voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.842):

naast raven en stenen

soms denk ik
aan het eind van een lange dag
het is tijd

een stap terug
hoe het zal zijn wanneer niets meer
zich strelen laat, afstand onvermijdelijk spreekt

in alle ernst voor een groter leven

nachtogig
zonder handen om te bereiken
of je lichaam dat woelt in een doodgewone taal

soms denk ik
over loslaten en wie er na komt

wanneer vingers zich sluiten
op hetzelfde moment

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 12 april 2013

Geplaatst in de categorie: psychologie

naast raven en stene

1
2
3
4
5

4.1 met 8 stemmen

292

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Imiza, 12 jaar geleden

je lichaam dat woelt in een doodgewone taal; een van de mooie zinnen in dit gedicht!; sober en beeldend

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Nachtogen, toch op zoek naar iets in de stilte, een beweging, iets om aan vast te houden (zo ik las:) Het is prachtig Kerima.

Pama, 12 jaar geleden

Het Ravenpact, de pachters van onze troost en angsten tegelijk, de wachters van emoties. Heel mooi.

nachtwiet, 12 jaar geleden

nocturnig, donker. maar met het raam opengelaten.

julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden

mooi omschreven

Geef je reactie op deze inzending: