Laf en inhumaan
(voor Zahra Bahrami)
Natuurlijk is het niet moeilijk voor beulen
om een strop rond je tedere nek te leggen
en je via een valluik naar de andere wereld
te helpen, ze doen waar ze goed in zijn; ware
mensen afkappen, omverzagen, neerknallen.
Maar diezelfde beulen zullen bij God in ongenade
vervallen, daar ze de liefde gehaat hebben en
zelfs gewetenloos getorpedeerd. Ik krijg je
niet terug via mijn woorden, maar zij hadden
niet het universele recht om jou te vermoorden.
Daarom rouw ik diep in stilte, want waar mannen
vrouwen zodanig behandelen, kots ik over hun slappe
penissen, ruk ik hun ballen van hun wanstaltige
lijven, snij ik hun gedrochten eraf en werp ik
hun stuwkrachten in de eeuwige verdoemenis.
Lieve Zahra, ze hebben mij met jou opgehangen!
Geplaatst in de categorie: idool