Alle inzendingen van Rob

Beelden komen op mijn netvlies, mensen die voorbij gaan. Momenten in eeuwigheid, ze verliezen hun glans niet. Ik roep ze op in mijn geheugen Ze zijn niet voorbij gegaan. Ze zijn onderdeel geworden van wat wij nu zijn. Jij bent waarop wij voortgaan. Jij wist wat geven was. jij gaf leven. Een zachte regen daalt neer op mijn ogen.…

Wie droomt er niet van innig liefhebben? Wie wil er niet van binnenuit een vuur voelen? Het grote waagstuk aan te gaan om water in wijn te veranderen? Een weg te gaan die leidt naar de trap tot de hemel? We worden uitgenodigd om te stralen. Wat houdt ons tegen? Liefde bouwt ons op. Haar eenvoud is groots. Bouw in mij je woning,…

Verwondering is een kostbare schat die zich pas opent, als vanzelfsprekendheden ophouden te bestaan. Als je beseft dat de wereld weer opnieuw geboren wordt bij het aanbreken van een dag. Als je beseft dat de eerste woordjes van een kind, net zo’n groot wonder is als ons spreken. Als je beseft dat de aarde een onderdeel is van het heelal, waar…

Het enige wat ertoe doet is te worden wie ik ooit wil zijn. Niet geketend of vastgeroest. De vrijheid van de wind, die waait waarheen hij wil. Ongetemde krachten op weg naar het land van beloften. Onzichtbaar gedragen door Gods Geest. Met haar zweeft ze voort. Alles met elkaar verwevend opdat er in alles leven is. Niemandsland…

Waarom zijn we ooit zo ver gekomen? Hoge gebouwen als toonbeeld van ijdelheid. Volmaakte beeld van niemandsland Een stem vanuit de verte. Ik weet hoe de liefde klinkt, maar haar toon is me ontschoten. Verdwaald in een stad, een weg zoekend door de regen. Misschien spoelt ze alles schoon. Of wist de tijd de sporen van haar geschiedenis…

Sommige mensen zoeken naar liefde zonder haar ooit te kunnen omarmen. Maar als ik spreek over jou zie ik mensen hun schouder ophalen. Maar als ze ervoeren wat ik ervaar, zouden ze alles opgeven van wat ze bezitten voor dat ene moment met jou. Omdat het iemand compleet verandert. In plaats van lief te hebben kiezen ze voor controle. Liefde vraagt…

Prima bedenksel is het hoofd en verre van gevangenis: gedachten lopen in en uit, over de balustraden hangen oude en dierbare momenten, nu eens geprononceerd en geurig dan weer verzadigd achterover. Alles heel smaakvol ingericht met de geschiedenis der mensheid, en praktisch ook: opdrachten komen binnen en worden uitgevoerd, instincten stompen…

Vanuit het verleden kijk je mij aan. Een stilstaand beeld in de tijd. Glimlach om je mond. Mijn blijdschap jou te kennen wordt overstemd door het verlies. Al staat voor mij de tijd stil. Ik kán je niet terug halen. Mijn verstand zegt dat het leven verder gaat. En in een dieper besef weet ik dat ook. Soms raakt dat even uit het zicht. Maar…

Vanuit al die miljarden mensen, ben ik die ene voor Hem. Hij ontvangt mij. Ik die niets meer ben dan een sterveling, krijg een goddelijk onthaal. Hij is er voor mij. Zoveel eer te ontvangen van Hem, aan wie ik eer zou moeten bewijzen. Immers hij is Schepper van al. Ik buig mij diep en al het licht valt op mij. Het volmaakte eind…

Ik ben een mens met een eigen wil. Want aan mij is de keuze. Maar ben ik daarmee kapitein van mijn ziel? Ben ik heerser van mijn eigen gedachten? Niets meer dan een leeg vat. In mijn vrijheid verloren, dobberend op de grote oceaan. Waar stormen op de loer liggen. Gevangene van mijn schip. Vrijheid hebben, en ...vastzitten…

Als het leven bestaat uit wachten, en het wachten slechts wachten is, hóe moeten we dan wachten? Als wachten … wachten betekent tot de dood zijn intrede doet, hoe kunnen we dan wachten?! Als wachten het enige is wat gegeven is, zijn er dan vensters waarop we uit kunnen zien naar wat ooit komt? Als wachten rijpen betekent, is dan de tijd…

Wat is geluk? Sommige mensen zeggen: Geluk is een stemming, een toestand waarin je verkeert. Andere mensen zeggen : Geluk is iets waar je je in moet bekwamen. Sommige mensen zeggen: geluk is een keuze. Andere mensen zeggen: geluk bestaat uit momenten. Want wie kan een leven lang gelukkig zijn? Sommige mensen zeggen: geluk is…

De waarheid is een strenge meester, als je die op zijn woord gelooft. Het is altijd weer schuiven en wrikken om alles op zijn plaats te laten vallen. Misschien moeten we met minder genoegen nemen en elkaar niet te veel opnaaien. Want of het allemaal ook werkt zul je in de praktijk moeten ondervinden…

Liefde komt niet per minuut. Liefde komt niet op bestelling, Liefde reist op de wind, onvoorspelbaar worden we door haar getroffen. Voor ieder die een deur openzet. Voor ieder die zich wil laten bevrijden. Is ze als de witte duif Verheft zichzelf door de ander te dragen. Haar openheid laat zich niet gevangen zetten. Haar vreugde laat…

Waarom zijn we hier? Om te groeien in en naar het oneindige? Maar wat is groeien…? Er zijn zoveel vormen van groei. De een spreekt over een groei van de omzet. De ander over de groei van z’n belangen. Er is de groei in hoogte breedte en diepte. Voortgang wordt ook wel groei genoemd. Groei is de voortgang van de ene vorm naar de andere vorm…

Iedere keuze heeft een gevolg. De twijfel over een keuze komt voort uit onzekerheid. Wie zijn keuze begrijpt, weet waar hij voor kiest.…

Aan de horizon drijven wolken voorbij, die naadloos aansluiten bij mijn dromerige toestand. Ik ben geboeid door haar constante verandering en daarmee tijdloze hemel. Met al haar zonsopkomsten en haar gouden zonsondergangen, dat zich aan mij als een schilderij openbaart. Ze wekt het kalme en het onontkoombare in mij, zonder dat het mij benauwt…

Jaren vluchtig aan het leven staan hier vast gebeiteld, alle seizoenen komt hij zich warmen warmen aan de late middagzon, met gesloten ogen een wereld van verschil bij een gedenksteen even stil, ruimte en tijd doen er alleen toe te vergezellen verder van hier.. doorbreken een dunne scheidslijn, wegdoezelend verbinden deze lanen meer…

Onstuimig is jouw haar dat zelfs de wind kan laten draaien naar alle richtingen denkbaar op mijn vertrouwd kompas, mee met de richting naar morgen deinden wij eindeloos gelukkig langszij, voerden ons aan de dageraad dat zo onverzadigbaar kwam voor jou en mij.…

Hoewel alle geschiedenis een voorgeschiedenis heeft, is de geschiedenis van: “het geschiedde” aan ons allen onbekend. Steeds zijn mensen op zoek naar het begin van alle begin, alsof daarmee alles verklaard zou worden van het hier en nu. Ik geloof in God, ik geloof dat ik van Hem uitga en naar Hem terugkeer. Want steeds vaker overvalt mij…

Daar in de verte nog wat schemerend stil gevormd door water en wind spoelt de zee haar uitzicht schoon.. waar kinderen spelen in het moment golven de gedachten op en neer aanwijsbaar naar verloren zaken, aan het op-zee-herwonnen strand overspoeld door zilte tranen van eb naar vloed gedreven, bruist het leven, almaar hoger een onverwoestbare…

Het wachten laat van zich genieten een nagalm van lange zomerse dagen zo licht aangekleed, dat men ze kan laten vallen, opnieuw tegemoet kan treden met een flair van alledaagse vanzelfsprekendheid, ik spot sproeten rond de zomer haren los in de wind, een warm beeld dat zijn weerslag vindt.…

Weet je nog dat we met elkaar spraken over : toekomst, geluk, elkaar vasthouden, tot in de diepste diepten. Hoe we lachten om de dwaasheden van de wereld. Hoe we de tijd om onze vinger wonden. Hoe de ernst tot ons doordrong toen we elkaar diep in de ogen keken. De angst van dromen waarin jij van mij wegdreef. Zomaar in het luchtledige, alsof…

Het pad was geëffend samen dobberen is zo zalig zottig meer dan gedachten alleen, niet langer dralen, maar blij zijn samen! onbenulligheden zonder bedenkingen in de sloot lozen van vandaag.. nochtans drukt morgen nog wat zwaar wat zoveel betekent.. uitkijken voor gevaar! we doen voorzichtig aan, samen dobberen, jij en ik.. dicht bij elkaar…

Als reizigers die de weg afgaan vol gevaren, Droomden ze van moed en heldendaden. Langs het pad van gouden appelbomen de weg verloren. Uit het zicht geraakte korenvelden. Het ging hen voor de wind en ze geraakten verder in het succesvol najagen van hun hartstochten. Toen alles in goud verandert was, werd het kil en donker om hen heen…

Windstil is het in mijn hart.. herinneringen wat weten wij toch veel aan haar gedachten mooi te maken waar liefde verschraalt tot glorie aan voorbije jaren, naar boven kijkend zie ik sterren hun licht schijnen, uitwaaierend de precisie hebben van verdraagzaam stuifmeel op zachtgoud getrokken draden, in hun kracht van aantrekking verwekt…

Als een rimpeling over het water, zo overkom jij mij. Vanwaar kom je mijn wereld binnen? Liefde, onveranderlijk, onvergankelijk licht. Teder, zacht en warm Met jou zie ik dromen tegemoet. Waarom overkom je mij? Je beneemt me de adem. Jij bezielt mij. Geen weg loopt nog dood. Jij gebeurt aan mij. Levend water dat mij doet bruisen…

Hoewel de aarde mij bedekt is er geen graf dat mij kan begraven Ik ben vrijheid En er is geen graf dat mij kan begraven Ik ben liefde in de meest pure vorm Geen graf kan mij begraven Ik ben leven over de dood heen. Ik ben het leven zelf. Voor mij is er geen graf. Ik breng je thuis. Ik kom je tegemoet. In het duister wat er is, ben…

Wie heeft het hart gestolen dat open stond voor liefde? Wie heeft haar deuren dicht gedaan, de luiken gesloten? De boel verduisterd, het kostbare licht gedoofd? Verbittering gezaaid in een tuin waar vogels zongen? De rust verstoord, ontluistering gebracht waar harmonie was? Blijheid weggevoerd waar ooit feest gevierd werd?…

De donder rolde, en zijn hart pompte. Het onweer scheurde de hemel open gelijk de laatste dagen van de aarde. Zo ontwaakte hij op de zesde dag uit de wereld van vergetelheid. Speurend naar verhaal, zoekend naar de verbinding. Hopend op een spoor van licht. Afdalend in diepte van zijn eigen geest. Trok hij door het woud van woorden waar de wind…