inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.079):

Mijn opgespoten land?

Wisselend licht scheerde
langs de stadsrand, over
horizon van waterplezier
een gastvrij waterland,
verworden tot een zanderij,
het fijne zand stuift over het
speelkwartier, de lege ramen
op de kade staren blind over
een woestenij, het vrije zicht

voelt zich verraden, afgegleden
naar een ander vergezicht van
blokkendozen, moeiteloos
gaat de wind eraan voorbij,
lucht buigt zich over kaal
en levenloos terrein, verlaten
spiegeling van het groen, nu
monotoon en eentonig grauw.

Dit zal de einde van mijn wereld
zijn, sluimerend en ontraadseld
in heimelijke trouw naar wat
vertrouwen gaf in een verloren
strijd, ontleent aan een herinnering
kijkdoos door een kinderraam wat
rest als vroegste grens, de tijd
ploegt de voren vlak in de muizentrap
van leven, elke dag draagt vroeger
sporen in een nieuw begin.

... Illustratie: Bron : Geheugen van een stad ...

Schrijver: Pama, 18 juli 2019


Geplaatst in de categorie: woonoord

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 40

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)