Alle inzendingen van Johanna

Elke dag is voor haar een cadeautje Ondanks dat ze " niet lang meer heeft" Ze neemt nog een ieder in het ootje Wetend dat ze het einde van 't boek niet beleeft. Elke dag een lach op het gelaat Ondanks dat ze " steeds minder wordt" Ze speelt een spel alsof ze niet " gaat" Toch is de tijd nog maar kort. Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof…

Troosteloos is de omgeving De zon zie ik niet Somber is de dag Terwijl het niet eens giet. Ik wil bij je zijn Heb geen bloemen bij me Afgesproken tussen ons Geen bloemen bij leven Dan zeker niet bij dood Ik glimlach als ik aan die woorden denk Maar dat wordt een grijns als ik je plek zie Die eenzame plaats tussen soortgenoten Geen…

Ze zijn graag eerlijk, stellen zich voor Doen alles voor anderen, slaan zich te borst Oh wat zijn we goed! Ze zijn alles voor anderen, cijferen zichzelf compleet weg. Lopen te gloeien wanneer een ander complimenteert, Wat GOED van je zeg! Ze nemen en krijgen vertrouwen, in alles wat je mankeert Je kunt op ze bouwen, ach welnee,…

Eindeloos was de lijdensweg die je moest gaan. Jouw pijn is nu wel weg, wij hebben nog een lange weg te gaan, moeten we rechts of juist de andere kant. Ik weet het niet want: jij was het die de weg aanwees. Nu je daar ligt stil koud en sereen mis ik je zo verschrikkelijk want: waar moet ik in vredesnaam heen! Ik mis je zo mijn lief…

Ik doe mijn ogen op een kiertje dicht. De wolken zeilen hoog voorbij, ik lig languit. Gras kriebelt mijn gezicht. Ik denk aan dingen die ik nog niet weet. Hoe bloemen bloeien, hoe een vogel leeft en waarom water van de zee beweegt. Er komt een vlinder even zitten op een bloem. Ik plaag hem met het puntje van mijn schoen en sta weer op: ik…

Schaduw van morgenstond Houdt geheim wat ie van de nacht vond. Zachte schemering brengt schaduwen tot leven, tot het kille daglicht de spoken van de nacht vervaagt! Het is weer DAG…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel? Nog steeds dek ik voor ons twee…

De sterren zijn goed te zien, de hemel is strak en donker, de maan laat zich goed zien, bomen steken zich af tegen de invallende avond. Langzaamaan worden de vogels rustig de stilte valt in. Af en toe komt er een auto voorbij, maar dat is dan ook alles, wat de avond verstoord. Dan ineens een knal, we stuiteren omhoog, schrikken beiden,…

Ik was mijn handen, dit keer niet met zeep, ik was ze in onschuld daar zit 'm de kneep. Mijn handen zijn schoon net als mijn ziel en jij die me ziet met vieze handen misschien, heeft vast de zeep we gevonden, bovendien; is mijn onschuld net zo rein, als ik dat zelf kan en zal zijn!…

Wie zegt, dat een mens niet gelovig is wanneer de loop naar de kerk wordt vermeden, heeft nooit verder gekeken dan de kerkentop hoog is. Geloof zit niet in een kerkbank, geloof zit diep van binnen!…

Al voor je 't zeggen wilt Heb ik het al gedaan Al voor je 't vragen wilt Heb ik 't al gepakt Al voor je 't pakken wilt Heb ik 't al vast Al voor je 't wilt doen Heb ik 't al gedaan Maar; Waarom moet het altijd van één kant komen? De mijne dus? Het zou zo mooi zijn, als je het initiatief een keertje nam, DAN ben je pas,…

Ze hebben bonje, ongekend Borst tegen borst aangeklemd Pikken mekaar temet overhoop 't Zijn de vrouwen, die lopen te koop Ze maken kabaal, oorverdovend Tot bloedend toe, hoe banaal Twee mannen vechten om een vrouw Waar is nou de eendenmoraal? Ver te zoeken…

Voor een ieder stond je klaar, altijd Voor een ieder was je daar, altijd Voor de dag, voor de nacht, altijd En nu, nu ben je zelf, de weg een beetje kwijt Niet voor altijd, Je ziet grauw, je ziet moe Zo zag je er niet immer uit Blakend van gezondheid Die ben je nu een beetje kwijt Ik hoop intens dat je opknapt liefst snel In je hoofd kijken…

Zalige winterzon, die alsmaar schijnen kon, witte wolkjes van mijn adem, hier en daar nog iets te zien van sneeuw, te weinig maar; zalige winterzon schijn volop, zodat mensen lachen, het liefst volop!…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

Het geheim van de dichter mag niemand zien. Hij schrijft met onzichtbare inkt. Maar als je goed leest dan ontdek je misschien dat er tussen de regels iets zingt. Het geheim van de dichter is niet zo groot. Hij verstopt het gewoon waar hij wil. Het vliegt als een vogel of vaart als een boot maar houdt zich verschrikkelijk stil. Het geheim…

Ach vlinder, wat doe je nou, op zoek naar bloemen en dat in de kou? Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

Zo'n zondag waarop de zon zich niet laat zien, dat het 's morgens zo lang donker blijft dat je beter de ochtend in bed vertoefd? Zo'n zondag, waarop je niks doet, waarop alles mag? Ken je zo'n zondag? Ik nu wel, en ik zit me heerlijk in mijn zondagse vel! Om jaloers op te worden, dus maandag; kom maar op, ik kan je hebben…

De executie is voltrokken, alle inbreng ten spijt, toch wou ik ff zeggen,dat, wanneer men in ons land, in de fout gaat met drugs of anderszins, de straffen niet navenant zijn! Want stel je voor, dat handel in drugs hier ook zou eindigen met een vuurpeloton, dan zouden er weinig in de bak zitten: wat ik je brom!…

Niet mijn humeur, nee zeer zeker niet, maar als je de buitenwereld momenteel ziet, is somberheid troef! De zon, vergeet te schijnen, de regen valt gestaag, toch lijkt het me het wijste, veel te lachen maar vandaag, want; Morgen is alles anders!…

de onderarmen; het deel dat altijd in de zon kwam en weer en wind, bruin en verweerd, rozig haar er op, rimpels ruwheid misschien, de stevige handen er aan stugge handen die niet meer plat op tafel kunnen liggen de eeuwige bereidheid zich om gereedschap en de koeienuiers te bekommeren de stevige handen waarin je…

de armen naar voren licht omhoog reikend de handen geduldig de voeten verzonken je reikt je reikt op, reikt uit je rekt je uit niet aflatend ver van stevigheid en de harde donkere straatstenen verhef je spring, zweef onpeilbare hoogte hoe kom je hier, zonder vleugels hoe blijf…

Een mens kan teren op een glimlach, een vriendelijk woord, een compliment, al is het een BOOM van een vent!…

Zeg wat ik denk, geen moordkuil, geen smoesjes of excuses, zeg wat ik voel, geen malheur, maak geen olifant van een mug maar kom er eerlijk voor uit, ik ben niet altijd lief! Als men me vraagt; wat vind je van deze prachtige jurk, blouse, plant of wat dan ook, verzin ik geen smoes of lieg erom, wanneer ik het niet mooi vind, zeg ik eerlijk…

De eenzaamheid staat in zijn ogen te lezen als hij ziet dat ik hem betrap, sluit hij zijn ogen. Ik sluit niet die van mij, zet me naast hem en zeg: vindt je het erg als ik je gezelschap kom houden? Alleen is maar alleen. Zijn gezicht licht op, alsof ineens de zon doorbreekt een klein lachje rimpelt zich om zijn mond. Zijn…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang. Sta in de rij bij de kassa, al die vrouwen treuzelen zijn zo onlogisch bezig, ik sta…

Af en toe, duik ik in elkaar, bij een enorme knal, zo eentje die je welhaast voelt in je maag! Prachtig vuurwerk! De schitterende kleurenpracht in de lucht, verbaasd en verrukt me! Mooie vuurpijlen! En dan ineens, bedenk ik me, dat er landen zijn, die NIET de pracht, maar wel de KNALLEN hebben! En dan is het niet eens oudjaar,…

Alsof hij er nooit stond hij is weg, alsof hij nooit fier en vol lampjes stond te pronken, daar, in de hoek. Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

Ken je ze nog, die vrouwen met stofdoek in de hand, leunend op het hekje kletsend met de buurvrouw over van alles en nog wat? Ken je ze nog, de tijd van buurten bij de buren, een " bakkie doen" wat gelijk stond aan een kopje koffie drinken? Ken je ze nog, die buren van vroeger, die je kinderen opvingen, nee, niet als ze vielen, maar…

Haar moeder was een triest figuur, bolle wangen, onderkin, dijken van dijen en verder onderin, spataderen die als eilanden op haar benen lagen. Haar moeder rookte als een ketter, zoop als een tierelier, haar moeder was een zuipschuit niet minder en niet meer! Haar moeder was een triest figuur, vet als een olifant heel miserabel…