Alle inzendingen van Pama

Dichten is liegen op een hoger plan, wordt een heggenmus een zwaan als dat in onschuld wel lijden kan met de pen de kosmos raken, nu nog met de middelvinger in de pap, trekt daarmee een camouflerend laken over het literaire landschap, onafhankelijk op welk tijdstip van de dag, waarin de fictie zich van de feitelijkheid laat herkennen,…

Mijmerend onder een stolp van een onbekende substantie die geen transparantie en uitzicht biedt, de noodzaak lijkt beperkt, versterkt in pagina’s versleten tijd.. op de wanden van de ziel projectie van een wereld, weerkaatst in het licht van een pupil en voeden zal, daardoor de verste steen zich hoeden moet voor elke diamant die met…

Wanneer ik morgen je moet verlaten mijn liefste, word ik weer dat kind, die allerkleinste jongen die je in je armen neemt, vervreemdt me niet van de zorgeloze wens je om mij in jou te laten rijpen, als ware een waarachtig mens. Ontkleedt je van mijn angsten als stoffelijk wezen en leg mij in een glazen ledikant, waarin we samen geboren…

Als kinderen kransen strooien in de augustus-zon, getooid met universele linten, geschetst in aquarellen van lavendel, in onbelaste onschuld zullen dragen als de kleinste danseressen op de spitzen, stelen dansend madelieven uit het vers gemaaide gras, speelsheid met libellen delen op een geaard gazon, gedragen op kristallen vleugels…

Het is licht in je ogen glijdt langs het stiltegebied van schouders en de boezem waarin we beide zijn verdwenen. Laten we zwijgen, in een wereld zonder alfabet, maakt de vocabulaire ruimte onbewoond, het leerde ons het beste te horen, te proeven en te ruiken, elk zintuig op de juiste manier te gebruiken, de huid ineen te sluiten tot…

In negen sporen ontsprongen uit de tijd, spint haar eigen verhaal. Ode aan de maan a capella een poezenpaar op mijn nacht-schutting. Ze ademt poëzie wandelende ontdekkingstocht, alleen en-passant. Prent van heilig dier bijgezet als geliefde, maar ze mauwt niet. Cyperse kater koppigheid fier overeind, door mijn kop ruist…

Op een bankje begroeid met mos ze zat roerloos gefixeerd op de stilheid van haar natuur, haar verloren blik verzonken in spiegeldelen tussen geest en haar frêle gestalte in een wit geklede wattendeken verpakt in de kwaal van het geleefde leven de mond gesloten geen zinnen zonder eenzaamheid, toen ik de ontmoeting verbrak…

Een trompet met geluid vibreert het leven, alle tonen als som geteld, in geleefde tijd vergeven als medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door cultuurtalen gered. geluidsdragers van lopend vuur, trommels verkondigen wat bewaard werd in een zandloper van de natuur, door haar onbestaande pennen worden nieuwe klinkers gevormd,…

Choreografie in het fundament van angst, het falen een trein net niet gehaald, mand vol lege eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, gevlucht voor zinnelijke verhalen, door de stroperigheid van een droom te dwalen in het slijk, voor een spoorboom die nooit open gaat, verbeeldende ideologieën van de straat, talrijk de als klinkers…

We dwaalden om te vinden met z’n tweeën alhoewel we apart vertrokken waren we raakten elkaars harten aan een geur overgaat in geluid gecomponeerd tot een fragment, zinnebeeld als decor op het fluwelen doek van de nacht, we zochten naar duizend vlinders van lichtzinnigheid, vonden die in de magische paringsdans van elk…

Lief te hebben in elk verschil op een zelfgekozen moment en plek, klinkt door in ieders wil blijft een uiting van de levenskracht gevoel komt voort uit obsessies, is wat je van elkaar verwacht leidt in vrijheid van gedane concessies daar kiemt de logica die het lichaam voedt een liefkozing van het individu versterkt verzacht het lijden…

De queste naar de echtheid van het leven waarvan de uitkomst zwaar wordt overdreven, wordt bepaald hoe we in hunkering de sterren observeren alsof we naar onze navel blijven staren, in een allesomvattende vraag of die in ons gemeten tijd bereikbaar zullen zijn, het geeft minder inzicht naar de diepte van de ziel der aarde gemeten in…

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds gewogen in een ragfijn web gesponnen, werd ik door gevoelsspinnen verleid, achtervolgt door tegenpolen, als speelbal in een labyrint, tevens als begin - en eindpunt, raak de kern van het droomschip maar langzaam kwijt, verstrikt in de verkorte zaligheid van een fictieve zekerheid van…

Mijzelf verloren, kwam de dood tegemoet, ook hij scheen de weg kwijt. Bodemloze put te verdrinken in je ogen, niet vanzelfsprekend Overtollig woord ingepakt, weer uitgekleed tot naakte waarheid. Zomerzon blakert kruin tot een blad-loze tak, schildering in okerbruin Gaf haar twee rozen, slechts gaf zij mij maar één zoen houd nog…

Ieder zijn eigen genoegens, uit voorkeur de sleutel tot het gestelde doel uit ambitie of een nog verborgen ideologie vervat in de bolster van intrinsieke waarheden, wie het weet, toch weer anders te definiëren, talent van schoonheid uit de wetenschap of schone kunsten, door elk individu weer anders gemodelleerd, die beide in…

Stap nimmer in een trein zonder bagage met je dromen, als jouw trein arriveert in wat vreemdsoortig oord, niet ver van je vandaan, dan vind je in elke stad of plaats je onderkomen, of in een bocht van je bestaan, waarvan je de naam nooit hebt gehoord, dan is het doel bereikt, dan leer je eerst wat reizen betekent in de wereld…

Het maakt verschil, als je aandachtig luistert, omlijsting in een intiem gedicht, vaak onvoltooid hoor hoe de donderwolken breken op het aanbeeld van de zon, haar gouden haren om een bevestiging smeken de oorsprong dwingt je de details niet te vergeten om die steeds opnieuw te baren maar dan wel zonder pijn. Het raakt het hart…

Schering tot overmaat, we kunnen niet aan ontkomen, inslag als levensklucht. De tel kwijtgeraakt alles van geloof ontdaan, kern nader tot de bast Zwart en wit gebloed, de kleur ligt voor het grijpen om in vast te bijten. Ongewis prikkeldraad draden kleverig van angst, geaard verlangen. Waaraan houvast kleeft detail van grote…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier een gastvrij waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een ander vergezicht van blokkendozen, moeiteloos…

Boven mij jagen wolken verstrooit in associaties, als de zaden van de zilverberk, die elk jaar weer vrucht zal dragen, veelkleurig blad van groen en zilver gegrepen door de wind, in willekeur geplant. Dan te denken dat mijn afdrukken langzaam verdwijnen, kwaal van eigen dogma’s die mij beter kennen dan ikzelf, het blijven slechts…

Nimmer bleef een onbeschreven blad waarmee de wereld wordt vol geklad, onverschillig voor de dood en voor het werkelijke “zijn”, onfeilbaarheid gedoopt in een oceaan van inkt waarin de muzen en cultuur zijn verdronken. Waaruit de essentie in de ware aard doorklinkt als bombastisch hoorngeschal, verlegd het wegen in de daad…

In het vruchtvlees van herinneringen huist de blanke pit van onze tekst, ook verbaal in zachte en tevens harde kern waarin ik mij herken, als ziener naar het lot, ontvankelijk van een gewortelde daad, als het in goede aarde valt zoek de sporen in een verklaring naar die oorsprong als pril begin van oorzaak en gevolg, vertolkt in causale…

De tijd komt ons nader toe laat me in mijn onnadenkendheid, gelijke taal ruist door alles heen kruist z’n degens met rechtvaardigheid een doorlopende tegenstrijdigheid, als alles transparant is en tevens ondoorzichtig wordt, onbenoemd geheim streeft naar eenvoud tussen aarde en de zon, hoop lijkt zinvol maar geeft de honing soms de smaak…

Je lachte om mijn verwondering, ik moest wachten tot die ene dans van lelies tot die opengingen en de tijd ui te stellen tot die zou vergaan, je bleef om daaraan een naam te dopen een herinnering die je niet mist een huivering toen ik je bedoeling las. Extase met een juiste accent en twist, koestering uit een vroegste levensbron, druppels…

Berusting zucht uit de geur van vers gedolven aarde, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van onze kindertijd, gedragen door een fakkel van verdriet als lopend vuur in een kinderhand ontstak, blijft gloeien in de as, wind en regen, daar zijn schuilplaats vindt, pijnlijk lang verzwegen…

Eerst de knal dan een blauwe bal als Gods boodschap ingehuurd als voorbeeld voor het hele heelal, zijn regels brachten ons van de wijs als meervoudig bewijs voor een denkbeeldig paradijs de ster als zon beroert het water van waaruit de evolutie naar alle uithoeken van de aarde is gestuurd in alles wat ontwaakte, ontstond de…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

Het werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van het eerste uur, het waren grootste dichters die rond het kraambed hebben gestaan, kon snel begrijpen wat de pennen zagen om voor de taal maar te verzwijgen, begeerte om niets te willen missen, zonder een gedrevenheid zal verder niets en weinig delen uit oprechte vragen…

Avonden keren terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze uur, waarin ook de hazen ruimer ademhalen,het schemeruur verzamelt uilen,hun geroep op de zachtste treden van de nacht, de wind verlegt haar schreden in de trouwste tonen in de smetteloze vacht van veulens bij een waterbak koppen bij elkaar, ogen kool getint…

Nadat de laatste tram vertrokken was , vonkt zijn schaduw na op de bovenleiding en in het neon uit fitting van de nacht, geen geld voor alternatief vervoer, omdat ik mij in de rekening had verteld overweeg de kansen in een spiegeling van onmacht op het bevingerde glas, als laatst betast door lipstick soms te vol om leeg te raken…