Alle inzendingen van Rob

Effen of gedessineerd, je broze leven was vol van prachtige blikvangers.. verbleekt en te zwaar woog het als regendruppels van het leven op je afgematte vleugels, evenwel geen dracht met belevingen versierd kan beletten je bestemming te dragen op de ademscheuten van de wind, vleugels opgekruld en roerloos voor even, het rood, de draad…

De avond verzacht onze gevoelens indrukken en beleving vinden elkaar, onbevangen kijken we omhoog.. kijk de lucht daarboven pakt samen gewikkeld in vele lagen als een Babylonische toren, een redder in nood groeit ze naar opnieuw geboren, met overgave geworpen in je schoot, het vuur in jouw ogen nog lang niet gedoofd wakkert het ritueel…

In liefde hoort men te vieren, te juichen en te dansen. Maar de liefde heeft mij verwond Ik sta voor een mysterie mijn denken en weten zijn zonder antwoord. Jouw ziel, die mijn ziel nog steeds weet te beroeren. Ook al ben je er niet meer. Ik doe mijn ogen dicht. En even is het weer zoals toen. Je kijkt me vanuit het verleden lachend…

Het verstand zwijgt als de liefde spreekt. Ze laat zich niet scheiden, van wat ze bemint. Dwaas als ze is, gaat ze tegen de stroom in. Liefde, Verhaal wat niet slijt aan de tijd. Verlangen wat ons in beweging zet. Liefde, Liefde! Schoonheid van het leven. Wat is het hart zonder haar? Zonder haar woord, zonder haar licht, wandelen we…

Liefde, Als oneindig deelbaar brood geeft zij zichzelf aan ons weg. Omgeeft ons met blijdschap In haar is het ware licht dat de mens omstraalt Ons opbouwt, inspireert en bemint. Licht wat iedere duisternis doorboort. Helder en krachtig. Geworteld in waarheid. Vrees niets. Liefde, Loflied van het leven. Een dag met haar is er een uit…

De hemel toont ons zijn stille tekens terwijl wij voortrazen. Geen wonder dat ons een groot geheim ontvalt. Onze blik is al bij morgen. Terwijl vandaag niet eens de kans krijgt om ons met haar licht te omstralen. Wie heeft er in zo’n wereld nog kans om te groeien? Ons lot wordt bepaald door nieuwe wetten. Terwijl we de oudste wetten vergeten…

Nooit hoger kan ik vliegen Ik had zelfs geen flauw vermoeden dat zulke grote hoogten bestonden. Nooit hoger kan ik vliegen, omdat er geen enkele beperking is. Niets wat mij neerdrukt. Praat niet over moed en zwijg over lef. Er is zoveel vrijheid, er is zoveel nu. Er is IK BEN. Ik Ben in dat grote Licht. Versmolten met alles wat er is.…

Mijn hoofd omhoog, getroffen door je schoonheid. Mijn hart geraakt door jouw blik De grond onder mijn voeten, niet meer voelbaar. De plaatsen om mij heen veranderd. Is dit werkelijkheid? Je verwart mij, maakt mijn zinnen los. Wat wij hebben is, LIEFDE. Hartslag, opgaand in één ritme We staan tussen de sterren, jij en ik.…

Woordeloze woorden heb ik voor jou. Gevoelens overspoelen gevoel. Ik dans, ik dans. Als in een roes. Liefde, dieper dan diep! Bloesems aan de bomen. Beelden doemen op, jij en ik samen. Vlinders in mijn buik. Verlang, verlangen naar jou. Mijn hart smeekt om jou. In mijn slaap wandel jij mijn dromen binnen. Ik zie met nieuwe ogen. De…

Bemin me, verzin me Het zal je verbazen en verdwazen Avondrood, stil verlangen. Alle kou uit de lucht gebannen. Bemin me, verzin me. Niets zeggend, wetend, begrijpend. Bevend, voelend, levend. Adembenemend. Bemin me, verzin me Gedroomd en veroverd. Kracht van boven, je moet me beloven, vertrouw me, verwacht me. Belofte, bewaarheid,…

Hoopvol zoek je.. houvast, aan de buitenkant schittert het leven een verstild moment, prachtig weergegeven.. onvervuld verlangen zo transparant, een bleekroze stengel buigt omhoog vleugels ingehouden komen op adem, hebben de kracht om vrij te zijn, 'ik ben lief' van binnenuit gedragen, ogen glanzen mild, spreken geborgen pijn, je bent…

Sommige spreken over toeval, anderen over het lot. Maar ik noem het een wonder toen ik je zag. Jouw licht veranderde mijn dag. Ik ben gebroken in twee. Ik val omhoog met jouw hand in de mijne, De maan onze kamer voor vannacht. Ja ik geloof in wonderen. Onze wandel over wolken. We dromen onze dromen, raken sterren aan. Daglicht verbleekt…

Wat mij vrij maakt is me los te maken van alles wat mij vastketent. Wrok, haat, jaloezie, ergernis, hebzucht, hartzeer en egoïsme, als ballast gaan ze overboord. Geleid door het licht, heilig licht , ontdoe ik me van mijn boeien. Leven in het moment, waarin Hij naast mij staat. Mij Zijn levensgeest schenkt, Hoe meer ik met Hem verbonden…

Welkom in mijn hart. Mijn hart is jouw huis. Hier viert de liefde hoogtij, hier komt het huis zelf tot leven. Zijn wij de levende stenen, wat ons bij elkaar houdt is de vereniging in liefde. Liefde, venster voor onze blik op de wereld. Liefde, dak waaronder wij samen wonen. Liefde. Een muur, kou en verbittering buitensluitend Liefde…

Ter zelfmoord trok ik naar de spoordijk op, kroonde mijn hoofd met rails, deed bielsen aan: de aarde dreunt, de helling een vulkaan; wat nu volgt, dacht ik, schrijf ik niet meer op. Vlak voor mij trokken de rails weg, luchtop de hemel in waarin ze niet bestaan; de wind ging onderdrukt gemurmel aan dat ik verstond. Ik kwam omhoog. Rob! Rob!…

Liefde als opgeschreven woorden, als ogen die mij aanstaren vanuit een andere wereld. De afstand tussen ons, niet meer dan een gedachte Armen die elkaar omhelzen. Nu ben je hier, buiten valt de nacht. Stralende sterren, ongehoorde stilte Er valt niets meer te zeggen, enkel te zwijgen en te beminnen. Tijd, wat is tijd? Ze bestaat…

Een gedicht zou altijd over het voorjaar moeten gaan. Is het voorjaar de nieuwe schepping? Of worden wij door het voorjaar opnieuw geschapen? Opnieuw meegenomen naar dat jonge, onbedorven frisse begin dat ons bemint en bezielt. Waarin we zo vol zijn van de belofte die aan ons gedaan wordt, we er zelf deel aan worden. Zozeer dat we alle goedheid…

Voltooid aan de schepping deed hem de eerste aanraking verstillen.. Hij vroeg zich af wie hij was, de stille kleurrijke man van vele winden, een beminnelijke lach dat horizonten brak, het hemelsblauw finaal doormidden. Verlaten sneed een voorlaatste diepte, scheurde lucht om te ademen, branderig van geur brandde de ziel het weemoedige…

Ik verdrink in Uw liefde. Onmetelijk groot en oneindig diep. Uw reddende hand, liefdevolle blik. Ik kan niet verloren gaan, al mijn dagen zijn aan U bekend Steeds opnieuw weet U mijn verlangen te wekken. Mijn honger te stillen. Verborgen in mij, geopenbaard aan mij. Raakt me aan mijn ziel. Zonder U ben ik niet compleet. Wispelturig…

Het bestaat nog in Nederland, meeuwen die krijsen om wat is, impressies vol blijvende indrukken een vlag wordt gehesen, de wereld lonkt.. Het water dat een toevlucht neemt, bevangen lijkt door eigen spiegelbeelden, blinkt terwijl het voorbij stroomt, dan plots voor even weer verdwenen naar buitengaats haar eigen horizon.. Verslingerd…

Het lied van de Hoop De vogels hebben gehoord. Het lied heeft geklonken. Niets ter wereld kan dat ongedaan maken. Het is afgedaald naar de binnenwereld. Alles wat… straalt Schittert! De melodie gaat neuriënd in het rond Een wijs als balsem voor de ziel. Ze maakt de aarde lichtvoetig. Lied van de hoop, lied van de lente. Lied waarlangs…

Al wat ik onderzocht was de reden Mijn zoektocht ging door woestijn en terug. Door rotsachtig gebied, door moerassen. Door hitte, door stormen. Steeds zocht ik naar logica, maar de wet van logica, ik vond haar niet. Ondanks alles bleef ik overtuigd dat alles een reden heeft. Ik vond haar niet in de wetten, noch in mijzelf. De reden, ze…

Ze wenkte Bewegen zag ik niets Maar volgen zou ik…

De alphaman mag van zijn troon Hij zit er al veel te lang Zijn wil voor alles is te groot Grijp de teugels, omarm het bange Het kleine is niet anders De leidsels liegen niet De schaduw van het goede Is niet gevangen Het ligt in de moederschoot De kinderen dragen Hun eigen verlangen Brengen zichzelf waar ze kunnen Verlangen naar grenzen…

Een open boek, vol van mysterie. Jouw schoonheid ontwapent mij. Geschreven met letters van gouden ochtendlicht. Als een waas omgeef Je mij. Raakt mij, aan mezelf aan. Jij, mijn andere ik. Verborgen in mij. Mijn woorden ontoereikend, Mijn verstand te nietig. Enkel de spiegeling die onthult. Er is: geen weg, geen pad, enkel een spoor…

Haar gezicht raakt aan haar blikken gewend, verweerd en allesbehalve eenkennig verzuchten de schaduwen hun daglicht, blinken tranen het roestbruin zacht. Strak gespannen, lippen vastberaden om de plooien, de netten van het ongemak in onmogelijke samenhang te steunen.. voor visvangst en eeuwenoude specerijen, proeven zij met bijna niks…

Het duister week, het onzichtbare, zichtbaar. Jij die schiep orde uit chaos, voorzag mij op te nemen in jouw Goddelijk plan. Riep mijn naam en ik kwam tot leven. Jij die staat aan het begin: van wat is geweest, van wat is, en van wat komt. Begon mijn reis in vreugde omdat ik van Jou was uitgegaan. Wij zijn gescheiden, tussen ons de oceaan.…

Toen klonk er muziek en het geluid werd... anders! Een gedaanteverwisseling. Met de klanken komt de andere mens aan het licht. Een mens wordt ontvankelijk. Muziek bespeelt de ziel met haar tonen. Ze troost, bemoedigt. Ze is een weldaad voor het hart. Of het nu de opening is of de laatste tonen die wegdrijven in de verte. Steeds opnieuw weet…

Ze is als de wind door de bomen. Streelt mijn gezicht. Is mijn ademtocht. Mijn ziel Ik zie je niet, voel je om mij heen. Terwijl ik me afvraag: houd ik mezelf voor de gek met een beeld wat onzichtbaar dichtbij is? Zoals de wind mijn gezicht beroerd Zo raak je mij aan Je bent als de nacht die mij naar het maanlicht leidt. Daar waar…

Ik heb gedroomd over een nieuwe dag Een droom die ik al zo vaak heb gehad. Maar ik had nooit gedacht dat ik iemand zou ontmoeten. Iemand die mezelf de hand leerde te reiken Iemand die in mij woont heeft zich aan mij getoond. Een ommekeer in mijn leven. Alles staat op z’n kop Mijn eigen ik, een jij En jij en ik samen een wij. Mijn…