Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Ik slenter vermomd in een narrenkostuum traag over de bollende, middeleeuwse brug, twee schildwachten met vlijmscherpe speren knikken minzaam naar mijn kolderieke uitstraling. De poortdeuren staan wagenwijd open, ik loop er zo naar binnen, wat een ruimte en wat een genot! Kramen met verse vis, kleurrijk fruit en groente, ik nuttig een gebraden…

Ik bemin haar met heel mijn ziel, geest en lichaam, maar samen onder één dak is onmogelijk. Ik laat haar dus volkomen vrij, kan ook niet anders, ben haar mindere, aanbid de wegen die zij moedig inslaat. Nu zwijgt zij. Nu zwijg ik in verdriet. Alleen God ziet werkelijk mijn eenzaamheid. Ziet werkelijk hoeveel ik van haar houd! Niet op…

(bij 'Daphne' van Iris Le Rütte) Apollo was nog nooit zo verliefd geweest, want deze keer had hij het zwaar te pakken, de wonderschone nimf Daphne had zijn hart gestolen, gepaaid, gelaafd, verlaten. Toch wilde ze liever onberoerd blijven. Ze vluchtte de bossen in, hij stalkte haar totdat ze een metamorfose onderging, ze werd door de goden…

Ik sjokte door de heilige straten, terwijl ik dacht aan al die schrijvers en schilders die ooit hetzelfde deden, ik bezocht de plekken waar Rimbaud zijn onderkomen had genomen, ook met Verlaine, vlakbij de ingang van de Sorbonne, waar hij door soldaten is verkracht, dat ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde ik in en waande ik de barakken…

Ik stond in zo'n kijkdoos op de Wallen, munt na munt in een automaat gooiend, mijn broek op mijn knieën en mijn ogen met een roofvogelblik naar de ontblote dame op de draaischijf gericht, alsof het een ronddraaiende taart betrof bij een exclusieve bakkerij. Ze had een prachtige, lange gleuf, omringd door glanzende, donkere schaamharen. Ze…

(voor Jotie T'Hooft) Wat hadden we samen een lol kunnen trappen, als je in leven was gebleven. In mijn meest sombere momenten las ik jou en beurde jij me op, gek genoeg, maar zwaarmoedigheid werkt averechts, alleen voor ingewijden. Ik houd zowaar net zoveel van Ingrid als jij. Ze is al net zo ver weg als jij, ook al leeft ze nog en kom…

Glinsterende kraaienogen keken mij aan, de brutale snavels vals opengesperd, ik zag ze kwijlen bij het idee mijn lichaam kapot te pikken. Schorre kelen. 'Mijn hart klopt nog, doodgravers!' Ik droomde dat mijn geliefde bloemen neerlegde op mijn graf, dat ze huilde en wanhopig begon te graven, de kist met een bijl opensloeg, mijn dode gelaat…

(voor M. Vasalis) Je maakte je gedichten in grote afzondering, omdat je de banale wereld schuwde, waar men gewoon is om diamanten voor gruis te verslijten. Als kinderpsychiater hielp je vele mensen in de kwetsbaarste periode van hun levens, want je erkende dat ook jouw kindertijd gefaald heeft. De jaloerse barbaren gunde je geen houvast…

Hij is zijn tijd ver vooruit, las meer dan een mens voor mogelijk houdt, zijn rode sjaal zit altijd extra strak alsof hij zichzelf wil killen maar dat is overdreven want 's nachts komt hij tot leven proeft hij van de exotische wijnen en schrijft hij sonnetten op moderne wijze De meeste mensen ontwijken hem omdat hij zo anders is zo extreem…

We hebben alles al gehad, denken we, maar de deur staat nog wijdopen! De fantasie is nog steeds grenzeloos en onder de deurmatten liggen pardoes weggeschoven hoogtepunten, krabbels die later goudstaven blijken. Zo gaan we verder, als rampslaven, we rukken de rokken van sappige lijven, we eten hun slippen op, verslikken ons en komen niet…

(voor Gerrit Achterberg) De analyse voorbij streefde hij naar verlossing van het denkbaar ogenschijnlijke. Wroetend in zijn verleden haalde het noodlot hem in, hij werd de man die hij zocht en de zonde van de vaderen kwam ten uitvoer. Hij schiep zijn eigen wonden om het blauwe bloed dat verzwegen is door een laffe boer, vadereer boven dochterschande…

( voor Johan Ram, vriend van Louis Couperus ) In de schaduw van de meester wachtte je tot de les was afgelopen, zodat je wandelen kon met hem, op geheime plekken in de bossen, nabij Den Haag en in de warmte van Italië. Elkaar omarmend als man en vrouw, voorzichtig kuste je zijn natte mond en met de hand streelde je zijn zachte buik, waarna…

Toen ik na een liter jenever Sophia Loren in mijn bed aantrof, ben ik in paniek naar mijn koffiezetapparaat gerend, maar toen de koffiegeur zich verspreidde tikte Sophia mij op de schouder en vreeën wij alsnog. Later heb ik die grap nog eens gedaan, maar toen lag Catherine Deneuve opeens zonder enige textiel om mijn beminzucht te smeken…

Je glimlacht naar mij, terwijl ik maar een oude vent in lompen ben en jij een jonge godin op de kaasafdeling in de Albert Heijn. Je heet Nina. 'Ken je 'Nina Pretty Ballerina' van ABBA?', vroeg ik. Je keek me verbaasd aan. Een klant van mijn leeftijd legde mij uit, dat dat ver voor jouw tijd is. Ik schaamde me voor mijn dommigheid. Soms…

( voor Gerrit Achterberg ) Hij verzonk voortdurend in de wereld die hij aangreep zonder te vallen of aansturend op dit zwaarmoedig gedweep met een dood die hem op de hielen zat. Onder het ijs vergaf het moordhuis de man die om bevrijding bad van een rekkend Golgotha, een vierde kruis. Vertoevend in het land van woord- getover zocht hij…

Bij de koffie-automaat in de Albert Heijn ontmoet ik vaak gelijkgezinden, die het ook niet al te breed hebben en die elkaar bejegenen als koningen. 'Wil jij?' 'Was jij net iets eerder?' 'Suikerzakje en poedermelkzakje erbij?' 'Koffie is nergens zo lekker als hier hé?' 'Plastic roerlepeltje erbij?' Ik weet wel dat we via zo'n…

Ze keek naar me alsof ze mij tot in het diepst van mijn ziel kon doorgronden en die vrouwen vind ik best een beetje eng, normaliter, maar zij deed het liefdevol. Door de sneeuw gleed ik bijna uit, maar als een stoïcijns ridder fietste ik door de zwarte smurrie feilloos verder, langs een debiele zigzagversperring richting mijn veilige vesting…

(voor Charles Bukowski) Alleen de geur van een ruige vrouw of de werking van een geleegde fles temde tijdelijk dit wilde paard, die schreef met de dood op de hielen. Je werd gemarteld en geboeid, een vermoord kind op de bodem van je ziel, maar als een ware boeienkoning schreef je de kwellingen van je af, tenminste, zover je krachten reikten…

De troost bij het haardvuur is voorbij, zoals de warmte van je soepele lichaam ver van mijn koude lichaam spookt, je zwarte lokken lijken op de manen van mijn paard. Verslagen gaan we weer de harde struikelwegen van eenzaamheid en liters Chardonnay uit Chili. Vanuit mijn diepste innerlijk groeit gegarandeerd nog eens de droom van de verbitterde…

(voor Karin) Zie toch eens het avondrood en dan mijn hart, zo dood, het krijsen in een eindeloze strijd om hulp en tederheid, de mens is mij zo lief, te lief, zodat ik dikwijls lijd en geen verklaring vind van wat er diep in ons naar boven stroomt. Een hemel van verdriet doemt zinloos aan ons op, je bange hart vertrouwt het niet, dat…

Nachtenlang trok ze met me op als een onhoudbare gierzwaluw, ze deelde met mij de meest intieme feiten, ze dacht misschien ik heb hem teruggevonden maar nee ik bleek de bittere afdronk van verschraald kloosterbier in afgebroken glazen. Het versplinterde glas maakte bloedwonden in haar slokdarm. Ze kotste bloed in mijn van verbazing geopende…

Stradivarius kwam mij bij de voordeur een viool afgeven...…

Sinterklaas kwam bij ons in de klas, ik was tien of zo, maar ik kreeg al argwaan toen ik zijn schoenen zag en bovendien zijn zwarte map, die mijn vader ook gebruikte voor zijn preken. Ook herkende ik hem aan zijn gouden trouwring. Ik schaamde me voor mijn klasgenoten, die hij voor de gek hield met zijn verdraaide stem en rare tics. Thuis…

Gemene piraten met koffers vol parels en gouden juwelen hebben jou van mij gestolen. Zij maken goede sier met jou en ze doen alsof ik een vreselijke boeman ben. Ik weet wel beter. Het zou nooit in mij opkomen om de zon te verduisteren. Daarvoor heb ik teveel in de shit gezeten. Net als Christus Jezus geef ik mijn leven voor jouw…

De handen in aanbidding rond de vleugels, rond de borst van de zwarte vogel, die zich verlegen afwendt. De vrouw met de lange, slanke vingers droomt weg in haar lijkwitte gezicht. De kraai als symbool van dood en onderbewustzijn is hier beschermengel in vermomming, kenner van de onbewuste driften en een visionair medium. De edele vrouw kust hem…

Van mijn geboortegrond heb ik veel geleerd, overal Hooghoudt, bij armoede en rijkdom, de hang naar wijsheid heeft mijn ziel verteerd, mijn hoofd en rug staan krom. Ik heb in klei en koren gedanst, ik was net zo gek als Van Gogh, ik heb met de chiqste vrouwen gesjanst, ik heb mijn deel verloren, maar toch, ik ben uit de diepste dalen geklommen…

Je nadert me meer en meer, je betovert me meer en meer, je borsten wippen bijna uit je BH als je me ziet, ik spring bijna met mijn mond open op jouw open mond, onze aura's verkleven met elkaar als parende slakken, je oppert zinspelingen die er niet om liegen, het is zelfs God duidelijk dat we met elkaar willen vrijen, maar er liggen praktische…

Je zei me dat je zelfs geen vriendschap meer wil, dat het allemaal over is, dat onze liefde gewoon met de vuilnis meegaat. Ik zie nog steeds de beelden van onze grote hartstocht, de romantiek en intensiteit, maar jij gooit dat alles zomaar overboord! Heb je mij dan niet echt bemind? Was het maar een pose voor jou, een invulling? Ben ik erin…

Een witte nacht in Tiberias en langzaam glijdt de boot over het water, dat de kussen van de maan opvangt, als een droom die nooit herkenbaar wordt. Dank voor het stillen van de stormen in mijn hart, ik was verbrokkeld en vergaan, naar Tara afgereisd. Dank voor het wandelen op borsten, die zacht en warm zijn. Dank voor het stopzetten van…

(voor Gerrit Komrij) Jouw hand beroerde mijn rechterwang en ik wist niet meer of het leven echt was, je verdween naar de Portugeze bergen, waar je boekenkasteel glinstert in de zon. Wat wilde je toch van mij? Je kuste mijn derde oog op de valreep van onze ontmoeting en ook ik verdween naar mijn evengrote boekenkasteel. Je dromen lagen in de…