Alle inzendingen van Rob

gisteren = dood & begraven morgen sterft vandaag de dag…

jij laat een dode dansen mijn gevoelens hossen rond m’n ziel zingt in mijn bonkend hart de knoken slaan de maat je liefde laat mijn lippen spreken en ik luister naar je naam…

er is geen schaduw zonder licht & geen stilte zonder jouw stem in mijn allerliefste dromen sla ik je niet met woorden ik streel je zinnen & teder kus ik jouw gezicht…

terwijl jouw geur waar ons thuis op is gebouwd vervaagt en de smaak van je hongerige mond en gretige vingers van mijn begerige huid worden gewist door de lauwe lenteregens terwijl de zachte voorjaarswind onze kille, harde woorden, met afschuw gevuld, voorbij de warme veiligheid van ons paradijs verdrijven hoor ik het verre gefluister…

dit karkas, verdronken in de maalstroom van mijn tranen m’n wil verzonken in die vloed je trok mij aan zoals de maan trekt aan het getij. zie mij hier staan tussen de scherven van geluk van jouw gebroken beloften en mijn verscheurde hart…

Aan mijn bed geen 3 wijzen, geen goud, geen mirre, geen wierook geen vader, geen zoon, geen heilige geest, geen moeder Maria vol van genade M'n vrouw wil ik, m'n feeks, m'n heks met krachtige verwensingen. Vloeken zal ze, dichten en zingen over een man met twee katten en een jonge hond…

Ja wat zal ik er bij denken een dag blij om vader te zijn? zeker weten.. elke dag weer, wel deze dag is speciaal bedacht om daar eens bij stil te staan.. al blijft het vandaag misschien wel vier keer stil ik zal blijven gedenken mijn eigen vader hij is er al lang niet meer..…

ik zie afschuw in je ogen hoor de woede in je stem als ‘t klappen van een zweep voel ik de striemen in mijn hart in de schaduwen van jouw ijzigheid bekoelt mijn koortsige lust…

Ik zie de afkeer in je ogen hoor de woede in je stem als ’t klappen van de zweep voel ik de striemen in mijn hart de schaduw van gescheiden zijn ontneemt me levenslust…

er is zoveel wat ik je zeggen wil maar woorden vind ik niet al heel lang ben ik sprakeloos van verlangen en verdriet…

mijn liefde is een gulzig beest gretig grommend op zoek naar malse brokken van wie je bent…

Ik stouw jouw wensen in de shredder & smijt je woede op een hoop. verbrand oud zeer verstrooi gedachten voedsel voor de scheuten van een nieuwe droom…

ik ken je niet ik geef je een naam, een mooie naam & heb een beeld een heel mooi beeld, 'n moment uit je leven getekend met woorden gekleurd & muziek omlijst…

3 wijzen ze kwamen en brachten hem geschenken: een hamertje wat spijkers en een rozenhouten kruis. een godenzoon een kind van god krijgt speelgoed waar het later iets aan heeft…

(vrij naar G.K. van het Reve) is er nog nieuws? ja, heel goed nieuws! ik durf te spreken van een openbaring Gerard Reve kuste Zijn Lieve Heer en die smaakte naar zure haring…

in dit leven gemangeld & vermalen vermorzeld & verminkt maar nooit stuk gegaan niet verslagen, of bij de pakken neer nee, keer op keer weer opgestaan opgewekt met liefde & levenslust m'n zus, zij rust…

ik keek niet om toch blijf je weg dat hele eind voor niets…

ik zet een streep door mijn gevoelens denk aan woorden die beginnen met al jouw punten achter mijn zinnen want niets = wat het lijkt nee, nee, niets = wat het lijkt jij liet de vijand stiekem binnen waste z’n voeten likte zijn hielen kuste de grond waar hij op liep ha, ha, niets = wat het lijkt ja, ja, niets = wat het lijkt…

de aktie Hageman kan de kleren krijgen blijkt een groot sukses alweer kreeg ik de kous op de kop ik heb er nu al zes…

Voordat je op mijn grafsteen pist, ik denk dat jij je hebt vergist. Iets verderop ligt nog een Rob. Voordat je op zijn grafsteen schijt, alvast bedankt! Uiteindelijk gerechtigheid.…

terwijl je geur waar ons thuis op is gegrond vervaagt & sporen van je hongerige mond en gretige vingers van mijn huid worden gewist door de kille lenteregens en de ijzige wind onze harde woorden met afkeer gevuld voorbij de helder verlichte grenzen van ons paradijs verjaagt, kan ik mezelf horen fluisteren tegen een wijze…

dit is een zinloos vers het biedt geen troost of verlichting van je pijn slechts trieste woorden die niet rijmen op door tranen bevlekt papier…

breng je mij teder naar jouw lippen of bijt ik de hand die de slangen voert? proef ik liefde in je woorden of is 't een leugen die mijn hart verleidt?…

door ratten vrouw & kind verlaten, ben ik op zoek naar een zinkend schip, zelfs in een fles vind ik geen steun & wat er inzit biedt me geen troost, 't geeft mijn pijn een verloren stem verdrietige woorden die niet rijmen op betraand papier…

ik hang mijn wensen aan de wilgen & m'n liefde voor jou mag in een boom 't oude zeer zal ik verstrooien voedsel voor scheuten van 'n nieuwe droom…

De wereld oogt veel te druk in een wenk kan ze je verbazen bekoringen springen in 't oog laten zintuigen overuren draaien.. maar kunnen je ook zomaar verlaten ogen die zien, speuren rond en kijken om naar het hart dat langzaam weer open bloeit, de vele gelukkige jaren achter mij laten meer nog in het verschiet.…

onecht kind van gespeelde liefde met harde hand uit 't veld geslagen in vuur gesmolten vanaf 't prille begin door niets ontziend leven gewalst & geplet in mallen gegoten in duigen gebogen in plannen gesmeed staalhard geslepen met woorden gevormd & in regels geperst door ouders van goud gevoed met de angsten van lood…

ik sprak een boom over mijn zorgen het ritselen van bladeren zei me niets ik omarmde een eenzame rozenstruik haar doornen voegden pijn bij boze bergen en watervallen van verdriet ik kuste de grond waar jij ooit liep onder het gras, pissig groen van jaloezie, siste de slang: deze appel is nooit gegeten door een eva, een helena van…

om 4 uur schrok ik wakker in het vale licht van de vage maan en 't rochelen van een donderwolk zong de wind ons liefdeslied om 5 uur stond ik op. 'n merel floot voor jan & alleman zijn riedel over jouw ontrouw en mijn woede, maar ik voelde slechts oeverloos verdriet…

in 'n waterval van haren die mijn zinnen strelen: ogen die m'n woorden lokken & je mond met een lach die veel belooft…