Alle inzendingen van RutgerS

(bij 'Vertrouwen' van Iris Le Rütte) De eenvoud van het bootje lokt als een dampende badkuip in de winter, als het biezen mandje van Mozes. Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen. Hogere wezens…

(bij 'Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte) De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf te kijken, de kamspiegel tussen de twee voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote hond die pootjes geeft en ze blijft maar kijken, al ontploffen er granaten om haar heen, al lopen er beeldschone hengsten hitsig langs haar lijf, al vergaat eens de…

(bij 'Hazentafel' van Iris Le Rütte) De drie hazen lijken het ronde blad ergens gevonden te hebben, twee tillen het marmer met hun achterpoten op en de derde met zijn voorpoten, hoewel? hij lijkt er het meeste profijt van te hebben, laat de andere twee het zware werk doen. Hij zal wel een geboren leider zijn, zo gaan die zaken. Niet de…

(bij 'Venus' van Iris Le Rütte) De slanke, malse benen lokken mij naderbij, haar opengevallen hoepelrok van 100% zijde ligt als een grote binnenkantschelp, een volop geopende waterlelie, uitnodigend op mij te wachten (ik denk aan iets) de rest van haar toverlichaam verstopt ze diep in de aarde, die zij immers is, juist door die anonieme…

(bij 'Bok op ei' van Iris Le Rütte) Ergens in Ommen kwam ik het tegen, een trotse bok op een gouden ei, hoe kan een bok nou een ei uitbroeden? Verwarring alom. Ik streelde over de rug van de bok, toch zinnebeeld van de duivel of niet soms? Dus het duivelse schenkt de uiterste waarheid en wijsheid, niet die Brave God, projectie van domheid…

(Bij 'Fata Morgana' van Iris Le Rütte) Ergens in Amsterdam lopen drie dromedarissen loom langs de spoorlijn, terwijl treinen met rare haast voorbij snellen. De beesten zijn levensecht gemodelleerd en doeltreffend in de locatie opgenomen. Dit droombeeld heeft Jungiaanse allure en maakt sprookjes waar, waar we even dachten dat alles vlak blijft…

(bij 'Daphne' van Iris Le Rütte) Apollo was nog nooit zo verliefd geweest, want deze keer had hij het zwaar te pakken, de wonderschone nimf Daphne had zijn hart gestolen, gepaaid, gelaafd, verlaten. Toch wilde ze liever onberoerd blijven. Ze vluchtte de bossen in, hij stalkte haar totdat ze een metamorfose onderging, ze werd door de goden…

Soms raak jij nog even mijn behaarde arm aan met een zacht, wit veertje kietelend als God, oud-geliefde, voor eeuwig verdwenen Godin, 's nachts voor het slapengaan in mijn bed doe ik alsof ik mijn tranen niet voel. Ik droom nog steeds van je zwierige rokken en je strakke broeken, de klem in je haar, hoe je in louter een slip mij naderde, mijn…

Mijn spieren spannen zich ieder ochtend opnieuw, met mijn scherpe ogen verken ik mijn omgeving, als ik gaap dan is dat louter van de honger, want ik ben voldoende uitgerust om jou te minnen. Ik verslind minder snelle dieren, niet voor de lol, maar om mijn maag te vullen, heb geen onderkinnen, kan heel teder zijn, ziehier a new point of view,…

Kom me eens vertellen waarom je 's nachts dronken in je bed gaat liggen, schokkend van het verdriet, je ondragelijke eenzaamheid, de wonden in je hart. Terwijl je zulk mooi lang haar hebt en je ogen zelfs glinsteren in het donker, mooi nachtdier, ik zou je lichaam iedere centimeter willen kussen en zalven met geurige, etherische olieën. Dat…

(voor Marilyn Monroe) Ook al had je psychotherapie van een sterk Freudiaans gerichte psychiater, dat je met je sexappeal liefdevolle aandacht wild was duidelijk te laat, je ouders waren weg, opgelost als zeepbellen. Niemand in het publiek kon je trauma's helen, dat was een zinloze gedachte, supermooie vrouw! Na je happy birthdayliedje voor…

Ik ken je niet ik droom alleen maar van je en ik zie je op gepaste afstand op straat naar me lonken in winkels pronken delicaat hoerig subtiel hunkerend onderdanig heersend net als ik we kennen elkaars ondeugende verlangens inmiddels kom zeg laat de spelletjes maar varen en tast toe maar ja dat gaat zomaar niet en toch ben je lief…

(voor M.B.) Je bent ondergedoken zoals Joden dat deden ten tijde van het Duitse schrikbewind, christenen in onderaardse grotwoningen. Ik kan je in die donkere gangen niet terugvinden. Misschien steek je mij wel overhoop. Kan zomaar. Heb wel gekkere dingen gelezen en meegemaakt. Het lijkt wel alsof je bent gestorven, misschien is dat ook…

Ik heb me aan de dichtkunst gewijd als geen ander ben in andere dichters gedoken met vurige liefde wilde de dichtkunst geheel analyseren tot de diepste bodems. Vind Goethe nog steeds een idioot en Sylvia Plath geniaal. Heb een voorliefde voor waarlijk talent, is niet vreemd toch? Ben door zoveel schijnelite verneukt! Neuk liever met echte…

(voor Kristien Hemmerechts) Ik krab de korsten van je lichaam, wil je bloedende leed graag verzachten. Ik eet je korsten op, lik je wonden als een onverzadigbare wolf. Zonder tong. In mijn hart schieten scherpschutters mijn passie voor jou aan flarden, zonder psychologische inzichten, als brute barbaren. Ik weet niet hoe ik je kan benaderen…

(voor Virginia Woolf) Hoe jij de Ouse inliep, haal ik me voor de geest, nog net geen zestig liep je met een wandelstok tikkend tegen wat verdwaalde stenen richting het onheilspellende water van de rivier. Na jaren van strijd en literair beteugelen had je opeens geen verweer meer tegen die geestesziekte, die men manische depressie of schizofrenie…

Ik droom van een lady Chatterly, die zich uitstrekt op mijn bed, waarna ik rozenblaadjes op haar volle borsten laat dwarrelen. Ik droom van een nieuwe Julia, die voor mij wil sterven, zoals ik voor haar. Ik droom van een onweerstaanbare Cleopatra, die me dronken maakt. Ik droom van een Delilah, die mij niet verraadt aan de Filistijnen…

We strompelen maar voort in onze Sahara's, we vallen keer op keer te pletter met onze snuiten in het hete zand. Happen zand. 'Another one bytes the dust!', zong Freddy Mercury terecht. Liefde is vaak een fata morgana en dan stik je in het zandslikken. Er is meer woestijnleed dan liefdesoasen. Voor mannen en vrouwen gelijke tred, make no…

Hij leest de liefdesroman met stippels en hij geniet van de passages, vooral waar de verliefden ineensmelten, daar drukt hij de stippels bijna plat van oerverlangen. Stippels, tepels, hij weet het verschil niet meer. Hij betast zijn vriendin met liefde, probeert er een gezicht van te maken, een lichaam, maar als je nooit hebt gezien heb…

De ziel is meer waard dan het lichaam, zo is seks om de seks zinloos en seks gekoppeld aan ware liefde zo heilig als alle heiligen. Vrouwen die hun lichaam misbruiken om mannen in te palmen zijn ver van God en dat geldt eveneens voor mannen. Onware liefde straft zichzelf. Gesol met andere harten slaat terug op onechte, wrede, zieke harten…

Ik weet niet waar mijn geest naartoe vliegt, of ik als een heks op een bezemsteel zit en bommen werp op doelen die het verdienen, of dat ik met engelenvleugels eenzame harten verwarm en droeve zielen opbeur, ik ben er niet echt bij, weet wel dat ik van alles doe, want iedere ochtend word ik supermoe wakker van mijn merkwaardige nachtwerk.…

Met een mobiele telefoon belde ik mijn vader omdat hij 73 geworden was nee, ik kan niet komen omdat je weet wel die krater in mijn ziel die ik nog niet gedicht heb laten we haar naam niet noemen die komt me de keel uit hij begreep me hij heeft me nooit geleerd dat de liefde illusie is is zelf een illusionist kent gek genoeg wel de pijn…

God gunde me nog één flits van je gezicht dat op en neer bewoog op de klanken van een B-band woede en verbijstering om je daar opeens terwijl ik mijn fiets daar toevallig plaatste wat ik nooit en tussen die schijnmassa terwijl ik niet zeker was of je mij zag of al had gezien die hoed had me kunnen verraden maar je keek wellicht niet om je…

Ik denk mezelf weg in allerlei rare kronkelwegen, want over honderd jaar is al wat ik deed vergeten. Zelfs het allermooiste. Denk je dat in, hoe wreed en bizar. Zo worden we allen met de jaren en eeuwen alsmaar anoniemer. Herinnering faalt. Onze grootste liefdesmomenten gaan teloor in het Grote Niets. Abracadabra, nee, helaas, niet te keren, Kreng…

Ik was helemaal in mijn element in een Emmaüs-winkel, waar ik snuffelde tussen de boeken en de oude video's. Ik kocht de films 'Ik ook van jou' en 'Carlito's way'. Ook kocht ik een nieuwe zomerjas, veel geel en lichtbruin, gewoon omdat ik hem mooi en stoer vind. Ik heb ook al een gave zonnebril op het oog, maar daar wacht ik nog even…

Het is een hallucinerende woestijn in mij, een leegte die voortkabbelt als een helderblauw beekje onder volgroene, beschermende bomen, terwijl ik op straat verrassend genoeg gegroet wordt door minzame onbekenden zoals onbekenden zonder oordeel kunnen zijn en blij met de lente, zoals ik ooit jaren en jaren geleden als een eenzame jongen door de…

Hij is zijn tijd ver vooruit, las meer dan een mens voor mogelijk houdt, zijn rode sjaal zit altijd extra strak alsof hij zichzelf wil killen maar dat is overdreven want 's nachts komt hij tot leven proeft hij van de exotische wijnen en schrijft hij sonnetten op moderne wijze De meeste mensen ontwijken hem omdat hij zo anders is zo extreem…

Ik las ooit in een uniek boek over een heilige monnik op het Griekse eiland Athos, waar enkel mannen zijn toegestaan, dat deemoed het grootste goed op aarde is. Sindsdien blijf ik nederig tot mijn dood. Ben fysiek en geestelijk zo naakt als een pasgeboren baby. Zie mezelf nooit meer als meer. Eerder als minder. Nooitgeboren. Toen ik in een bloeiende…

Terwijl ik met bloedende huid langs de straten zwalk een joint van een even gekelderde dwaas aanneem hem betalen wil maar dat weigert hij pertinent want hij kijkt me diep in mijn blauwe ogen en maakt het zwijgteken omdat ik me al weken niet geschoren heb vanwege down-zijn lijk ik op een doorgewinterde clochard bemanningslid van een piratenschip…

Vrouw en man waren eens een kind - zwaar onbemind. Hun lichamen groeiden op tot ware grootte - hun geesten blijven klein. Ze vonden elkaar een tijd terug in ware liefde - maar de scherven van het verleden bleven scherp en snijden nogmaals hun lichamen kapot, doet hun geesten bloeden. Het residu is ontkenning van alle liefde en alle passie…