Vaak.
Vaak liep ze zomaar stil aan me voorbij
alleen een vaag knikje, nooit een eens
vriendelijk woord of een goedendag.
Zag ook nooit een lach als ik haar zag
toch hield iets in haar ogen mij vast, er
was eenzaamheid en angst in verborgen.
Heb haar aangesproken, even was ze verward
dat iemand zomaar met haar sprak, maar in
haar ogen verscheen voorzichtig een lach.
Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/paulah/
Schrijver: Paula Hagenaars, 22 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid