Alle inzendingen van Marc

de mens een echo in diepte, in leegte kaatst klank en weer kaatst trilling buigt vervormt verstomd…

Van dit landschap ben ik de krenterige schatbewaarder die met haviksogen alle bomen telt en de konijnen, hazen en fazanten raad aan hun geritsel. Met koude blik weeg ik de schaarse wandelaars, want iemands stap verraadt zijn plannen. Een streepjespak, een hand die schrijft, alles maakt me achterdochtig. Ik noteer het kleinste teken van…

even doorbrak ik je, toen de stad ons splitste je hormomonen kwetterden dat wij nesten zouden zijn en warm en een hol je oksels dropen veiligheid heftig zal ik altijd verlangen naar nesten…

Ze keek me aan met een dove blik Haar schreeuw om aandacht Ik wilde het niet zien Haar vuistslagen kon ik niet horen Ik voelde niets van haar tranen Ik proefde niets van het zout op mijn huid Zij was de blinde vlek in mijn ogen…

Wanhopig zat ik op mijn knieën, zoekend op de grond. Turend onder een wagen, die daar geparkeerd stond. Ik had mijn contactlens verloren, net voor de moskee en zoeken met vertroebelde ogen, dat valt echt niet mee. Toen hoorde ik een kuchje, naast me stond een oude Marokkaan. Hij hielp me recht en samen zijn we de moskee binnengegaan.…

De oude vrouw loodst mij langs kanalen waar ik anders ingevallen zou zijn of zij niets is zekerder dan onze gezamelijke tred in deze richting Misschien is de weg een rol en de rol een weg? Misschien kunnen wij nooit fout lopen, zolang zij voorop loopt en ik erachteraan.…

Het najaar dwarrelt uit de lucht En dekt het grasveld toe In goud en geel en oker. De zomer is zo lang voorbij Alsof hij nooit geweest is. De winter is nog zo ver weg Alsof hij nooit zal komen. En ik, Ik zit hier in de zon En wellicht voor het laatst dit jaar Op maandag vier november.…

‘s Ochtends heb ik moeite mijn bed uit te komen, ‘s avonds om er in te gaan. En iedere nacht moet ik minstens een keer plassen. Ik hou van mijn vrouw, we liggen lepeltje-lepeltje; van andere vrouwen droom ik nauwelijks meer. Schaamteloos draag ik pyjama’s en pantoffels, ook maak ik graag een kuiertje. Ik verheug me niet meer zo op feestdagen,…

Wanneer ik in de spiegel kijk, Dan staar ik in een aangezicht Dat mij nog nauwelijks herkent: Een maanlandschap Met kraters en ravijnen Die ik nooit eerder had gezien. Nee, dit is geen gezicht En hier moet dringend wat gebeuren: Dus ga Ik nog vandaag Een nieuwe spiegel kopen.…

Ik zit op een terras in de Provence En over de heuvels en de Mont Ventoux Spreidt de nacht zijn zwartfluwelen mantel Waarvan de voering met duizend sterren is bezet, Een lichtend lint van horizon tot einder. Ik nestel mij diep in een mantelplooi En zweef de Melkweg tegemoet. "Wil je nog koffie?" Vraagt zij die hier met mij verblijft.…

Om vier uur opgestaan. De nok van dit dak heroverd. Op slag beginnen fluiten als een gek. Pas opgehouden toen iedereen hier zijn plaats weer leek te kennen. Vervolgens voor het eten gezorgd voor die smekende, zeurende, zich nooit sluitende snavels waarin wormen eindeloos blijven verdwijnen. En weer medelijden gevoeld met de logge, pluimloze…

"Hé, kom eens kijken!" roept Laura. "Ik heb een hut gebouwd." "Een hut?" vraag ik. "En waar mag dat wel zijn?" Ze wijst wat vaag naar achteren En troont mij mee de boomgaard in. "Kijk, hier," zegt ze, "Hier in de wipselboom." "De mis-pel-boom zul je bedoelen," Wijs ik haar snel terecht. "Ja, ja," zegt ze, "dat weet…

Als "Jingle, bells" één ogenblik verstomt Dan hoor ik vaag en in de verte De echo van een eeuwenoud gezang Al is dat ook al even lang gesmoord. Dan zie ik in gedachten Hoe in de donkerste der dagen Op heuvels en in dorpen Een vreugdevuur wordt aangestoken Om daar het licht mee te begroeten. Want onder klatergoud en kitsch Glanzen nog…

Onder de hazelaar Vond ik vandaag zomaar Tussen verdorde blaren En takjes die eens twijgen waren Een schedeltje. Misschien als prooi hierheen gebracht Misschien hier op zijn dood gewacht Te groot om muis of rat te zijn Te klein om van een kat te zijn. Een wezeltje? Of anderzijds, het was al dagen Dat wij het diertje niet meer zagen Dat…

Vanwaar ik droom en schrijf en liefheb ingescheept voor deze vreemde reis. Slechts gewapend met de zekerheid dat door eeuwen en ijstijden, dwars doorheen het eindeloze strijdgewoel de ononderbroken draad van Ariadne loopt waarmee ik aan het begin van alle tijd zit vastgeknoopt. En onderweg is iets van mij ooit alles al geweest. In de…

Als afgekeurde stek Vanwege krom en veel te spichtig Bij toeval in de tuin beland En daar voorlopig ingekuild, Was ik hem even uit het oog verloren. Nu, Dertig zomers later En nog meer meters hoger, Kan ik er moeilijk nog omheen: Ik denk dat hij hier blijven zal Op deze plek Waar ook ik wortel heb geschoten. Ik vraag me enkel af Wie…

Hier sta ik dan, Hier in dit steile stukje straat, Een bult slechts in het landschap Die men in Vlaanderen een berg noemt. Ooit laadde hier een man Zijn hebben en zijn houden op een wagen En trok de wijde wereld in. Was hij verbannen of gevlucht? Was hij een ketter of een geus? Was het de passie die hem dreef? Of was het simpelweg een…

Dit is het stukje aarde Dat ik mijzelf heb toegeëigend En dat ik deel Met alles wat er leeft Waarvan ik weinig zie Maar des te meer kan horen: Gefladder en geklapwiek in de bomen, Gescharrel en geritsel op de grond En stilte vol gekwetter Dat overgaat in kreetjes van paniek Wanneer een kat of een verdwaalde vos Het territorium betreedt.…

Soms gebeuren er dingen in je leven, onterecht, onverwacht en lijkt je wereld te vergaan Terwijl iedereen om jou heen wel gelukkig lijkt te zijn heb jij het gevoel alleen te staan Je vraagt je terecht af, waarom ik?, waarom nu? wat gaat er nog meer aan ellende komen... Het kleine beetje hoop dat je nog bezat is vervlogen wat rest zijn slechts…

Ik vergeef je je fouten je kon ook niet alles voorzien Bovendien is het gemakkelijk om te praten, nadien Ik zou je kunnen vertellen over de drama's in mijn leven Maar zou ik mijzelf hiermee een betere jeugd kunnen geven? Wat mij dus rest is de toekomst en die heb ikzelf in de hand Ik zal mijn eigen keuzes moeten maken tussen mijn gevoel…

Liefde maakt je kwetsbaar de pijn gaan dieper dan bij haat Maar daar kom je pas achter als de liefde je verlaat Als ik nu iets begin te voelen wat liefde zou kunnen zijn dan begin ik alvast te vluchten voor de naderende pijn Of ik ooit nog van iemand houden zal dat is nog maar de vraag In tegenstelling tot het breken geneest mijn hart…

Gestuurd door het daglicht, Dwaal ik alleen door de nacht, Gevoelens die ik niet kan plaatsen. Schieten weer weg als een bliksemschicht, Had dit niet van mezelf verwacht, Gevoelens die als wolken kaatsen. Heb ik geproefd van het ultieme geluk? Of kan ik eenvoudig niet met anderen overweg? Geen begrip voor mezelf, laat staan dat anderen mij…

Je zegt,”hoe denk je dat ik me voelde”, Zij snapt nog steeds niet, wat ik bedoelde. Mijn ellende, en groot verdriet, Uiteindelijk snapt ze het, nog steeds niet. Leven, met een keiharde ziekte, is, Moeilijk, maar mijn vrouw was mijn grootste gemis. Nu zegt ze,”ik ben ook maar een mens”, Tja, dat was toen nou juist, ook mijn wens. Dat was,…

Eeuwenoud geduld ontworteld statig alle wind gevangen. Verscholen achter jouw bast. Zonde, zo'n schoonheid. Moedig spreiden mijn takken zoekend naar vaste grond. Stevig en trots beschuttend de vruchten die jij droeg.…