3274 resultaten.
ALAAF OLAF
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
59 Erwin Olaf is dood
Maar zijn werk leeft
Een beetje gek
Heel veel te gek
Te mooi
Te inlevend
Zin gevend
Zen voelend
’T zal nog meer leven
Dan tijdens zijn leven
Wat heeft die man geleefd
Wat heeft die man gewerkt
Wat heeft die man betekend
Veel, heel veel, te veel
Erwin Olaf de Koning te rijk
Maxima , W.A. en ‘t Rijks verrijkt…
IRENE'S FERMATE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
43 De componist schrijft het fermate, her rustpunt voor
maar de muziekuitvoerenden, de dirigenten beslissen de duur
als het gaat om de genoteerde fermate's in muziek
Een fermate maakt muziek zo bijzonder
het fermateteken, die halve boog met punt
een rustpunt voor een noot of stilte
Wat, dat de compositie zo eigen maakt
de uitvoerende muziek…
HET IS DE DAG, HET IS DE TIJD, ARTS BEGIN!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
47 Toen haar zicht het zo liet afweten
Kwam zicht op overlijden in zicht
Ze was het aan haar status verplicht
Het uiteindelijk moment voelt als licht
Vandaag krijgt zij wat zij verlangd
Niets in haar geest noch lichaam is bang
Want haar afsluiting is haar nieuw begin
Het is de dag, het is de tijd, arts begin!!…
Verder leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
57 Ga nu lekker rustig meedrijven met de wolken,
maar ga niet voor altijd bij me weg.
Zwem als een bevrijde vis door de hoogste golven,
maar hoor nog wel de lieve woorden die ik tegen je foto zeg.
Laat mij je nog voelen,
als de wind blaast door mijn haren.
Laat mijn gezicht verkoelen,
door jouw regendruppels gemengd met mijn tranen.
Alleen…
Gods beschermende hand
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
47 wees toch
niet bang
voor de
hemelreis weg
met de
aardse traan
je zult
snel achter
het unieke
engelenorkest gaan
een veelkleurige
bloemenpracht nooit
tevoren geëvenaard
dit in
ons voorbeschreven
paradijs
Oh spannend
vooruitkijkend tijdens
deze Goddelijke
reis
alle dieren
knuffelen je
zult versteld
staan
eeuwenoude…
In memoriam matris (14-slot)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
65 Een iris bloeide
toen je stierf.
Je had ze zelf geplant.
Dit simpel gebaar,
een liefdedaad voor ons.
Dat is een jaar geleden reeds.
De bloemen bloeien talrijk nu.
Ze dragen in zich
de gedachte aan jou,
een zachte, blanke weemoed.…
In memoriam matris (13)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
31 Je zei toch herfst?
Ach ja, de mooie kleuren,
het roestbruin en het geel,
het donkerrood der eikenblaren,
de wind, de mist, de plotse regenvlagen,
de specifieke geuren van november,
de innigheid der avonden.
Je zegt het wel,
maar sta me toe,
verdomme toch,
wat raakt het mij.
Mijn moeder is niet meer,
niet eens de zomer haalde zij…
In memoriam matris (12)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
28 Toen in de nacht de regen viel,
de julinacht,
heb ik met nieuwe ogen
jou weergezien.
Een zomerwonder in de regen,
die statig nederviel.…
In memoriam matris (11)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
26 Morgen ga ik naar het graf
van mijn lieve moeder.
Schreien kan ik niet meer
en reeds vervagen haar trekken.
De klank van haar woorden
dringt nog amper tot me door.
De streling van haar hand
is van mijn huid verdwenen.
De gang naar ‘t kerkhof
wordt steeds moeilijker.
Maar ik weet
dat ik blijven komen zal.
En telkens zal ‘t verdriet
dieper…
VAN LEVEN NAAR DE DOOD
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
67 Eindeloos grauw zwarte dagen,
in een onmetelijk leed zwevend
Kan ik geen enkel mens vragen
houd ik de hoop op liefs levend
In de stilte van 't stil verlangen
dwaal ik in 't duister van de tijd
Hoef ik geen pijn nog te vangen
daar ik wandel in de eeuwigheid
Hoor ik nu opeens zacht praten
door het leven, zover achter mij
Maar de tijd…
VAN LEVEN NAAR DE DOOD
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
32 Eindeloos grauw zwarte dagen,
in een onmetelijk leed zwevend
Kan ik geen enkel mens vragen
houd ik de hoop op liefs levend
In de stilte van 't stil verlangen
dwaal ik in 't duister van de tijd
Hoef ik geen pijn nog te vangen
daar ik wandel in de eeuwigheid
Hoor ik nu opeens zacht praten
door het leven, zover achter mij
Maar de tijd…
In memoriam matris (10)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
32 Ik zit nu in mijn cel
en hoor de regen op het dak
mijn eenzaamheid verinnigen,
zodat het plotse einde van de vlaag
me schrikken doet
en ik in de holle gangen van het huis
een naam verklanken moet
waarvan ik weet dat hij mijn hart
zozeer beroert dat even maar
de stilte draaglijk wordt.
Maar ook een woord
waarop nooit nog antwoord komt,…
In memoriam matris (9)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
58 De bloemen zijn verslenst,
de tranen reeds gedroogd.
Nu komt de droeve tijd
dat plots de lege plek
het hart beklemt.
Of het verlangen naar de woorden
die ik niet heb uitgesproken,
de niet geschonken tederheid,
een pijn verwekt
die me merken zal
mijn leven lang.
Of soms verwacht ik in de zon,
't vertrouwde beeld
van moeder op bezoek…
In memoriam matris (8)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
49 De nachten dat wij waakten
en je angst in tederheid
probeerden te verjagen,
zijn lang voorbij, mijn moeder.
De uren die wij telden
en telkens weer je hijgend vragen
“Hoe laat is ‘t kinderen?”,
helaas, het komt niet weer.
Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.
En in ons hoofd de blijde…
VAN LEVEN NAAR DE DOOD
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
56 Eindeloos grauw zwarte dagen,
in een onmetelijk leed zwevend
Kan ik geen enkel mens vragen
houd ik de hoop op liefs levend
In de stilte van 't stil verlangen
dwaal ik in 't duister van de tijd
Hoef ik geen pijn nog te vangen
daar ik wandel in de eeuwigheid
Hoor ik nu opeens zacht praten
door het leven, zover achter mij
Maar de tijd vertoont…
In memoriam matris (7)
netgedicht
4.0 met 10 stemmen
26 Moeder,
wij zijn zo moe.
De weg naar ‘t kerkhof
is zo lang
en wij zijn bang.
Reik ons de hand nog eenmaal
en help ons op uw laatste tocht.
De open groeve wacht
en dicht bijeen gedrumd,
geeft elk van ons
u nog een kruis.
Het teken dat gij ons leerde
in de blijde dagen
van ons kind zijn.…
In memoriam matris (6)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
26 Het oude kerkgebouw
waar jij zovele malen kwam
in diep geloof
door weer en wind
ondanks de kinderzorg.
De priesters de gebeden de gezangen
die ons de troost van eeuwen schenken.
De hoop dat jij het leven hebt bereikt
dat zin geeft aan ons aards bestaan.
Maar desondanks de tranen van verdriet
en diep in ons een wrange pijn
een wonde in…
In memoriam matris (5)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
60 Tegen de befloerste muren
der rouwkapel
staan wij gebogen,
de zonen en de man,
omheen de eikenhouten kist.
De buren, de goede vrienden
schuiven schuw, onwennig voorbij.
Onhandig sprenkelen zij
het gewijde water,
dikke, glinsterende druppels,
in het licht der lantaarns.
De geluiden buiten
zijn verstild en anders.
Als schimmen wachten…
In memoriam matris (4)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
34 Dit zijn de dagen
dat velen ons verdriet helpen dragen.
‘s Avonds stromen de buren samen
in de kapel van het oude gehucht,
waar wij onze moeder ontgroeiden
maar gevangen bleven in haar hart.
Hier is het licht der vele kaarsen,
de troost der 50 weesgegroeten
gemompeld door de eenvoudigen.
Hier is de liefde van ons volk.…
In memoriam matris (3)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
29 16 juni 1972
ziekenhuiskamer 215
middag
herken je mij ?
noem mijn naam nog eenmaal moeder
ik ga weer heen
zie je ogen
die reeds in andere werelden toeven
3.30 u.
kom vlug je moeder sterft
stram sta ik naast het bed
de witte verpleegsters
die mijn moeders polsen voelen
haar gezicht beweegt nog even
ik hoor de zwakke ademstootjes
alles…
Misdeelden
poëzie
3.0 met 27 stemmen
2.780 Ze zeggen nog wat,
Ze zeggen nog wat,
Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad
Als trage brand die node verging,
Het hoofd van een mens, dat te sterven hing.
Uit de smeulende as van z'n brekend oog
Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog,
'n Vlam als een vraag.
Want ze vragen nog wat,
Ze vragen:
Wie heeft er mij liefgehad?
En voor ze 't vernemen…
In memoriam matris (2)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
64 Onze ogen nat van tranen
zoeken een beeld
uit onze kinderjaren
waarin jij ons te leven leerde
en met ons je vreugde deelde.…
In memoriam matris (1)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
42 Laat mij je kind nog eenmaal zijn
gewiegd op je armen,
de veiligheid voelen van je handen,
ruw als de stof van je schort.
Ze liggen nu naast je
op het witte laken
van het ziekenhuisbed
of ze strijken, o zo moe,
je grijze haren glad.
Ik zie de blauwe aders
en de bruine vlekken
van de ouderdom.
Je ogen van pijn en hoop,
in de verte starend…
Voor M
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
72 nachtelijke gedachten
kruipen onder de huid
te veel om te bevatten
te groot voor het gemoed
de Zwitserse zwarte koeien
brengen me op de koebellen
geluid door vrienden uit de Alpen
voor mijn dode broer
het traditionele klingelen valt me zwaar
hij heeft het vaak gehoord
ik kan mijn broer nooit meer vinden
we verloren elkaar uit het…
Dood
gedicht
3.0 met 511 stemmen
98.492 Dood. Heb geen angst. Talm niet
voor mijn deur. Kom binnen.
Lees mijn boeken. In negen van de tien
kom je voor. Je bent geen onbekende.
Hou mij niet voor de gek met kwalen
waarvan niemand de namen durft te noemen.
Leg mij niet in een bed tussen kwijlende
kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen.
Klop mij geen geld uit de zak
voor…
Altijd aanwezig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
65 Haar donkere strelende ogen
hadden een diepte, waarin
ik niet durfde af te dalen,
uit angst mijzelf kwijt te raken,
er voorgoed in te verdwalen.
Ze loste op in wind en regen,
maar bladerend door mijn geheugen
kom ik haar toch steeds weer tegen,
alsof ze leeft buiten de tijd,
elke dag van mijn bestaan
is vol van haar aanwezigheid.…
minder stil
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
49 zij laat zich niet meevoeren
door de vertrouwde stroom van taal
zij komt nog vaak langs
in de stilte van een vlinder
in verhalen en in dromen
zij is er altijd bij
in la petite bonté
zij is minder stil dan je denkt
je loopt met haar samen
van achteruit naar voren…
toen jij er was
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
75 alle stemmen zijn
uit haar verdwenen
achter de binnenste muren
waken ze ze wassen haar
ze schreeuwen snikken
huilen en roepen
leggen haar in het stenen veld
van geesten en goden
waar niemand zo licht
zo stil kan leven
in het oog van zon en maan
een vaalwitte valk bidt in de lucht…
Grootvaders klacht, bij de dood van zijn kleinzoon.
poëzie
4.0 met 2 stemmen
572 Daar ligt hij op de baar,
Ach, nog geen negen jaar!
En de afgeleefde staf
Geleidt de jeugd naar 't graf.
O God! hoed mij voor 't kwaad,
Dat ik Uw' duistre raad
Niet morrende bedil!
Geslagen hart, zwijg stil!
Wat zeg ik, stil? - o neen!
Hoe ik zijn dood beween',
Hier, bij dit zielloos stof,
Breng ik d' Alwijze lof:…
[ Alles staat er nog ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
47 Alles staat er nog,
maar het geeft me geen idee --
wat ik ermee moet.…