Anoniem?
Op een bankje
begroeid met mos
ze zat roerloos
gefixeerd op
de stilheid van
haar natuur, haar
verloren
blik verzonken
in spiegeldelen
tussen geest
en haar frêle gestalte
in een wit geklede
wattendeken
verpakt in de kwaal
van het geleefde leven
de mond gesloten
geen zinnen zonder
eenzaamheid, toen
ik de ontmoeting
verbrak, begreep
ik de diepgang
van alle woorden
die zij niet sprak in
haar levensloop,
herkenning in anonimiteit,
die zij in mij overdroeg
ik ging door, zij vervloog
in een herinnering, die zij
uiteindelijk zelf begroef.
... Illustratie: Bron: Brokenwhite ...
Schrijver: Pama, 7 augustus 2019Geplaatst in de categorie: eenzaamheid