Netgedichten

netgedicht (nr. 47.746):

Wezenlijk.

Op een stille avond staar ik naar
de tuinen waar nog mensen bezig zijn
met het snoeien van een heg of het
maaien van gras.

Rust omkleedt mij en vurig verlangen
dooft, terwijl langzaam achter bomen
de zon verdwijnt.
Grijs de hemel, maar vredig tegelijk.

Harmonie vult de de zwoele lucht, woorden
zijn in stilte gehuld en vervlieden langzaam.
Bij het open raam streelt zacht de wind
mijn gezicht, ieder beeld en geluid lijken
een te zijn.

Iedere ervaring hoe betekenisloos ook
is een adem die mijn bestaan bewaarheidt.
Zorgen door eenvoud gedompeld in helder water
en verspreid door lucht zo zuiver.

Luider wordt de stilte, donkerder het grijs,
duisternis doet dan zijn intrede.
Wezenlijk is alles in en om mij.

... Alles keert als het ware terug tot de 'wortel', de stilte.
Dit zou je het wezenlijke kunnen noemen.
Rust speelt hierbij uiteraard een grote rol. ...

Schrijver: martin valk, 11 april 2013