Alle inzendingen van Marije

Een plas water, is al wat er lag. Daar engelen onbeschaamd, natgeregend, Het leven laten in de stille sneeuw. Zonder een brief, Noch een beleefd Goeden dag.…

De wind waait zoelig zacht langs mijn gezicht en droogt het zoute spoor van ongeloof. Stil dragen wij haar naar de plaats waar zij zal zijn en toch niet is.…

het - in zand - gespreide lichaam draait haar handpalmen in een groet naar de afrikaanse zon brullend slaan woest wilde golven hun lied van verlangen op de kust getemd water waaiert uiteen likt gretig het gestrekte lichaam onder afrikaanse zon tussen zee en rivier raakt het teder aan neemt het woest in bezit lanque de barbarie !…

Iedere Maandag hetzelfde liedje Maandag 8.10 Vele fietsers komen aan Ze hebben geen tijd om stil te staan, want de bel is alweer gegaan Snel de jassen uit, de hele stroom door de gang de trappen op Ik wil nog eerst even een kleine koffiestop Maandag 8.20 Dame waar kom jij zo laat vandaan Ook jij had hier om 8.15 moeten staan Zonder pardon…

achter maskers van weemoed spelen clowns mijn waarheid in eenzaam spel ontroerend ontwapenend echt deinen ze mee op golven van vreugde en verdriet zij spelen de ontmenselijking menselijk acceptabel roeren in de likkepot van mijn emoties ontroerend ontwapenend echt ontmaskerend en spiegelend leven zij op grote voet halen zij dikke rode neuzen…

honderd duizend leugens regenen zonder waarschuwing over paraplu loze hoofden hun vervuilde vergiftigde water slaat stinkend de naakte waarheid in bodemloze putten en nooit genoeg hebbend luisteren lichamen naar loze beloften over zielloze gouden kalveren honderd duizend lege leugens kunnen putten niet dempen zelfs niet als het levenloze…

De sneeuw omarmt me met stilte. Ik geef je mijn bevroren handen, laat je smelten in mijn borst. Adem krult als wolkjes langs je hals. Ik huil om de wereld zo wit, grijp me vast aan je doorweekte jas. Ik zeg dat ik nooit zou willen sterven. Je knikt en tikt een sneeuwvlok van mijn schouder.…

Ik ben je aan het vergeten. De herinnering aan ons, Vervaagt. De magie van illusie. Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

Klanken stromen kil Uit je mond Vormen ijzige woorden Die in loze beloftes Hun graf vinden Jij bent mijn kanker Kwaadaardig woekerend Heb je me nodig Om te bestaan Je spiegelbeeld onherkenbaar Camouflage voor verdriet En ik heb je antwoorden niet De stilte tussen de woorden die je niet sprak Versta ik nu meer dan ooit…

Je reist met je ogen: Als een eeuwig stille film trekt leven zich aan je voorbij. Je gaat en staat waar de wind waait en ontwapent waar je kan, gewapend tot de tand met de hunkering sloten naar levens te openen, zonder sleutels. Met simpele gebaren, woorden, een blik. Wanneer je me ziet draag ik altijd die koffer vol gezichten;…

De maïsvelden zwijgen in de avondnevel. Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen. Naakt en onschuldig draai ik mijn voet door de stromingen, dans ik met de likkende vlammen, geef ik mijn heupen aan de djembees. Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen, ontspannen adem ik de sferen in. Het…

op maandagmorgen haast ik mij door kille koude straten een verdwaalde meeuw scheert laag voorbij duikt op een plastic bakje friet met een hoofd als een vergiet en mijn hart vol gaten loop ik door en door en door die kille koude straten…

Tranentrekkers vullen de zaal met mensen die als haatobject zijn geprojecteerd op een wit doek vol met vlekken in de bioscoopzaal letten ze niet op je onschuld. Zeg vooral geen ‘boe’ of ‘bah’ maar laat het allemaal zijn gangetje gaan als de speler zijn been er dan toch weer afvalt maakt het niet uit, the show must go on.…

lieve fee van de vervulling trek je toverstafje aan want ik doe je een onthulling ik wil de zon en ook de maan ik wil sijpelend van regen dansend naar de hemel rijken ik wil op een zeemeeuw lijken wil op golven voortbewegen ik wil zilte zwoele zanden aan een eindeloze zee ik wil blote voeten stranden en ik wil mijn hondje mee ik wil…

als los zand door gespreide vingers ontglipt mijn leven telkens weer zoals ik gisteren nog hoopte zo kan ik het niet meer mijn ziel zo overhoop gesmeten zo uit mijn lichaam weggerukt zoals ik gisteren nog liefhad ga ik nu onder pijn gebukt mijn lijf verteerd door smeulend vuur vol littekens en wonden waar ik gisteren nog trots op was…

waar was ik toen de dollar mij de macht ontnam en slinks en sluw tot koning werd gekroond waar was ik toen emotie werd gehoond materie in de plaats van mededogen kwam waar was ik toen - een mensbeeld zo verschraald in naam des konings dood en verderf ging zaaien moraal hoog in het vaandel ging verdraaien en liefde grondig door het slijk gehaald…

fragiel als een enkel ijskristalletje kwetsbaar een klaproos in wervelstorm vlucht ik angstig in ronde hoeken steeds op het nippertje weg van gehaaste voeten die alfabetisch lexicografisch bestuurd door een computerziel mijn voelen in punten vertalen waardoor mijn kwetsbaarheid onder de hardheid van hun zolen zo groot wordt dat…

Ze strengelt haar benen in elkaar kijkt verwonderd door de straten die overwoekerd worden door sterke thee en dure winkels met etalages vol macht. Ze slaat haar omslagdoek om haar schouders loopt door het schouwspel van goud en geur denkend dat niemand haar ziet terwijl ze ontdeugend op je tenen stapt.…

Troosteloos wiegt de wind de veren in slaap de laatste seconde van hun waaien voelen ze die zucht en hun doel was even zichtbaar in de weerspiegeling van het ijs. Rustig laat de zon zijn stralen reflecteren in mijn ogen, ze sprankelen je straks helemaal plat want je kunt me nu toch echt niet meer omzeilen je gevoelens zullen barsten…

Schuif de raampjes open maar schrik de vleermuis niet uit zijn vel die sukkelig zijn zware vleugels ontdeugend de wind insteekt. Gooi de deuren open maar trap die slak niet plat die slijmerig sluipt over zachte tenen zijn spoor achterlaat. Doe dan het rolgordijn omhoog en voel de maan rustig op je schouders rusten wat ben je…

de passievrucht sluipt, onder haar jurk, zonder te weten dat zij de mango aanbidt veel vuile stofjes op haar geweten. Het sap druipt exotisch langs haar wang en haar vinger dept hem bij het begin haar huid begint spontaan te trillen. De mango en zij zijn één zonder te weten, trekt zij plots haar schone velletje eraf, samen…

dauwdruppeldouche de vruchtbaarheid geschonken witte jurken dansen in het ochtendgloren de meidans is geboren.…

Straks gaat de zon onder En mijn stem wordt langzaam zachter Stil wordt de hemel in donkerblauw gekleurd Ik weet het wordt een lange nacht. Traag leven mijn herinneringen In het diepste van mijn ziel Verlangend naar het heden Kijk ik lachend om mij heen. Naar buiten wil ik gaan In de massa opgaan, tussen de mensen staan Nu sta ik in…