Alle inzendingen van Leo

Toen ik 12 jaar was hield ik het meeste van bossen vol beesten en van slapen in het gras. Daar staan nu huizen, want dat was duizend jaar geleden. Wat bos was en weiland is nu bebouwd en bereden. Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die…

Ieder gedicht dat ik schrijf is het laatste, is mijn dood. Dan smelt mijn gezicht bijzonder groot uit mijn lijf, in mijn schoot. Als ik wegloop mors ik een hoop dode manen en kruip-organen, en ikzelf dool, zo dun dan zo fijn van vrees als een Chinees symbool voor 'man', (één lijn voor gebaar, en één voor voet, waaruit…

'Jij mag alles in mij kwijt' zei de ruimte tot de Tijd. 'En? Wat moet ik dan beginnen?' 'Waarom kom je niet eerst binnen?' En zo zeurt het stel al jaren zonder dat het komt tot paren. Moraal: Als de tijd het al niet kan, lieve lezertjes, wie dan? ---------------------------------------------------- uit: 'Hollands Maandblad…

Er zijn twee hachelijke partijen: één strevende naar het belachelijke, dat is die der levenden; en één van gezag, dat is die der doden; en als het aan mij lag waren beide verboden. Lag het aan mij dan stichtte ik graag, en liefst nog vandaag, een derde partij. De 'Waar…

Met het verstuiven van de tijd, tellen seconde chronologisch af. Tot de toekomst niet meer meewaait met een wind die al voorbij is. Tot het heden zal gaan scheren over de schaduwen van toen. Tot het verdriet verstomt in de luwte van herrezen dromen. Tot de bulderende wind is gaan liggen, en ik mijn hervonden stem zal horen.…

Wij zaten gewoon naast elkaar en keken als altijd naar de tv toen ik plotseling merkte: Nee, dat is allemaal niet waar, ik ben op een vreemde planeet waar mijn vrienden mij achterlieten en voor zover ik weet zit ik eenzaam op visite. Tegenover mij stond een lijst waar een landschap in werd gereisd, en waaruit tot overmaat raar werd gepraat…

Je mag ieder gedicht van mij graag zingen maar niet altijd met een gezicht of begeleid met hoe heten die dingen, lieve vreemdeling. Ikzelf, ik fluisterde mijn woorden pas als de schemering de tekst verduisterde en ik zeker was dat niemand luisterde, maar als je echt moet in het publiek is een beetje muziek en de hele rest mij ook goed…

Het is mij een droom te ontwaken door een hand op het haar en de slapen en de streling van zaaien en rapen meer dromen te voelen maken; hoor in het omhullend geruis van een adem de zee, de wind op een lang, leeg strand, en een kind ver van het ouderlijk huis - Zij vroeg mij waar we nu waren. Het was herfst in mijn droom en ook buiten…

Ach hoe verdacht lekker languit in bed en dat ik die wekker niet hoef te zetten vannacht morgen niet met die pijpen va de onder- en bovenbroek hoef te worstelen, geen mensenvlees en tanden meer hoef te borstelen, geen griezelige roem en geen angstig nieuw boek! S.v.p. geen bezoek en geen bloemen ---------------------- uit: 'Daar…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leert, kinderen, dit uit zijnen mond: houdt steeds een vuist boven de grond. ------------------------------------------------------…

Het mooiste in ons hele leven doen we net als iedereen en daarom juist het liefst alleen. Dus wordt het krom beschreven. Er blaast eentonige muziek uit de annalen der erotiek dwars door de waarheid heen. ------------------------------- uit: Tirade, nr. 300, 1985.…

een dansende sprinkhaan het paard! trapt de lucht aan scherven dat het glas rinkelt! ratelt voorbij en het zwaard van zijn adem bliksemt! en zijn stem galmt! en zijn hoef graaft de donder op! --------------------------------------------------------------------- uit: 'Portret van een landschap', gedichten 1953-1997.…

Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen. Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid; verzacht het vreemde door de druk verstenen van het geschreven woord, of spreek het uit…

Gekwelde bloemen die nog even in kwalijk water overgeven; verwarde kip wier lege tenen in de lucht van toen verstenen... vreselijk is het woord 'stilleven'. ------------------------------- uit: 'Manke vliegen'…

't Is avond. Witte gevels staan als schimmen in de lege zon te trillen, fraise nevels gaan als gazen langs de horizon. Het grauwe water fluistert met de huizen. Het zwarte water klotst onder de trappen. Het purper water kabbelt aan de muur. Het blauwe water krinkelt in de stegen - Maar Roze vloeit het uit over de Rio, onder de paarse…

We reden een uur lang door het doolhof van de Botlek, langs kokende ketels, hoge hijskranen en donkere sissende pijpen. En ergens, tussen al dat grauwe grijs zagen we een kleine ronde buis flonkeren die op ons netvlies bleef branden en niet verdween. Opeens schoot het door me heen: de Botlek is ons zenuwstelsel en die rode buis…

Een denker dacht met zacht misbaar twee gedachten bij elkaar. Daar zij niet naar buiten kwamen had hij zelf voor hen geen namen. Wij noemen ze dus Ploot en Fuit (zo zagen zij er namelijk uit)… Fuit was zestig angström groot maar magerder dan kromme Ploot. Het viel niet op hoe overdag de een over de ander lag maar in de…

De grondwet van de aarde is langs de kanten van wegen en paden nu al uit planten en bloemen te raden: waarom hier dit gras? Omdat iemand zo pas of ooit, zeg maar ooit een eeuw geleden langs is gereden en zijn bakje as had leeg gestrooid. Waarom daar die planten? Daar heeft een tante op een deken gezeten en bessen…

Ik had juist vriendschap gesloten met de wolken, broederschap met de regen gedronken en me verzoend met een leven van herfstige kleur toen als een allang niet meer verwachte gast stralend en majesteitelijk, sierlijk als een oosterse danser, de zon lachend in het strijdperk trad sindsdien beijver ik mij onophoudelijk bossen rozen te kopen…

Het is een heldere zomermorgen Door een heldhaftig mens is het leventeken gegeven, en zijn troepen trekken even over de grens. Overal op straat en achter deuren, onder stoelen worden de vijanden gevonden. De halfslachtende soldaten slaan vreemde mannen op hun smoelen, griezelen even van hun wonden en door de gebroken ruiten storten zij…

Hoofdhaar is een knolgewas. Jij hebt knolletjes in je huid, Taai en herfstachtig gras komt daar geregeld uit. En ieder knolletje is een knoest van o wel duizend cellen. Studeerde je histologie dan moest je die allemaal tellen. Ik echter zeg alleen maar dit: dat onder haar en schedelbeen een buidel hersencellen zit, en dat daarvan één cel…

Wat was dit opeens een levend huis toen ik zag dat het vlekje van zopas geen werkelijk gezichtsbedrog was maar een voortvliegerige muis! Wat was de doos computerpapier met de stapel boeken waar die naast staat toch opeens een hele dorpsstraat met zijsteegjes voor het pootjesdier! Het had altijd zo'n gevaarlijke haast van mijn liefde wilde…

Op de tafel staan de bloemen er fris en fleurig bij ik heb ze net gekregen het is één groot schilderij In mijn grote witte vaas staan ze nog heel even ja het klinkt misschien wat dwaas aan het einde van hun leven.…

Er is gesproken al waren het enkele woorden veel meer dan een lange rede zeggen kan Ze klonken als harmonieuze akkoorden zoals de ware liefde tussen vrouw en man ik hoefde het zelf niet uit te leggen en zag de glimlach in je lieve gezicht het was goed je hoefde niets meer te zeggen je was verlost van pijn en deed je ogen dicht…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

Om te zien wie je werkelijk bent helpt geen spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid…

Branding De zoute branding komt aan land Met schuimkoppen in het volle licht De golven rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele…

Als alle mensen eensklaps bloemen waren zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren. Vermagerde vliegen, dode torren zouden blijven haken in hun haren. Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten, zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten, katoenen knoppen zouden openscheuren tot pluche harten die naar franje geuren, En op de bergen zouden…

Een half petje kip, een popotamus hip, twee muisjes vleer vier hanen weer, acht beelden voor, zestien kijkjes door, tweeëndertig vliegjes vuur, vierenzestig kastjes muur, honderd achtentwintig fouten druk, een kippetje tuk? tweehonderd zesenvijftig stokken tover, vijfhonderd twaalf tochten over, en ongeveer, duizend minnen meer. ----…

Die drie zwanen drijvend op het meer zag ik niet weggaan en waren er weer, en de treurwilg met een scheef houten been, haar haar omlaag en weerkaatsend omhoog maakte een boog om de zwanen heen, door een kind getekend, maar ik moet om te beginnen het kind nog verzinnen. Dan is het waar maar lang, lang later. Dan is het najaar en klotst…