Melancholiek.
Ik herinner mij woorden van jou
van mij, wat we zeiden.
Maar leiden nu ons eigen leven.
De avondschemering boven de tuin
en het huis waar ik een gedicht lees
van M.Vasalis, schoonheid en verval...
Even een traan, het regent en ik kijk
naar het natte gras.
Alles wat zuiver was, de grond, de
aarde, jouw ogen en je haren.
Wat er is, is een foto waar ik naar
staar en alles dat zo levenslustig was
is niets meer dan een levenloos gebaar...
daar op een oude kast.
... Een herinnering aan een geliefde waarbij elkaars wegen zich hebben gescheiden. Deze in een bui van weemoed en melancholie.
Mede versterkt door het lezen van een gedicht van Vasalis waarbij er sprake is van de tegenstelling(vaak gebruikt door haar) van het mooie, schone en het negatieve...
In de tegenstelling(en) zit dikwijls een melancholische ondertoon. ...
Geplaatst in de categorie: ex-liefde
in jouw gedicht, Martin.