Alle inzendingen van Ruurd van der Weij Fortin

Het Nederlands kent terecht interpunctie: voor leesbaarheid een nuttige functie, het schept duidelijkheid in een zin, geeft structuur aan tekst vanaf het begin. Hoofd- en kleine letters zijn er niet voor niets, even noodzakelijk als de bel op je fiets, waarschuwend waar nodig als signaal: zo dient een hoofdletter ook in onze taal. Om een…

jij wees mij de deur met harde hand onze lavendelgeur rook ineens verbrand ik was in je dromen toch zeker de man die eindelijk gekomen jou strikte in zijn ban jou niet meer losliet in je eigen bestaan zorgde voor verdriet je moest mij laten gaan ach, is zo'n korte liefde de heisa wel waard wat mij heel erg griefde je leende mij…

Jouw fraaie hand op die van mij tovert een waar sprookjeshof, met een schone prinses aan mijn zij speelt het elfenorkest ons lof, hun klanken wensen het paar geluk: de tonen dartelen in jouw gezicht, lieverd, dit beeld valt nooit meer stuk, vlij je tegen mij aan, heel dicht.…

De zondag met jou was als ruisende zijde, heerlijk soepel en zachtjes allesomarmend, een teder samenzijn alleen met ons beiden. Je strelende handen, mijn hart ineens verwarmd, deden plots denken aan de vrouw die ik verloor, die mij met haar handen zo gelukkig kon maken. Je zal gemerkt hebben dat ik toen even bevroor, een moment die onze verbintenis…

"Fijn hè," zei ze, "dat het eindelijk weer mag!", toen ze een glas rode wijn op mijn eettafel zag. Verbaasd trachtte ik te raden wat ze bedoelde en op welke gedachte die opmerking wel stoelde. Ze zag mij peinzend stokstijf in de kamer staan, "Of ga je mij vertellen dat je niet hebt meegedaan," riep ze. Nog nergens in mij begon een bel…

Komt u dat ook zo bekend voor, mevrouw, meneer, u gaat van huis met een paraplu tegen het regenweer. Na uw afspraak schijnt dan alweer volop de zon, heel ander weer dan toen uw reis zo somber begon. Tevreden thuis en dan pas krijgt u het in de gaten: Verrek, waar ik heb ik nu mijn paraplu weer gelaten?…

Vandaag is het weer eens mijn verjaardag, ja, dank u wel, maar wat valt er te vieren voor een man op mijn leeftijd, met het ziekenhuis als 2e thuis en al die kommer en kwel en met je harses vol rimpels raak je ook je charmes kwijt. Echter zo ben ik niet. Ik sta nog vol in het leven, gebruik crèmes om mijn ponem superglad te strijken, welke sores…

Laten vandaag mijn tranen ook de uwe zijn, voel net als ik ook in u de loodzware pijn, die niet valt uit te drukken in woorden bij het zien van al die gruwelijke oorden, waar het onvoorstelbare zich heeft voltrokken en al luidt men nu overal zoveel klokken, slechts mijn hoofd vult zich met hun geluid, maar in mijn hart blijft de bevrijding…

Herinnert u zich nog uw allereerste fiets? De valpartijen en schaafwonden waren niets toen u eindelijk uw vehikelevenwicht vond. Uw ouders stonden glunderend aan de kant, ook al zat uw knie danig in het verband: u was een vogel die eindelijk vliegen kon, de hort op naar de zomer en de warme zon, ook al was er veel dat u nog aan huis verbond…

Een oude baas van bijna zevenenzeventig jaar, liep met een keppeltje op zijn schaars geworden haar, in Amsterdam en wilde graag de straat oversteken bij een zebrapad na goed te hebben uitgekeken. Er naderde een jonge man op een scooter heel snel, maar voor een man met zoveel jaren stopt men meestal wel. De jongen had in snelheid verminderen…

De dood van een liefste sluit ramen en deuren. Een donkere ruimte waar alleen valt te treuren, is dan het enig jou overgebleven toegangsoord, waarin je met je verdriet niet wil worden gestoord. Het leven daarna is slechts een stuk op het toneel, want elke blijk van vrolijkheid voelt als één teveel. Uit zo'n diepe somberheid kun je niet ontsnappen…

Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was, nou, dan zou ik het echt wel weten, dan liepen mijn dichtregels in de pas en zeker op rijm om niet te vergeten. Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was en dat een ieder dat overal zou weten. Dat als de dood mij behindert in mijn pas, mijn naam nog niet zal worden vergeten. Oh, ik zou willen dat…

Sinds de naamgeving in enkel de mannelijke vorm van beroepen, die ook worden beoefend door vrouwen - in landelijke kranten zelfs de voorgeschreven norm - is ingevoerd, wordt het tijd dit nader te beschouwen. Helpt dit de ongelijkheid in beloning te slechten, maakt het een eind aan dat stomme glazen plafond? Van Europa kregen vrouwen al gelijke…

Jouw hart is net als een fraaie antieke kast, die van zijn inhoud niet meer vrij geeft dan een glimp. Echter ik heb geen sleutel die op het slot past en bij mijn inbraakpogingen geeft hij geen krimp. Hierbij, allerliefste lief, laat ik je weten: deze inbreker staakt zijn activiteiten, niet dat ik jou nou helemaal zal vergeten, gebrek aan liefde…

Een gedicht dat is getiteld 'een vrouw': zal wel weer iets over liefde wezen. Maar nee, wat ik u nu juist zeggen wou, u kunt het misschien ook anders lezen. Denk aan uw moeder, een meisje in de klas, uw zuster kan ook, of een verpleegster steeds een vrouw die belangrijk voor u was, op die momenten dat u zelf niet de meester was over de…

Soms vindt mijn gezelschap mij wel wat afwezig en verdenkt men mij vervuld van diepzinnigheid, maar dan houd ik mij totaal nergens mee bezig, terwijl men het opvat als teken van wijsheid. Je kunt mensen al vrij snel om de tuin leiden, door je gedachten hun eigen gang te laten gaan, om zo zinloos geouwehoer te vermijden, en ze jou toch als wijsgerig…

Vreedzaam op de wind dansen de golven en het helmgras wuift in de maat mee, in mijn hart wordt weemoed gedolven, jouw lach kwam van ver overzee. Ik ploeter niet meer door het rulle zand en de duinen zingen niet meer, zielloos beademen de golven het strand, diep in mij gaan hamers tekeer, stampen weer beelden in mijn hoofd van de drukke…

Dan zie ik voor mij jouw dierbaar gezicht, weet ik hier moet nodig een gedicht. Maar dan blijven de woorden maar stromen en kan ik niet tot de juiste zinnen komen. Schuldig is jouw mooie liefdevolle gelaat, dat stelt deze dichter niet tot dichten in staat. Veel vrouwen zijn door dichters bezongen, hebben daarmee veel respect afgedwongen. Toch…

Het is al vijftig jaar geleden, die eerste vlucht naar de maan met mensen die heel dapper onze aarde gingen verlaten om als astronauten ongehoord ver de ruimte in te gaan en daarmee de kracht te tonen van de Verenigde Staten. Want die ruimtereis was wel zeker politiek gemotiveerd: Oost-West kende toen immers een heel breekbaar evenwicht. Na…

Als ik vol verbazing op mijn kalender kijk, waarop ik zie dat het echt hartje winter is, krijgt mijn lentegevoel dus meteen ongelijk, toch voelt alleen de harde wind soms wat fris. Maar nergens ook wat sneeuw of ijs te bekennen, in de parken hebben de bomen al knoppen. Het schijnt dat wij daaraan zullen moeten wennen, als we de CO2-uitstoot…

Samen een biertje drinken doet geen mens kwaad, op een zonovergoten fraai gelegen terras en dan wel meer dan één, je weet hoe dat gaat: je mede drinkgenoten houden je wel in de maat. Dan wordt het tijd dat je het gezelschap verlaat en je heft dan nog eens andermaal het glas, daarin het laatste biertje dat je achteroverslaat, waarna je in je…

Amor klojo, hoeveel energie ben ik aan jou kwijt, tevergeefs, nog afgezien van vele verloren uren en dan heb ik het niet eens gehad over al de tijd, die door jouw getreuzel onzeker lang kan gaan duren. Man, schiet toch eindelijk een keer die stomme pijlen af, zodat ik tenslotte af ben van al die eenzame nachten, de onzekerheid voelt aan als…

Elk vogeltje zingt zoals de natuur het heeft gebekt, dus heb ik ook mijn repertoire een keer gechecked. Of de grote woordenstroom uit mijn eigen mond, in ieder opzicht de normen van fatsoen wel doorstond. Het resultaat van dit zelfonderzoek heeft mij verrast, want menig geuite term was zeker heel ongepast. Hoewel ik sommige grofheid toen heel…

Aan de bar gezeten, zag ik daar een beeldschone vrouw, zo eentje, waarvoor ik zelfs naar de super lopen zou om er voor haar een niemendalletje te gaan halen en dat zou ik dan met veel genoegen zelf betalen. Al spoedig raakte ik met haar in een leuk gesprek, want na een biertje, aan gesprekstof bij mij geen gebrek. Het café geroezoemoes raakte…

Niet zo lang geleden ontving ik een verontrustend bericht: ik moest bij oncologie toch nog nader worden doorgelicht. Het kwam na een eerder grondig onderzoek van een internist, die daarna alsnog niet de juiste oorsprong van mijn klachten wist. Zo'n bericht, onverwacht, het treft je als een zware mokerslag, want een ziekte met een grote K, zeg…

Hou van je naaste net zoals jij van je eigen, staat in de Bijbel en dat weten we allemaal, maar als je van jezelf de zenuwen kunt krijgen, wat blijft er dan over van dit hele verhaal. Kun je dan zeggen: "Naaste ik moet je teleurstellen, maar voorlopig hoef je niet meer aan te bellen, want aan mezelf heb ik zo hardgrondig de pest dus flikker…

De avond vordert, de nacht nadert, ik moet naar bed. Maar elke keer is er iets dat mij daar tegem verzet. Want alweer alleen zal ik beslapen mijn sponde, zonder jouw lieve aanwezigheid in deze nachtronde. Vaak kan ik dan ook de slaap niet meteen vatten: jij weet nog niet amors werk op waarde te schatten, maar mij heeft hij met vele pijlen doorboord…

Liefste, de laatste gouden dagen wuiven ten afscheid en wij merken het niet, De bossen en de struiken dragen hun laatste tooi en in het riet schuilen de vissen en hun trage vinslag verraadt hen niet. Het wordt nu tijd ons te bezinnen: De bossen kleuren dieper bruin en de lila herfstasters beginnen hun ijle bloemen in mijn tuin, Het wordt…

Ik ken sinds kort een vrouw die, heel apart, weer een helder licht in de zwarte duisternis wist te doen schijnen die heerste in mijn hart, na de dood van mijn liefste en het gemis. Ik zal haar nooit in de bedstee beminnen, want daar is het leeftijdsverschil te groot, maar ze zit liefdevol steeds bij mij binnen, aannemelijk bij deze bejaarde…

Ik besloot mijzelf te trakteren op een avondje uit, dus hees ik mij in mijn allerbeste uitgaanssuite, ja, dat rijmt niet maar je schrijft het ongeveer gelijk, het blijft dus staan en stop maar met je rijm gezeik. Het etablissement dat ik die avond eerstens bezocht, vol met mensen van wie toch wat verwachten mocht, gezelschap, een gesprekje,…