Alle inzendingen van Rob

Tijd Tempo: 60 bpm Turend tastend, teder tikkend, troebel testend, taai tragisch, terloops tartend, trots tonend, traag trekkend, tobbend tegendraads, teer trippelend, tam tolkend, teleurstellend twijfelachtig; tijdloos…

I. De trui Ik heb haar nog bewaard, die goede oude trui, waarin ik kon schuilen voor wat dan ook voor bui. Soms gaf ze een omhelzing, haar mouwen om me heen; alles wat te strak zat verloste ze meteen. Ik zal haar blijven koesteren, hoewel ze niet meer past, ligt onder in de lade, in mijn speciale kast. II. Winteren Ik winterde…

Ze keek eens naar zichzelf door de ogen van een ander, en in één ogenblik zag ze dat ze blind was. Ze luisterde eens goed met de oren van een ander, hoorde dat wat ze zei eigenlijk niet haar stem was. Ze dacht eens bij zichzelf “ik denk eens bij een ander”; ze schrok van haar ideeën die haar waren gegeven Ze kwam zichzelf daar tegen…

Onderstroom Rob Wassenburg ⸻ Onderwater Haar blik verdronk in de menigte en dreef af. Happend naar adem zwom ze naar een eeuwige ontmoeting. Overspoeld door golven van liefde. Maar door de onderstroom strandde ze op drijfzand. Het tij keerde, ebde weg en brak haar verdriet op een rots in de branding. De wind was razend…

Nacht De sluimerende maan lardeerde de nacht met melancholie. Onder het fluisteren van sterren flaneerde de stad in de parade van kroegen. Haar meanderende rivier schraagde het bruisen van lachen en lallen, gehuldigd door beuken in de stormende jeugd.…

Na al die jaren een doorleefd geluid dat steevast in ons stadslied klinkt, hoewel de weergave verandert is het refrein nog altijd behouden het aloude getingel van de Haagse trams Oh oh Den Haag ook de zomeravonden waar de duinen dubbel rosé kleuren haar warmte nog steeds rondwaart van pril liefdesgeluk tot ademloos vallende sterren…

De steen imponeert ligt al tijden verloren en alleen gedragen door de tijd volgt hij de bestendige loop van voorbije jaren ijzig koud zijn verleden zo vredig hier nú gelegen doet zelf van huis en haard verdreven de naamloze gedenken deelt samen met ons de overledene.…

Witte vlinders incognito dansen graag in de wind ook vermomd op een oude fiets wij rijden in gedachten terug naar een moeiteloos voortbewegen op meer dan luchtledige banden in ons nog onbevreesd bestaan naar huis was samen verder terwijl de krekels tjirpten, gelukkig zijn kostte geen moeite bij een maagdelijk witte maan de eerste…

Een herinnering uit de tijd toen alles nog zweefde kan zomaar aankomen vliegen zonder enig hoogteverlies kan er windstilte zijn in het hart wanneer rood het verlangen kleurt de geschiedenis daar omheen draait lang geliefden in de armen van vandaag vallen samen verder gaan naar wat uiteindelijk wacht waar de bestemming meer is dan…

Ik zou liever een kwaliteitsziel hebben die ik niet kende; niet dit inruilding uit mensen die ik maar bekeken heb, dat het alleen doet als ik ernaar kijk. Mijn ziel zou ouderwets onzichtbaar zijn en in mij zitten. Alles wat ik zweeg en riep zou er duurzaam vervuld van zijn. Ik zou er niet aan denken haar te wensen. Zo'n ziel die je nog…

In het land van de molenwieken draait men er niet omheen of toch ook weer wel alle redenen daartoe zijn zichtbaar geworden aan de top, bovenop het naderend onheil als ‘t gevaar afstand al weet te overwinnen zal het nog meer nodig zijn te verenigen terwijl het hart overslaat, jonge mannen de nacht van hun laatste adem vinden met sterke…

Meanderend in maalmist dolend in het dwaaldonker waait de wanhoopswind over mijn gedachtegolven Een zwaarzwarte ziel drukkend duisterdiep lamleeg lichaam zinloos zijn Schertsschaduw schelschimmend laat mij los en vrij…

Op elk moment meer dan welkom opengesperde snavels, reikhalzend warmte ontvangen voelt als aangekleed ook toen de veerpennen nog ontbraken, en bij elke terugblik glanst het verenkleed nu ouderzorg en toewijding zijn gevlogen blijft ‘t gemis aan nestwarmte ronddwalen wat schrale takken zijn gebleven destijds met zorg bijeen gesprokkeld…

Warmte kent meerdere gezichten dan enkel zonnestralen op de huid, gelijkenissen werpen niet alleen licht bevatten ook een warme boodschap die met eigenheid en opwekkingen tastbare verschillen doen verzachten ook al is daar afstand in gekomen.. daar wendingen een eigen afslag nemen een vader van nature beschermer verliest de thuisweg niet…

Onbedoeld zoekend naar antwoorden vergeet prangende vragen, zij waren net pas onderweg met sneller ademen de zon weigerde onder te gaan de jasmijn bloeide het hele jaar de tijd van wijn zonder glazen achteraf waren er genoeg vragen om bedachtzaam bij stil te staan zij hadden het niet in de gaten beiden het glas half gevuld zij zien…

Omsloten door waterrijke natuur leidt het oude pad naar een hoeve, een lofzang dreigt verloren te gaan veranderingen ongewild meedogenloos kaatsen weerbarstige wolken in ‘t water, evenwel omfloersen ze de lucht mede tot bedaren al eeuwen met penseel gevangen staat de tijd onwerkelijk lang stil, toch zowel sierlijk als onbewogen schilderen…

Badend in zachte ochtendmist ontwaken geliefden, stevig omarmd zeemeerminnen zingen een heimelijk lied ‘t zeegeluid kabbelt daar doorheen de baai in vuurgouden gloed gestoken toont haar schoonheid en verleiding daarmee, het weerzien een onhoudbaar verlangen naar.. door Tony Bennett en anderen vaak bejubelde en bezongen.. koningin van de…

Door diepe beeken stroomt verlangen
 vervuld is mijn hart dat haar bron verkoos
 te monden in de glooiing van het Limburgse..

 zacht en verfrissend kersenrood dat druppelt 
door de kerven, maken een warme gloed
 dubbele voldoening schenkt ze boven 
tussen bron en monding gebogen 

 kom mijn schoone.. 
dan strengelen wij samen 
naar smachtende…

In een stroomversnelling gaan de dagen en de rivier voorbij een enkele zwaan in ‘t spaarzame licht op het kompas voor de doorstromers en dromers wijst een rivierbedding naar mogelijk meer geborgenheid haar gedreven bewegingen die doorgaans nopen tot enige bijsturing, zijn onstuimig, evenwel sierlijker kan het niet zijn.. een enkele…

Op het oog een aandoenlijk tafereel twee ranken die samenkomen hun onderlinge oorsprong één geheel, te vroeg nog om al te delen gelukkig zijn heeft meerdere kanten jonge loten groeien verbazend snel met snoeien even een pijnlijk moment om bij stil te moeten staan, terwijl hun wortels aansporen verder te gaan veel jaarwisselingen…

Met alle macht ben ik niks om ze te verzetten de lichtloze dagen, voor de tijd vooruit valt ‘t te bezien hoe ‘t daglicht kan bijdragen met uitgestoken hand de juiste weg terug te vinden naar het moment dat we heerlijk dwaalden elkaar voor het eerst in ‘t echt zagen hoe mijn ogen ook blijven knipperen jouw lach schemert daar doorheen bij…

Jij bent mijn vrouw, jouw hand omgekeerd in mijn hand luister hoe de nachtegaal zingt licht bevlogen.. kan zwaar bekoren geliefden vervreemden van stiltes samen zwijgen maakt stilte verdacht wat geeft het? zij horen bij de nacht mijn hand omgekeerd in jouw hand ook nu de nachtegaal overwintert en ‘t lentegevoel aan ons overlaat.…

In het holst van de nacht maanlicht drapeert gezag door de bomen mijter en mantel veroveren het land een oud gebruik met voetsporen het verlangen heeft altijd bestaan naar een wereld gevuld met beloftes het kleed schittert om de brengers van de welkom geheten dageraad de fraaie vermommingen spiegelen hoe wij de werkelijkheid omdraaien…

In de dagen van zijn jeugd vult de wereld zich met kleurige ballonnen zijn verwachtingen verbleekten nog niet de reis was nog maar net begonnen gedacht dat deze jaren zouden meetellen met de precisie van getallen die hij vergat en dagen alsmaar verder deden opdelen in nieuwe ervaringen waarbij het aardse veel zwaarder weegt dan jeugddromen…

Mijn vrienden zijn op afstand dezelfden gebleven, voor mij brengt terugblikken geen maren vanzelfsprekend ‘doodgewoon’ ontsluiten ogen werkelijkheden zonder ze te hoeven afvragen en waar onze gedachten aan blijvende vriendschappen onaangedaan zijn gebleven vind ook jij mijn vriend een gestreeld hart.…

Een wonderlijk stilleven ademt kunst met zacht tegenlicht, Denkbeeldig door passie gedreven dragen stapelwolken hun bijzonder gewicht Zowel bij dag als bij nacht sprenkelen zij met hemelwater zilver en goud over de golven In al wat liefde schenken kan is weerschijn haar kracht geworden.…

Er is zo veel muziek die mij nog niet verzadigd heeft. Zo veel liefde om nog van te proeven. Zo veel verhalen die nog verteld moeten worden. Zo veel vergezichten die ik nog niet gezien heb. Zo veel wegen die ik niet bewandeld heb. Zo veel zonsondergangen die ik nog niet bewonderd heb. Zo veel ademtochten, zo veel kansen. Zo veel om te…

Over grenzeloos verlangen valt meer te zeggen.. Het opkomend tij is meeslepend, verder weg van de woelige baren vond de aan wal geraakte zeeman zijn ‘rust’ zonder schip en albatros dobberen geeft geen enkele zekerheid bij een anker dat lijdzaam meebeweegt het verlangen naar de wijde zee bracht tevens zijn laatste tijding mee het opkomend…

Mijn kloppend hart mist een opgaande lijn voelt niet meer zo warm en vertrouwd als de opwindende dagen van vroeger zij bonkt als een sloophamer almaar dansend op het ritme van de Marathon waar ooit klanken galmden en het leven begon haar echo’s klinken door in het Paard van Troje die de zestiger jaren laten voortleven, een reünie is een…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk. In mij zetelt het ongewone…