Slapeloosheid
Van die dagen, zeg maar nachten,
dat je tot bijkans de morgenstond ligt te wachten,
op Klaas Vaak.
Die drommel wil toch maar niet komen,
maar moet wel weten waar we wonen.
Ik woel en draai me nog eens om.
Wanneer het beddenspul bijna
op de grond ligt
en ik er bijna bij, is het genoeg,
Klaas komt niet meer voorbij.
Ik trek wat oude plunje aan,
riem de hond,
besluit dat die dan maar meteen met mij
naar buiten mag gaan.
Wat is het stil, wat is het donker
met hier en daar een lantarenpaal
die zijn licht laat schijnen
Ontelbare sterren die me begeleiden,
op mijn nachtelijke tocht.
De hond laat weten dat het nu wel welletjes is,
we maken rechtsomkeert.
De stilte buiten achterlatend voor de stilte binnen.
Mijn plunje beland op de stoel,
mijn beddengoed rechtgetrokken,
mijn tweede been nog met in bed erbij
getrokken als de slaap me overmand.
Dank je wel Klaas
... Niet kunnen slapen ...
Schrijver: Johanna, 25 april 2015Geplaatst in de categorie: vrouwen