de armen van mijn vader
de onderarmen;
het deel dat altijd in de zon
kwam en weer en wind, bruin en verweerd,
rozig haar er op, rimpels ruwheid
misschien, de stevige handen er aan
stugge handen
die niet meer plat op tafel kunnen liggen
de eeuwige bereidheid zich om gereedschap en
de koeienuiers te bekommeren
de stevige handen waarin je kon verdwijnen
of tenminste; mijn hand gaat onder in de zijne
dan;
het onwaarschijnlijke wit
het wit van de huid onder zijn hemd
die nooit de zon zag en geen haar had
onbekende zachtheid, opgloeiend melkachtig
licht vlees, als kindervlees
die bepaalde warmte, niet heet, nooit koud
zachter was er niet, bestond niet, kon niet nooit
je kon
je er in verliezen verloren raken
geen ruwheid bestaat
Zie ook: http//www.johannadehaan.nl
Schrijver: Johanna de Haan, 14 januari 2015
Geplaatst in de categorie: ouders