inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.756):

Overstuur

Nu weet ik het niet meer, het heldere denken
is weg en slechts de spoken kunnen hier regeren.
Wie kan dit echt verstaan tenzij wie zelf die
duisternis ooit heeft doorwoond, het niet

meer kunnen ordenen van heel die wereld die
chaotisch en onheilspellend op je afkomt,
met dromen die heel angstig zijn en beelden
die je hart verpletteren met kilheid en

alsof er nooit nog andere dingen zijn die
vreugde kunnen geven. Zelfs de zang van vogels
doet je pijn. De lente is bedrog en alle

mooie kleuren zijn slechts tinten grijs.
Wanneer wordt mijn ziel weer blij, kan weer
een kind mijn hart doen trillen? Word ik wijs?

Schrijver: Adeleyd, 12 april 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 177

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
K.Borgdorff
Datum:
12 april 2013
In de ogen van Poëtica kijken!
Word je daar niet vrolijk van?
Met somberen ga je op Charon lijken...
Er is maar éen Adeleyd die dichten kan!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)