Alle inzendingen van Liesbeth

In jouw ogen staan regenbogen die regen doen verdwijnen. De zon gaat schijnen in mijn hart.…

Een middag in de zon… Vogels kwetteren druk, het zoemen van een bij; het uitzicht over het boerenlandschap, een wei vol met koren… Het kan me zo bekoren; maakt me innerlijk zo blij. De natuurlijke stilte maakt mijn gedachten vrij en vormen een nieuwe bron voor mijn gevoelens, bezinning… Nieuwe inspiratie, die ik kwijt leek te zijn. Geuren…

Het nieuws over de lente... ze kunnen me nog meer vertellen: Het seizoen zou zich nog een maand uitstellen. Niets is minder waar! Ik laat mijn hond om half zes 's ochtends uit en zowaar: De merel zingt op het dak en fluit. De zon moet nog ontwaken... Ondanks de vrieskou verschijnt er een glimlach op mijn gezicht: "Koning Winter" blijkt…

Schoorvoetend loop ik door mijn gehavende ziel, struikelend over herinneringen, ervaringen die ik zo graag wil vergeten. Een donkere kronkelende tunnel een dikke zwarte lijn... met aan het eind een lichtpunt. Dat ben jij... laat je me vrij? Je hebt de sleutel tot mij. Je geeft mijn leven kleur Gum het zwarte uit voor mij...…

De seizoenen van het jaar weerspiegelen zoals de mens zich voelt. Het is simpelweg zo bedoeld: soms lijkt alles fleurig en zonneklaar… Net als lente en zomer, dat zal duidelijk zijn. Doch herfst en winter lijken somber, soms voelt het als een vage pijn. Maar als je het mooie van de herfst ziet; van alle kleuren der bladeren geniet heeft…

Dankzij het oudste Soemerische schrift kunnen we in de 21e eeuw genieten van alle belangrijke gebeurtenissen die in ons geheugen staan gegrift. Sinds 3300 voor Christus is er de drang om vast te leggen wat er omgaat in de mens; om elke gedachte, elke wens ook te beschrijven. Dingen die ons drijven naar expressie, via een schat van…

De winter duurt te lang voor mijn gevoel. Ik draai, ik woel, mijn huid schuurt langs mijn coltrui. Ik wil de zon weer zien en voelen op mijn vel, ik mis haar warmte... haar straling zo prikkelend verkwikkend en fel... ik mis haar echt. Ik heb afkickverschijnselen; "Cold Turkey", weet je wel...…

Een gezicht zo vriendelijk... het viel op in drukke menigten. Een markant figuur, zijn lichaamstaal verraadden geneugten in alle facetten van denkbaar geluk. Thuiskomst in een gebaar of een simpel woord. Zijn persoonlijkheid, dansend op een koord van genegenheid, ogenschijnlijke onbereikbaarheid... Een gevoelsmatig reisschema leidde via…

Als goed en kwaad samen konden gaan zou deze wereld bestaan uit voorbeeldige mensen en crimininelen die rijkdom en armoede met elkaar zouden delen...…

Soms schrik ik van mijn eigen woorden; ze hangen als koorden te zweven boven een gedachten-arena zonder net. En ik ben degene die de koorden zonder angst of beven bezet...…

Verbeten, gekwetst en verward zit ze nachten beneden te schrijven. Herinneringen blijven knagen vanuit haar verleden; maken haar soms zo verstard. Iedereen waait het weg en zegt: "Dat is voorbij". Doch niet voor haar; een beweging of gebaar brengen weer beweging in de gedachtenbrij en daardoor voelt ze zich zo slecht. Ze had het kunnen…

Muziek is een aandrijving voor diepe ontroering. Het brengt menigeen in vervoering, of de sterkste bekoring. De klanken van het ritme, de tekst en noten ontwaken de zintuigen. De oren gespitst om alles in je op te zuigen om het daarna mee te nemen naar je fantasie… Samenhang van tekst en muziek vertalen die de deuren in je brein openen…

Het geduldige papier ligt te wachten op mijn vele gevarieerde gedachten… Soms weet ik niet wat ik als eerste schrijven moet omdat ik vol ijver met mijn gevoelens wedijver. Omdat ik na een ontspannen avond in de tuin, schommelend half dommelend mezelf weer vol leven vond. Ik ruik de bloemen, ik hoor de vogels, ze zingen in koor hun zomeravondlied…

Wanneer mijn emoties zo intens zijn als het donkerrood van een rijpe wijn wordt het tijd om het glas of fles te legen; dat blijkt achteraf een zegen. Psychische bagage was soms loodzwaar; containers kon ik ermee kunnen vullen… De verborgen littekens van zoveel jaren innerlijk gevecht zijn niet meer te verhullen. Ik ben ongesluierd; al voelde…

Sproeten zijn als een liefdesbrief in braille geschreven. Geblinddoekt blijven ze nog op het netvlies kleven met één conclusie: Ze zijn liever dan lief...…

Het referendum was een sof; de klap voor het kabinet was hard. De hoge heren raakten verward; de pijn van verliezen was dof. Met zoveel mensen op een continent kun je niet zomaar iets organiseren zonder de wens van de bevolking te eren: Geen wonder dat men “ tegen” stemt. Dus nu maar uit een ander vaatje tappen. Het is uit met al die politieke…

De 84ste etage van een wolkenkrabber van het formaat: “Empire State Building”… Een luxe appartement voor mij alleen met uitzicht over de skyline van New York spreekt tot de verbeelding. Design meubels, Jazz muziek bij zonsondergang… een uniek schouwspel betovert mij; de zon zakt net als ik onderuit. Bijna ademloos tuur ik door de grote…

Neerdruppelende gedachten aan een chaotisch leven zijn als puzzelstukken die ineens in elkaar passen. Niets… nee; niemand kon me nog verrassen tot jij mijn verdorde hart dorstlessende liefde schonk. Als een geschenk aan mij gegeven gaf ik je vorm in woorden en letters. Wanneer ik jou niet had leren kennen zou ik mezelf nu niet meer herkennen…

Verloren stille straten… In mijn herinneringen vallen gaten wanneer ik wandelend over het pad van mijn leven op de juiste manier handelend mijn leven kleur wilde geven. Door schade en schande werd ik wijs; het spreekwoord altijd voorhanden; het tastbare bewijs in mijn geheugen is dat de mensen deugen. Wanneer je durft toe te geven…

Dichte mist verpest het zicht op de zoektocht naar de waarheid. Verlangend naar opheldering als het eerste zonlicht. Eerlijkheid bevrijdt……

Wateroppervlak is altijd in beweging. Was het als een vlakke spiegel dan kon ik zien welke sprookjes werkelijkheid zijn en uitkijken naar de goede afloop. Misschien moet er water bij de wijn...…

Het is een clubje prachtige oude mannen… Ze wonen in het bekende Havanna in Cuba onder het regime van Fidel Castro gebukt. De eigen identiteit lijkt verbannen alleen de sigaren, zoals de “Cohiba” zijn niet uit hun geneugten weggerukt. Pas als je de prachtige muziek hoort die zij al vanaf de 60’er jaren produceren, proef je onmiddellijk een…

Ongewend, verrast, gelukzalig reageert een kinderloze vrouw in een nieuwe relatie met man en kind… “Wat gebeurt er nou?” Die eerste moederdag is ongetwijfeld de mooiste dag uit haar roerige leven. Er wordt uitbundig gekust en geknuffeld, zelfgemaakte kadootjes worden gegeven. Dit is haar langgekoesterde droom waar ze zoveel verdriet om…

jij bent mijn fundament ik bouw alles wat ik wil op jou zelfs mijn vele luchtkastelen...…

Mensen zijn zo divers als de woorden in een gedicht. Ieder maakt zijn persoonlijk vers door het eigen unieke gezicht. rond lang vierkant smal vrolijk treurig schuchter mal Sla elk gezicht zonder masker gade; een gemaskerd bal is één grote façade……

Kaarsen met een flakkerende vlam muziek aan… ik ben even vleugellam; de jeugd noemt het “chillen”... voor mij is het: niks willen. De accu wordt opgeladen Oren open, ogen dicht de wereld even uit het zicht. Door de magie van de muziek doe ik gewoon aan “Struisvogelpolitiek”…

In jouw armen gevleid vergeet ik alle tijd. De geur van je borsthaar ruikt naar Thuis Het bonzen van je hart klinkt als een spreekwoord, maar ik verander het: Zoals je hart voor mij bonst, bonst het nergens……

Een vlam wakkerde het vuur der hoop aan nadat je alle inspanningen had gedaan tot je besefte dat het vuur weer was gedoofd door gedachtenregen in je hoofd uit een hemel van gezond verstand. Je hart kreeg de verscheurende melding: “Brand Meester”……

Waarom geen vleugels? Gevoel van onbehagen geworteld in een ongelukkig verleden. Waarom geen oplossing? Verklaring zoekend voor het heden; je vindt er geen als ze je erom vragen. Waarom zo diep verborgen? Het hoe en waarom van een mensenleven heeft maar één bestemming. Waarom kreeg je geen teugels? Ontstaan uit pure liefde…

Hij kijkt me aan met pretogen achter het glas van een fotolijst… Zijn naam in mijn hart gepolijst omdat hij weet dat ik nu nét zo ben als toen hij jong was. Door diepe dalen en over bergen ging hij; vaak onder zorgen gebukt maar net als hem is het mij eindelijk ook gelukt. Hij bleef van het leven houden en was met zijn 90 jaar de oude…