Netgedichten

netgedicht (nr. 56.338):

Uitgerust met veren

Met indrukken groot in aantallen
bleven ze uit de lucht vallen,
daar kwam naar het zicht geen einde aan
het begin van een rustgevende avond..

het naakt van hun lichamen
in ruige veren gestoken,
met pluimen hoog en warm
langs rietstengels omsloten..

in verlangen dichter bij elkaar
een plek om samen te schuilen
uit de benauwende drukte van de steden
valt de nacht bemoedigend snel..

aan de grond stijgt weinig meer
dan een sterk gesmoorde opwinding,

trillen vleugels na..