Alle inzendingen van Martin valk

De vogels huilen, ze zijn treurig. Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis…

Een adem in de ochtendnevel. Soms verloren dagen voorbij en stemmen die schreeuwen... Eeuwen gaan voorbij oneindig, maar de adem stokt op een dag. Vergeten alle wezens, alle dingen, het verdriet, ook die lach. Niets is er nog van dat alles, maar men plant zich voort. De adem gaat door evenals vulva en fallus, mens van vlees en bloed.…

Vlinder droom op die bloem, geniet! En stoor je niet aan die bij met zijn gezoem. Jij die het leven weet te bekoren en de volgende dag dat gezoem niet meer zal horen.…

Mijn hart, de vervlogen dagen. M'n ogen, de vele vragen. De zee met zijn mysterie en de stad in nevel gehuld. Ademloos kijk ik naar haar. De vele gebeden, mijn weemoed, mijn verdriet. Een zeemanslied dat mij ontroert, het is het onkenbare dat mij voert naar een stille plek om deze weer te verlaten. Onzeker van top tot teen, maar…

Een verdwaalde blik in haar ogen. Haar handen voelen koud en haar lippen lijken bevroren. Leed zie ik, maar ook wilskracht. Iets dat haar staande houdt. Immer op zoek naar het onvervulbare, een droom. Een zoektocht vol vragen is haar leven waarop zij geen antwoord kan geven.…

Iedere minuut een Eeuwigheid, elk moment oneindig. Van de tijd de grens verlegd voorbij een ster in het hemelrijk. Onmetelijke ruimte en geen tijd. We leven nu en hier op aarde, dat is waar. Maar hoe ondergaan wij dit in een eindeloos bestaan..? Ieder maakt zijn keuzes, kiest zijn weg, toch in een ander licht... Met meer inzicht gericht…

De tijd verontachtzaamt, namen, woorden vervlogen betekenisloos voorbij de horizon. Zeeën, oceanen droog door land omrand in ledigheid. Vele wegen bewandeld, naar eer en geweten gehandeld. Als mens eindig en hiermee voortdurend in strijd met verdraagzaamheid en ook leed, zag men kleuren in een zeepbel en onderwijl vluchtte men ontheemd…

Een met het steen, de straat, de weg waarop ik loop van A naar B en weer terug. Een duidelijk omlijnd doel voor ogen en soms ook zo maar ergens heen. Dan zie ik al het groen rondom mij, de vogels in de lucht en de bomen. Wat ik moet doen is dan niet belangrijk en loop wat te dagdromen.…

Dagen zonder deemoed, hoogmoed zegeviert. De eenvoud en het medeleven lijken vergeten. Hebzucht is iets waar men zich door laat verleiden. En wellust is dan bijna niet meer te vermijden. Zelfzucht gaat overheersen in ons hart! En door afgunst raakt liefde verstard. Dan komt in het gedrang het invoelingsvermogen bij mensen. Zo…

Dierbaar, te goeder trouw. Onmetelijke liefde voor jou. Kostbaar in het heetst van de strijd... Niets tussen ons in behalve de tijd.…

Ik kom bij mijn vader vandaan. Bij zijn graf geweest, ervoor gestaan. Ook even gaan zitten, toen terug gelopen het grintpad af, herinneringen meegenomen. Op zijn gedenksteen de tekst; 'Voor altijd in onze gedachten'. Nog even stond ik te wachten bij de auto en daarna thuis keek ik naar zijn foto. Hij woont nu in de hemel in vrede en rust…

Een voortvarend leven, alles pais en vree. Voor hem de zee en later aan de kant van een rivier zit een visser aan- schouwend. Hij leeft verborgen, vermijdt zorgen en last zoals dat bij een Epikurist past. Geen overdaad of wellust die verstoren zijn gemoedsrust. Hij bewandelt de gulden middenweg en er is nauwelijks tot geen sprake van…

De trein dendert voort, vergezicht na vergezicht trekken aan ons voorbij. Landschappen, steden, toekomst en verleden. Een pastoor prevelt een gebed, maar krijgt geen gehoor. Gelatenheid maakt zich meester van hem. Iemand trekt aan de noodrem, de trein stopt, de wereld staat even stil, in gedachten ver- zonken, terwijl het gebed van de pastoor…

Jij, ja, jij alleen, jij bent de vrouw voor mij. Je mascara is uitgelopen, maar het geeft niet schat. En ik zie dat je weer te veel hebt gezopen, je bent zat. Jij, ja, jij alleen, jij bent de vrouw voor mij. Je krulspelden zitten nog in je haar, het is geen gezicht. Maar mijn hart stroomt voor jou over en ik voel me vederlicht. Jij,…

Onbegaanbaar is de weg... Een ziel in waan en alleen. Dan de ogen die stilzwijgend... Niets dan ware leegte in breedte, diepte. Vergeten en verloren, diepere betekenis voor hen uitverkoren. Tegen en voor als zwart en wit. Wet van de grote getallen. Door en door nat of anders... Voel en geniet of niet de smaak van... Kan een brief de juiste…

De geur van gras en water dat kabbelt door riet omgeven. Waar later zwanen sierlijk neer strijken. En mensen langs de waterkant kijken naar schepen die voorbij varen, terwijl aan de andere kant van hen het verkeer voorbij raast. Rennen of stil staan in het leven waarin menigeen zich haast. Natuurlijk evenwicht is als yin en yang. Iets…

Ik herinner mij woorden van jou van mij, wat we zeiden. Maar leiden nu ons eigen leven. De avondschemering boven de tuin en het huis waar ik een gedicht lees van M.Vasalis, schoonheid en verval... Even een traan, het regent en ik kijk naar het natte gras. Alles wat zuiver was, de grond, de aarde, jouw ogen en je haren. Wat er is, is een…

Op een stille avond staar ik naar de tuinen waar nog mensen bezig zijn met het snoeien van een heg of het maaien van gras. Rust omkleedt mij en vurig verlangen dooft, terwijl langzaam achter bomen de zon verdwijnt. Grijs de hemel, maar vredig tegelijk. Harmonie vult de de zwoele lucht, woorden zijn in stilte gehuld en vervlieden langzaam…

Ik zit op de wc en mijn dagdromen nemen mij mee naar jou! Ik veeg mijn achterste af en zie jouw gezicht, je lach. Je ogen die stralen, maar voorlopig zit ik te balen en heb ik een strop, want mijn wc-papier is op. Jij bent er niet en er is niemand die het voor mij kan halen. Hoe moet dat nou, oh wat moet ik toch zonder jou?!…

Wacht maar, tot alles er anders uitziet.. Kracht herrezen in ieders hart verdwenen het verdriet. Stil maar, tot dat woorden er echt toe doen wezenlijk en oprecht. Ik heb gehoord... er is geen verschil tussen een mens goed of slecht. Voor God zijn alle mensen gelijk; 'Hij geeft het licht van de zon aan goede en slechte mensen'.…

Een nieuwe dag, gelach op straat. De morgenzon schijnt in een wereld vol vage en nare herinneringen weliswaar. Maar nu is de tijd aangebroken voor dromen met een zuiver licht dat wordt omgebogen tot een heldere werkelijkheid. Men heeft dan zicht op het welig tieren van alles dat geschiedt in een wereld vol mededogen, vrede en geluk. Mensen…

Tijd, stilte en beweging tegelijk. Bevestiging van onze eindigheid Die (on)zichtbaar de dagen slijt...…

Straten beneveld met gelaten gezichten. Aan weerszij grauwe muren, een schemering Hangt boven de stad en gestaag verstrijken De uren. Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen…

Machteloos kijk ik naar een wolk die steeds verder weg drijft in een hemel waarvan je het blauw niet meer ziet. Als een vogel met een gebroken vleugel die op wil stijgen, maar hij kan het niet. Vleugellam is het met ogen bezaaide monster Argus, hij waakt, kijkt toe... machteloos. Doch houdt alles in de gaten, maar zijn ogen zijn moe…

Stille kracht, onzichtbaar wezen. In velen de onbekende weg, onze Ogen eerst nog dwalend en gedachten Verward... Doch de ziel fluistert en Woorden krijgen betekenis.…

Tijd in harmonie met het leven. Elke seconde, iedere adem zijn een en alles wat we doen voelt als zacht fluweel in onze hand. Elk woord gesproken of geschreven blaast nieuw leven in dat puur is en onvervalst. De lach, maar ook de traan zullen gaan van gelaat tot gelaat en ver- drijven alle onderlinge haat. Een eenheid die er dan is en…

De golven van de zee, onstuimig als ze kunnen zijn. Hevig en meedogenloos de pijn, stemmingen gaan op en neer, ons hart gaat te keer. Ons humeur goed of slecht, het is allemaal levensecht. De schepping in haar volheid, vreugde in het leven, maar ook pijn die kastijdt. Al het lief en leed dat elkander bindt. En al het onkenbare dat wat…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

Radeloze blikken in de ogen van mensen. Zij kunnen het niet langer verbergen. Hun grimas verbleekt, het schild brokkelt af. De dagen die zij leven lijken soms een straf. Enig vertier moet het leed dan verzachten, maar men zit onderwijl ergens anders met zijn gedachten... Kleurrijk als het leven is met zoveel aanbod op allerlei gebied is…