Plek

Daar zit ik dan,
in deze kamer
waar ooit de kind'ren sliepen, speelden,
nu vol portretten en verleden
Volle zakken bollen wol,
lappen waar iets van gemaakt nog,
kleren, kleden?
Schilderij van straatje,
waar in de verte man uitloopt
Een vaag eigen druksel
van iemand die me tegemoet,
als om te corrigeren
foto's die vergeelden:
Vrienden, die me veel liefde,
wijsheid boden
maar die inmiddels onder zoden
Ik, alleen, stoer op een berg van rotsen
niets te duchten
Een blauwe schaal met vruchten
Boeddhaatje aan de wand
twee leermeesters,
spiegel met rand van stukjes wingerd

Ik laat dit zomaar zijn, voorlopig,
als aan dit decor verslingerd
plek om, als ik niets te doen,
naartoe kan vluchten

Plek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 58