Alle inzendingen van Marije Hendrikx

als de kast wedergeboorte prijsgeeft beklimmen zij de hoogste steigers om zich in kleuren en geuren een ornament te kronen hij en hij samen de ziel van hun huis zingt uit kloppende kamers van eros en amor uit volle borst zingt zij in een - zich steeds herhalend - refrein tot op t sterfbed toe en ver daarbuiten want er is iets dat…

jouw handen overal beroeren buik en dijen zij strelen vragen schenken vervoeren bovenal jouw ogen vlammen vuren hartstocht en tederheid verdrink je in de mijne minuten worden uren en tijd wordt eeuwigheid…

dit is het seizoen van de raven ze zitten overal zwart gevederde grote raven krijsen dood en verderf nu de bladeren vallen van bemoste bomen vallen ook de mensen met bosjes tegelijk de meesten verzetten zich anderen steken hun armen in de lucht en rennen door de wind over het zand van het strand zij schreeuwen de vogels uit hun…

hij zou begrijpen dat door je vingers glipt wat je handen niet vast kunnen houden wanneer alles om je heen lijkt te zwijgen hij zou je toefluisteren dat het een wordt met de wolken dat lied - dat van verlangen zingt en bladeren van bomen schudt ik ben daar ook - zou hij je zeggen zo beroerd door de adem van de wind roept alles jouw…

- it isn't always rock and roll babe - zeg je dus berg ik rose wolken in linnenkast, slik bittere pil en hurk neer in mijn hoekje hoofd tussen knieën handen die oren bedekken tegen t scherpe losvliegende - is dit nu heavy metal - Ik had het kunnen weten dat handen niet volstaan ze snijden door mijn ziel de snerpende geluiden als…

de schemering voorbij wil ik zoals die laatste nacht waarin jij weet - elk duister tart terwijl de dood al spreekt zo luid dat je mijn hand - mijn hoofd - mijn hart die hele lange nacht wiegen wij elkaar tot nooit meer pijn - nabij beloven wij weer jij en ik tot ons - in eeuwig samen Jij bent altijd alles - zei je zoals toen bij 't bruisend…

in sint maarten laat ik mij vervoeren door jouw ogen en de regenboog langs polders van je vlakke land kijk ik naar scherp belijnde velden waar kleurrijke tulpen zich overvloedig laten gelden transparante maagdelijkheid danst op witte bomen langs de dijken en gaat de appels voor zo uitgelaten lente fris lachen wij golvende duinen door…

als los zand door gespreide vingers ontglipt mijn leven telkens weer zoals ik gisteren nog hoopte zo kan ik het niet meer mijn ziel zo overhoop gesmeten zo uit mijn lichaam weggerukt zoals ik gisteren nog liefhad ga ik nu onder pijn gebukt mijn lijf verteerd door smeulend vuur vol littekens en wonden waar ik gisteren nog trots op was…

zacht dein ik op vruchtwater van oranje gele warmte in de schoot van de oneindigheid als ik door lichte drang gedreven langs haar…

In het huis achter deze poort wonen goede mensen met zuivere geesten mannen - hun vrouwen en ook de kinderen vijf maal per dag reinigen zij hun lichaam en zuiveren zij hun ziel want Allah is hun God en als de moezzin vanaf de minaret hen oproept tot gebed werpen zij zich ter aarde zoals alle gelovigen om hun soera’s te zeggen hun lichamen…

gisteren nog staken haar staartjes als scheerkwastjes in de lucht konden haar kleine beentjes haar nauwelijks bijhouden gisteren nog grepen grijpgrage handjes gretig naar alle dingen liepen pientere oogjes op de zaken vooruit Gisteren nog er gaat geen dag voorbij....…

als tranen ontoereikend zijn geworden en je het lachen hebt verleerd als je kijkt door een nevel van onverschilligheid je handen niet meer kunnen liefhebben als je moe bent van het vechten het eindeloos praten uit een lege doos als je geleefd wordt in luchtledige ruimte en bewust geen weg meer zoekt dan komt een klein meisje met wapperende…

majesteitelijk snijden schrijnende tonen door een wankelende ziel een gevoel te groots om te benoemen rakend in fijn en pijn waarmee ik in verbeelding nog even een kan zijn…

waar de natuur nog ongerept haar glooiende struikerige goddelijke gang gaat plaatsen mensenhanden 'verboden toegangsborden' maar soms op verdwaalde momenten wanneer niemand kijkt ontdoen wij ons van stoute schoenen om blootsvoets door velden te jagen Blik op oneindig haar in de wind oor aan het kind…

dit uur herbergt een rode maan die kleur geeft aan mijn dag het is mijn tijd zegt de maan en ze dompelt mij onder in haar vurige water schrobt de chaos uit mijn buik brandt het vuil van mijn ziel tot daar in het allerdiepste enkel waarheid overblijft nu is de tijd zegt de maan ga en vermenigvuldig waarheen vraag ik en wat overal en…

besuikerde cherubijntjes spreiden hun vleugels sparren door ijspegelende ruiten op poederend tapijt maar later veel later na oliebollen en wafels pruttelende ketels en glimmende ballen engelenmomenten later de stilte voorbij zullen hyacinten en krokussen dwars door de witte pracht de hemel in komen steken kleuren verspreiden een…

wij moeten anders kunnen - spreekt de man want jij als enige - met jou alleen is er zoveel te delen laag voor laag legt hij haar voordeel uit - alfabetisch lexicografisch alleen dan- zegt hij- alleen dan andermaal verzamelen zich een voor een zwarte raven in haar haar ze krijsen in haar oor nog eer het startsein is gegeven is het spel opnieuw…

daar waar je nu bent zo verbonden met alle seizoenen is de liefde bevrijd in regen en wind zo innig tederdicht dat zelfs de woorden en alle toonaarden niet en mensen bij lange na niet nooit. alleen wij…

nu is de tijd gekomen om de allerlaatste sluier van weten tussen jou en mij het enige nog -in liefde te onthullen als nooit daarvoor dichtbij tot hier toe zijn wij voortbewogen door het ritme van de ziel tot in het aller - diepste diep en ondanks stormen blind gevaren naar waar de stem ons riep nu wil ik samen met jou dansen op de cadans…

welke taal wordt hier nog gesproken in dit land dat ook het mijne is de stad waar ik woon heeft mij dood- gerekend in het licht van de tijd en dood leef ik onzichtbaar voort toch behoren wij allemaal tot dezelfde wereld al delen we enkel nog wolken en de wind die de zee gebiedt om mij heen wonen maskers waarachter gezichten en daarom…

in haar kristallen bol ziet zij wezens reiken naar zonnestralen voorjaarsvogel scheert langs de rand van de wereld een enkele zwaluw maakt nog geen zomer krassen de raven die uit hun schuilplaats komen kristal is ijs geworden smeltwater sijpelt tussen gespreide vingers dan is zij wereld in water rondom haar wordt horizon geboren…

Terwijl zij woelde en woelde van rug naar zij en weer terug sponnen haar hersenen starre stekende spinsels de een na de ander en ze stapelden een hoge Ijzige ondoordringbare brij toen sprong de kat op ‘t bed perste natte neus tegen haar koude arm en legde zachte voorpootjes midden op die grote zere plek…

zoals jan- de kleine krullenbol de tijdsduur van haar dood in armlengtes meet - hoe lang duurt dood eigenlijk duurt hij zolang of zolang en ze gaan iets verder uit elkaar, die kleine handjes of zolang - en weer wordt de afstand groter tussen leven en verdwijnen of zo zo zo zo zo lang..... - nu spreidt hij zijn armen wijd - heel wijd.…

laat me in de holte van jouw oksel voorbij de voorttikkende tijd eenheid en versmelting voelen als vastberaden eeuwigheid laat me tasten in het duister elke liefgeworden plek kus met ingehouden adem zacht het kuiltje in mijn nek laat me ruiken al jouw geuren offer van immens formaat even nog alleen met jou zijn in stilte die de storm…

in de verte de ebbende zee die fluistert kom , kom maar mee zich terugtrekt en zachtjes weer opkomt en dichter en dichter been voor been drapeert zij een schuimkrans om mij heen een kokkel legt zij aan mijn voeten terwijl de wind de wolken roert en t spiegelbeeld mij zacht vervoert word ik de wolken en de zee http://www.youtube.com…

vanaf het prille moment waarop de gevederde zijn lange hals om haar verlangen windt de snavel neervlijt in de welving van haar borsten haar naaktheid toedekt met zijn verentooi wéét zij zijn vermomming zij laat de vogel en wiegt het kind verjaagt de onrust uit zijn ziel haar buik wordt verlangen maar zij wacht tot de man in de…

soms wanneer je verre reizen maakt dan moet je soms noteren iets bijzonders misschien of misschien iets heel gewoons een mooie plek een speciale ontmoeting of zomaar een dood vogeltje op het trottoir dat je opeens verdrietig maakt een heerlijk gerecht een telefoonnummer reizigers die vrienden worden of misschien zomaar…

ik zal de zon vangen zegt de man mijn voet zal ik zetten op haar laatste straal deze nacht zal ik haar in alle vurigheid bezitten en de vrouw tuurt naar de einder zij luistert in verwachting naar schreeuwende meeuwen zo hopen zij - beiden…

Tussen mij en de lente staat een raam Tussen mij en de wereld het recht van bestaan Tussen mij en gisteren staat vandaag Tussen vandaag en morgen een angstige vraag Tussen mij en de vrede staat de taal Tussen mij en de waarheid mijn eigen verhaal…

nooit was je er zo duidelijk als nu je niet meer bent nu de anders drukke telefoon zwijgt als het graf de thuiszorg niet meer belt de dokter evenmin je zeep niet meer opraakt of je speciale kaas geen baterijtjes voor je hoortoestel geen zakdoeken of ondergoed geen weekend meer bij jou of jij bij mij in huis ik mis je in de dingen die…