Alle inzendingen van Paula

Ik heb de herfst in het bos ontmoet samen zijn wij toen verder gegaan. Lopend tussen warme kleuren en herfstgeuren hebben de beelden daar bij ons de overhand genomen. Overmand in stille verwondering van een weeldepracht, die door een herfstzon mild werd beschenen. Waar de kastanjes lagen verscholen tussen de bladeren van de bomen spraken…

Als stiltes vallen door zwijgen het donker en kil is in je ziel de zon voor jou wil schijnen je ogen het licht niet willen zien. Je op een splitsing staat even de weg bent kwijt geraakt niet meer weten welke kant je moet kiezen of zal verder gaan met een hart vol van twijfel, of geluk nog voor jou bestaat. Kom dan bij mij laat…

Er is steeds iets wat ik niet kan verklaren het is er altijd een gevoel heel diep in mij. Wat me overmant me liefdevol omarmt het is sterker dan al mijn eigen krachten. Soms doet het ook pijn maar meestal is het fijn het heeft een naam die luistert naar gelukkig zijn.…

Als ik weer even terug kijk in de tijd de liefde voel die ik toen kreeg als kind. Mooie beelden aan me voorbij zie komen dan is het net of ik een echo hoor klinken met bekende stemmen uit een ver verleden ze komen mee op de vleugels van een vogel die wordt gedragen op golven van de wind ik vang ze op voel me weer even: een kind.…

Zoals een bloem ontluikt en groeit naar het licht, voel ik liefde voor het leven. Blij zijn dat ik kan genieten, deelgenoot mag zijn van alles wat er is om me heen de warmte voel van de zon luisteren kan, naar de vogels die hun lied voor me zingen. Elke nieuwe dag mag plukken zolang het nog mag en kan dankbaar zijn dat ik mag bestaan…

Laat mijn handen nu maar los, ik verbreek oude banden het deurtje van mijn hart laat ik nu wijd open gaan. Het verleden laat ik vrij wat zolang verborgen zat, waar niemand iets van mocht weten. Alleen de mooie herinneringen mogen binnen in mij wonen zodat er nieuwe levenskracht in mij naar binnen kan stromen.…

Ontwaken in weer een nieuwe dag kijkend door mijn raam waar ik zoals in een spiegel mezelf zie staan. Als een stille schaduw met vragende ogen ademloos kijkend naar het ochtendgloren bij het ontstaan van een nieuwe herfstmorgen.…

Zoals een spiegel die is gevallen zit ik gevangen tussen de scherven mijn hart vol met donkere momenten van gebroken en verstilde woorden waar ik steeds weer in verdwaal. Overheerst door verwarde gedachten die mij in het donker willen houden totdat het licht weer zal overwinnen mijn hart dan zal gaan binnen dringen ik weer de rust in mezelf…

Veel van mijn herinneringen liggen verborgen op het strand. Soms ga ik erheen en zoek ik of ik ze nog ergens vinden kan. Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

Warm zijn haar tranen toch is ze omringd door onrust alles om haar heen voelt kil. Diep in haar is het verlangen zoeken naar rust en warmte die ze maar niet vinden kan.…

Vaak liep ze zomaar stil aan me voorbij alleen een vaag knikje, nooit een eens vriendelijk woord of een goedendag. Zag ook nooit een lach als ik haar zag toch hield iets in haar ogen mij vast, er was eenzaamheid en angst in verborgen. Heb haar aangesproken, even was ze verward dat iemand zomaar met haar sprak, maar in haar ogen verscheen…

Het is niet alleen het vallen van de avond of het zien van de sterren aan de hemel niet het licht van de maan. Het is het willen aanvaarden van de herfst in ons leven die ons ook leert hoe fijn het is dat we er nog altijd zijn. De zon mogen zien die elke dag weer opkomt ons dan zijn warmte geeft en om ons heen alles laat groeien.…

Tussen zomer en herfst bloeit nog een late bloem. Zijn steel heeft hem al die tijd nog kunnen dragen. Nu zal kou hem verzwakken zijn kleuren doen vervagen. Langzaam zal hij verwelken zich overgevend aan de herfst.…

Een geur van herinnering is het zoeken naar een houvast. Als je het vindt, hoe mooi kan dan het heden zijn. Waarin je hart bemint en alles diep in je vol van liefde zingt.…

Een dichte deur naar mijn verleden die ik zolang al had gemeden. Langzaam heb ik hem opengedaan totdat ik ineens binnen kwam te staan. Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

Wind jaagt bladeren van de bomen zon gaat vroeg onder herfst.…

Laat mij maar even dromen het duurt meestal niet lang. De werkelijkheid zal toch weer snel genoeg komen en zal ik weer met beide benen op de grond staan.…

Diep in mij schuilt nog het kind ook al ben ik ouder geworden is de herinnering nog steeds dicht bij mij. Het kind dat soms even wilde schuilen als ze moest huilen en alleen in haar bedje door het raam lag te staren. Waar ze de vogels hoorde fluiten die ze zo graag wilde omarmen maar ze mocht niet naar buiten. Er waren ook tranen van…

Als ik je dragen kon over de greppels en ook over je angsten droeg ik je er over heen. Als ik je antwoord kon geven op al je vragen over je twijfel en pijn dan zou ik ze je geven. Als ik jou liefde kon laten voelen en je hart er door kan bereiken dan zou ik je verwarmen. Maar dat alles kan ik alleen proberen, zal je helpen je…

In het landschap van mijn geest verscholen tussen gedachten raap ik de beelden bij elkaar die zo lang waren verborgen. Herinneringen steeds bewaard eens waren ze heel goed verpakt maar nu pak ik alles weer uit zal ze verstrooien in de wind. Die ze dan zal vangen, samen met de wolken zullen ze worden gedragen over de zilveren zee ver…

Als het water botst tegen de waterlijn van twee verschillende kanten. Zal de wal het dan kunnen dragen? Tussen het riet groeit nog altijd de twijfel al kwaakt de kikker er vrolijk zijn lied, zoek ik er naar het waarom en een begrijpen. Hier bij het klotsen van het water, komt voorzichtig wat zon tussen de wolken schijnen. Zal er voor ons…

De kleur op mijn wangen de lach in jouw ogen door de zon gevangen in warme herfstkleuren. Wat dwarrelend blad dat door de wind wordt gedragen samen met het geluid van tjilpende vogels tussen de bomen in het bos waar het klinkt als het zachte zingen van een mooie herfstmelodie.…

In deze kamer hangen nog steeds de vele uren van denken en herinneringen het weer naar boven halen. Hier werden mijn verhalen geschreven mijn gedachten en de emoties om dan te verwoorden in gedichten. Bijeen geraapte beelden uit mijn leven, van wat ik zag wat er om mij heen gebeurde. Een gedichtenbundel werd geboren. “WAT IK ZIE…

Een vaarwel aan de zomer die langzaam sterven gaat als het blad verkleurt en loslaat van bomen en struiken. Die buigen voor het afscheid en zachtjes hun tranen wiegen als een allerlaatste groet nu de zomer plaats maakt voor de herfst.…

Geluk is zo teer houdt het daarom stevig vast zolang het nog mag.…

Stilte en donkerte heel diep en in mij verscholen het niet kunnen begrijpen kan het ook niet ontwijken. Toch houden zon en regen mijn dromen nog bijeen want er blijft altijd nog hoop op een nieuw begin. Als ik dwaal in donkere momenten is er altijd nog het licht van de maan die me de goede weg zal wijzen.…

Kom maar mee vriendin we bewegen met de wind samen zullen we buigen zodat er niets zal breken. Laat ons dansen in de zon lachen als we samen zijn niet alleen maar vandaag ook in de nieuwe morgen. Vriendschap kent vele vormen zoals de golven horen bij een rustig kabbelende zee drijf ik op afstand met je mee.…

Waar was iedereen toen ik in stilte riep iemand nodig had, niemand die het zag. Ik vocht tegen het gevoel van eenzaam zijn, maar het werd niet begrepen. Het is ook zo moeilijk uit te leggen, als je mond het steeds maar niet kan zeggen. Ze ook niet mochten kijken, diep in je hart omdat het daar heel goed was verpakt. Als geluk wordt overschaduwt…

Woorden aaneen geregen zoals parels aan een snoer. Herinneringen van mooie en verdrietige momenten. Door verleden en heden als ketting tot een geregen.…

Ongeziene tranen, in een doolhof van gedachten. Waar is het vrolijke meisje van toen toch gebleven? Met de tijd meegenomen, door de wolken gedragen. Verwaaid door de wind, toch is er nog veel bewaard. Beelden van het verleden, vol van warmte en tederheid. Die ze heel goed zal bewaren, heel diep binnen in haar hart.…