Die lege plek

Wennen, nee dat kan ik niet
Dek de tafel, als altijd
Barstensvol verdriet
'k ben je kwijt.

Tranen over m'n wangen
Wanneer ik je bord zie staan
Stervensvol verlangen
'k wilde met je meegaan.

Je bestek leg ik naast 't mijne
Zodat ik je als 't ware voel
Binnen 't bereik van 't mijne
Snap je wat ik bedoel?

Nog steeds dek ik voor ons twee
Omdat het altijd zo gegaan is
'k kan niet wennen, o nee
Lief, kan je niet zeggen, hoe
Ik je zo vreselijk mis!

Dus blijf ik dekken, ook voor jou
Tot in lengte der dagen
Want er komt een dag dat
Ik bij je ben en niet meer hoef te vragen

Maar ik MIS je zo.

... Verdriet ...

Missen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 941