Lente
Een gedicht zou altijd over het voorjaar moeten gaan.
Is het voorjaar de nieuwe schepping?
Of worden wij door het voorjaar opnieuw geschapen?
Opnieuw meegenomen naar dat jonge, onbedorven frisse begin dat ons bemint en bezielt.
Waarin we zo vol zijn van de belofte die aan ons gedaan wordt, we er zelf deel aan worden.
Zozeer dat we alle goedheid zonder reserves over de akkers uit willen strooien.
Wie zaait zal oogsten!
Lente,
wij kunnen jou niet bezitten,
enkel beminnen.
Knoppen openen geruisloos, de wereld krijgt een nieuw kleed.
De Schepper zelf blijft onzichtbaar.
Gefilterd licht door bomen, ruisen van blad.
Gedragen door de wind,
klinkt er een lied,
Ik heb je lief.
Geplaatst in de categorie: religie