inloggen

Alle inzendingen van M. Vasalis

40 resultaten.

Sorteren op:

Herfst

gedicht
3.0 met 58 stemmen aantal keer bekeken 24.850
Toornige vreugde doet mij rechtop gaan dwars door de herfstige plantsoenen waar in het nat verwilderd gras rillend naast de zwarte plas een troep verregende kalkoenen verworpen, onheilspellend staat. De wind schuift in de glazen wolken lichtende wakken hemel open en wervelt glinsterende kolken omhoog uit gele bladerhopen. Als gevallen…
M. Vasalis17 december 2006Lees meer…

Oud

gedicht
3.0 met 48 stemmen aantal keer bekeken 26.641
Eén dans, één dans met sproeiende ogen, gloeiende wangen, losse handen. En dan opzij gaan staan. De bleke glimlach voelen, die als een nevel op een avondwei omhoog stijgt. Langzaamaan verkoelen en merken dat de nevel sneeuw geworden is. Dan wijze dingen denken, lachen, liegen, winst maken uit het wezenlijk gemis? Of plotseling weer het feest…
M. Vasalis24 oktober 2006Lees meer…

Als je een landschap was waar ik doorheen kon lopen

gedicht
3.0 met 339 stemmen aantal keer bekeken 83.592
Als je een landschap was waar ik doorheen kon lopen, stil staan en kijken met mijn ogen open en languit op de harde grond gaan liggen, er mijn gezicht op drukken en niets zeggen. Maar 't meeste lijk je op de grote lucht erboven, waar ruimte is voor buien licht en donkre wolken en op de vrije wind daartussen, die in mijn haren woelt en mijn gezicht…
M. Vasalis14 februari 2006Lees meer…

De verstekeling

gedicht
3.0 met 62 stemmen aantal keer bekeken 17.296
Bij ieder schepsel dat geboren wordt zijn reis begint, scheept in het ruim de dood zich in. En maakt zich met het schip vertrouwd, dringt door tot iedre vezel van het hout de romp, de mast, de kabels en de touwen de zeilen hurkend in de reddingsboot. Het zijn de kleine kindren die hem kennen en hem niet vrezen: zij zijn nog pas zo kort geleden…
M. Vasalis6 december 2005Lees meer…

De winter en mijn lief zijn heen

gedicht
3.0 met 75 stemmen aantal keer bekeken 28.777
De winter en mijn lief zijn heen. Er zit een merel op het dak, zijn keel beweegt, zijn snavel beeft alsof hij in zichzelve sprak. Hij luistert: uit een verre boom klinkt als het ketsen van twee stenen een vonkenregen van verlangen zo luid, zo helder en zo bang. De merel stort zich met een kreet vol wildheid in de voorjaarsvlagen. Ik kan…

Aan een boom in het Vondelpark

gedicht
3.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 7.770
Er is een boom geveld met lange groene lokken. Hij zuchtte ruisend als een kind terwijl hij viel, nog vol van zomerwind. Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken. O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen, met slepend haar en met de geur van jeugd stromende uit zijn schone wonden, het jonge hoofd nog ongeschonden, De trotse…
M. Vasalis17 december 2003Lees meer…

Sprookje

gedicht
3.0 met 93 stemmen aantal keer bekeken 32.276
Zij luistren beiden naar haar oud verhaal, wondere dingen komen aangevlogen. zichtbaar in hun verwijde ogen, als bloemen, drijvend in een schaal. Er is een zachte spanning in hun wezen, zij zijn verloren en verzonken in elkaar, - het witte en het blonde haar - geloof het maar, geloof het maar, alles wat zij vertelt is waar en nooit zal je…
M. Vasalis26 oktober 2003Lees meer…

Op een recht, zwart kousenbeen

gedicht
4.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 9.454
Op een recht, zwart kousenbeen dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhoog gestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun allereerste dromen.…
M. Vasalis18 september 2003Lees meer…

SUB FINEM

gedicht
4.0 met 77 stemmen aantal keer bekeken 21.307
En nu nog maar alleen het lichaam los te laten- de liefste en de kinderen te laten gaan alleen nog maar het sterke licht het rode, zuivere van de late zon te zien, te volgen-en de eigen weg te gaan. Het werd, het was, het is gedaan.…

AFSLUITDIJK

gedicht
3.0 met 154 stemmen aantal keer bekeken 28.697
De bus rijdt als een kamer door de nacht de weg is recht, de dijk is eindeloos links ligt de zee, getemd maar rusteloos, wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht. Vóór mij de jonge pas-geschoren nekken van twee matrozen, die bedwongen gapen en later, na een kort en lenig rekken onschuldig op elkanders schouder slapen. Dan zie ik plots…
M. Vasalis26 augustus 2002Lees meer…
Meer laden...