Montparnasse
Ik sjokte door de heilige straten,
terwijl ik dacht aan al die schrijvers
en schilders die ooit hetzelfde deden,
ik bezocht de plekken waar Rimbaud zijn
onderkomen had genomen, ook met Verlaine,
vlakbij de ingang van de Sorbonne,
waar hij door soldaten is verkracht, dat
ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde
ik in en waande ik de barakken te genaken,
bij een antiquariaat zag ik een origineel
handschrift van Verlaine en ik vroeg wat het
kostte, waar het bij bleef en bevend gluurde
ik nog lange tijd naar die inktvlekken, die
mij een povere ingang verschaften tot de
leefwereld van mijn dierbare vrienden,
maar ik probeerde het toch en ik stotterde
naar wildvreemde voorbijgangers, want ik wilde
dat zij ook een kijkje zouden nemen, maar ze
haalden hun schouders op en kakelden iets met
'fou' erin. Op de Allée Arthur Rimbaud liet ik
mij fotograferen als een trotse pauw met op de
achtergrond de Nationale Bibliotheek, waar ik
als een kip zonder kop nog rondgescharreld heb.
Toen waren er opeens die jongemannen, die langs
de Seine zaten te drummen en via hen was Rimbaud
ineens zeer verrassend nabij, want hij had over
de drumbeat gedicht en hij was mij niet vergeten.
Geplaatst in de categorie: vriendschap