Alle inzendingen van Ralameimaar

Ik dank dat ik denken, dat ik schenken mag dat ik schrijven en bedrijven dat er beschutting en schaduw onder boom, met daarachter man die altijd dat er weer bloesems en daaruit vruchten, dat blauw, vergeet me niet volop, dat er stronken liggen, staan, dat de sneeuwbal bloeit door de liefste tuinman ooit dat de regen voedt vandaag zoals…

Opeens lijken al die dingen er niet meer toe te doen je strijd tegen zilvervisjes het recht hangen van lijstjes waarom je gehecht was aan die foto, ansichtskaart, zelfs je eigen foto's hoe je was zomaar opeens kan alles niet meer van nut of belang lijken zelfs al ben je niet depressief of al ben je nog lang niet op je laatste moment…

Hoe alles wil vertellen, wuiven naar jou toe hoe fijn, hoe mooi om jou te ontvangen hun waaiende pluimen vol zaad, de grassen en sprieten groeten mee op het station Ze overladen, verwelkomen of zwaaien uitbundig afscheid…

Met aan mijn ene zij de groene dijk, aan de ander de meerkoeten die mee en zwemmen in grauw water, roerloos spert de reiger tussen plukken riet In de verte fietst eenzaam iemand zoals ik alleen hier loop Zicht op witte masten Een enkel autootje op de weg door het water Terug, aan de einder, de centrale met haar pijpen waaruit…

Uit Happinez gescheurde tekst: 'poëzie wijst weg' en foto van groot bed. Ik plakte beide op. Schilderde rood hart om bed, een halve maan rechts bovenaan tekst van poëzie in geel en veegde wat, toen veel. 'k Liet 't zien aan mijn vriendin zij 't hare..... die ook niet heel tevree We wisselden de werken uit Zij plakte op mijn bed een…

Stel dat ik een dijk kon vormen van korrel, zand en slijk en wormen van minuscuul..tot groot en hoog zag grassen groeien, kon horen schapen blaten koeien loeien voelde hoe hun poten stampten om mij breder sterker en lag naast het kronkelende water zag boten varen wolken drijven, stormen weer bedaren ik zag hoe huizen op mijn dijk hoe…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

We liepen op modderige paden, vertelden over liefdes, kinderen en hun daden en gleden door een dikke blubberige klei kluiten bleven plakken als een loden brij We zagen medewandelaars en praatten, vroegen welke kant, ze waren vrolijk zoals wij en groetten terwijl wij voort, ik me verdiepend in een woord De late zon tussen de wolken…

In het gareel met die kapjes In supermarkt, in trein Begon ons eerste toneel met 't bedekken van ons naakt lijf? in hoeveelste bedrijf? Nu moeten w' ons nog meer verstoppen Hoe dat te verkroppen is dit onz' eigen schuld zo omhuld te leven? Wie of wat maakt ons wakker? We zijn stakker, ons alsmaar strakker harnas dicht en verlangen naar…

De was vouwend pyama, vijf en twintig jaar oud, nog van zoon Wollen sokken oprollend van vriend Outdoor hemd van ander wetend in kast Wollen lange mantel van moeder Handgewoven Nepalese das van vriendin Gestreept Karl Kani shirt die ik al vijf en twintig jaar graag draag Al die dingen koesteren mij en ik hen…

Zittend daar met jou aan het blinkend water tuurden we naar trailers op een klein mobiel Ik wist dit was infantiel zoekend welk verhaal en beelden blij want tussen de ruim twintig zaten er geen bij Dit zitten was genoeg, de hemel blauw ons drinken op de bank bezoek aan zoon Later iemand met rollator die hier vroeger zwom Ons leven…

Spaans benauwd krijg ik ‘t mondkapjesdragers te zien aanjagers van angst zijn ze voor mij, behagers van ‘t nieuwe regiem Op straat, tussen kleurrijke bomen, bekapt op de fiets, onwetend dat jouw sterk lijf ' t niet verstaat, het er aangaat op den duur: zo verzuur je je eigen O2 je bloed en je longen tjonge jonge wat heeft het regiem…

Andere tijden, de originele Verblijden, oranje, gele bladeren, bruine, rode vele Daarover te kwelen op een grauwe maandagmorgen Lijkt zonder zorgen Geen lekken, geen schreeuwende bekken Bladstil houdt zich het laatste blad Alsof ...alsof het nog één keertje bad voordat het viel en toch, toch ging hemelen Wat kan iemand zemelen Op deze morgen…

Iets wat je bezig houdt.. Wat blijft malen Bijvoorbeeld dat je man iets Met je vriendin Of iemand die je juist hoog inschatte Je besteelt Je kind dat altijd eerlijk is, of dat denk je Iets achterhoudt voor jou En jij maar malen En dan plots, Je doet de deur open Ineens beseffen Dat zoiets heel menselijk is Ineens dat!…

Je zegt ik heb geen grenzen leren stellen, klopt, mijn moeder waar altijd alles kon en mocht en zacht 'k leerde daardoor dat niets zwartwit, grijs ook wat is en grauw en crème en in elke vrouw zit wel een man een haar in elke hem Maar jij, jij hebt een held're lens Jij voelt gelukkig wel die scherpe grens Wees blij! Jij leert nu mij…

Ik gaf hem appels en keiharde peren mee in een zak drukte hem vast tegen me aan de losheid, gemak hoe hij naar buiten en weg weer Wat rest is herinnering van een ontspannen, rust als voor een baby, muziekje aan box en mamma Zo ben ik moeder vrouw vriendin van man en vrouw die jou als een baby rust mag geven je er mee laven, overgeven aan klank…

Ik dank dat ik de tuin, dat ik bukken mag, en dat ik plukken mag, mag snoeien, hoe alles opkomt me kan boeien, het trek en strekwerk, waardoor ik sterk Het zagen en het wagen iets zomaar zijn gang Het wingeren, 't zich slingeren om tak of boog, hoe hoog een boom, hoe vol met vrucht. Zij is één vrucht mijn tuin hoe zij zich tooit Naar…

Op het Kurhausplein in Pathé met jou mengde zich mijn oog op vier verdieping hoog buiten turend op de lange straat, waar mijn vaders laatste thuis en ik er vaak doorheen het avondlicht oranjig scheen van warme zomeravond, met de Britse kust en klif uit film waarin een man en een vrouw die dichtte tussen hen hun wijze zoon, met onze kust…

Ik voelde je weet niet waarom Koos kleren vroeg de spiegel of ik er zo uit wou zien Weet niet waarom En daar belde je En meldde je Dat je langs en wat tijd En wat onderhuids Je stond in mijn kamer en ik voelde meteen en zocht het onderhuidse waarvan je niet wist waardoor Het mobiel als tussenpersoon Maar je liet het los, nam…

Ik zie iemand met hond aan lijn, heel kort, hij houdt hem klein. De hond moet iets van zijn baas Zijn baas is de baas over hond De baas laat hem niet zijn: hond Zoals ook mijn mond Die ik wel wil laten zijn als mond Maar ik behandel hem als hond Mijn mond mag niet schreeuwen of gillen, lelijks killen Klein hou ik hem aan de lijn als een…

Op me af laten komen naar mij toe in plaats van hebben willen, graaien door angst om wat weg vallen kan. Zomaar ideeën ook, die ineens... waar en welke waren dat? Vertrouwen dat we meer dan we verwachtten en dachten, ons voor kunnen stellen, krijgen als we niets grijpen. Dat te begrijpen!…

Na die hevige bui en onweer, weerlicht in de nacht en veel krols van katten me wakker houdend zat ik 's morgens op de drempel open deur naar tuin te kijken want het licht en de lucht deden wat een kat die voorbijkwam het groen, alles gelaafd, de rust…

We zitten aan zoveel patronen gekkigheden vast dat ze ons meer als last dan gemak dienen zelfs onze huisdieren en planten zijn gewend aan onze rare kanten en gaan daarin gedwee met ons mee gelukkig gaat het weer redelijk zijn eigen gang lijkt het, maar de hele natuur reageert ook op onze gewoonten.…

Er was een man met wie ik in Frankrijk hij nam foto's één ervan schilderde hij na van zo'n nauw straatje gevels verweerd, balkon en de was aan het eind van die straat loopt een man, weg uit beeld 'ja, maar naar 't licht' zei hij, Jaa, vond ik mooi! er zelfs op gedicht Nu heb ik zo'n straatje gemaakt waar een man aan het…

Hoe ik talent voor de lockdown kreeg door het boek hoe ik talent voor het leven kreeg van Galidi Verblijf in een AZC op twee manieren te beschouwen 4 sterren hotel of gevang hoe hij verwikkelingen beschrijft, omgang met medevluchtelingen vragen over wat we nu eigenlijk willen met ons leven hoe slim mensen in het voor de gek…

We zoomen in om voor de klas te staan Voor een vergadering Voor 't dansen in je uppie Een jogazoom is er voor een juppie Ook meditatiezoomen al alone Op de bank zit je dan gewoon in je home We zoomen in voor lezingen en musiceren Hoe dit bevalt en of we daar een halt in roepen..willen keren, Of laten we het zoomen ons beheren Het is wel lekker…

Met de lente wil je liefhebben, warmte voelen op je lijf en je ziel, alles zo graag weer opnieuw de geuren hemelse kleuren intensiveren jezelf uiten tegen iemand iets zeggen of praten En toch.... toch kun je 't ook laten En gewoon stilletjes gelukkig zijn in jezelf…

Vol hart uitgezaagd uit stam van geknotte wilg door kunstenaar de holle vorm verwerd als uil door hart heen plas waarin zwanenpaar zwemt en koost straks met kroost doorboorde geknotte wilg hoe jij gewillig leven blijft jaar na jaar…

Bijna altijd is er ergens wel een venijn van pijn door een verlies, een kies, iets in je lies, een nagelriem of striem of dat je iets verzwikte of kwam dat door je dikte? Eeuwig het gevecht door ons gestreden onthouden, weten waardoor we toen leden niet nog een keer, o lieve god en bidden tot de Heer. Maar dankten we weleens als…

Straks hebben oogartsen overuren door het massaal lezen en turen op kleine schermpjes Zo blijft voor Anders en de anderen de economie toch draaiende en ook voor de tandarts, terwijl hij het grootste risico van alle beroepen draagt de kapper en de kapster mogen niet wie begrijpt dit? Ik geen biet…