Netgedichten

netgedicht (nr. 78.913):

Met elkaar te makend

Heb nooit aan ellebogen gedaan
beantwoordde geen elleboog- of vuistgroet
Wel (h)echte omhelzingen:
ze genazen angsten,
bespaarden ziekten.
En dat spaarde onnodig geprik, gedoe,
na-en bijwerkingen

Opnieuw is het weer mondkaploos
Dat ieder blij en niemand boos
Niet bang voor buurmans adem,
lucht of kuchje
Je niet op stang door olifant, die bleek een mugje
Een lachen weer om heel die gekte
Die heel de wereld nekte

En toch, mijn buurvrouw die ik kort omhelsde na de maaltijd:
'het is nog geen corona, maar het komt weer, ik ben gevaccineerd en heb het gehad….'

'O,' zei ik, 'dag hoor'

Censuur op de gedichtensite en spijt en mijden, lijden, nijd?
Het is een hele rare tijd
Is preutsheid nu de common sense
zoals de hele covid nonsense?
Zijn we ineens heel erg gevoelig?
In deze tijd, ok, die is wel heel erg woelig
Toch is 't de lach NU, die 't hem doet
Hoe die tevoorschijn, lachspier voedt
hoe op het dichtsel is gebroed
Nee, behoed me, beboet me daar niet voor!