Anneke
De zondag met jou was als ruisende zijde,
heerlijk soepel en zachtjes allesomarmend,
een teder samenzijn alleen met ons beiden.
Je strelende handen, mijn hart ineens verwarmd,
deden plots denken aan de vrouw die ik verloor,
die mij met haar handen zo gelukkig kon maken.
Je zal gemerkt hebben dat ik toen even bevroor,
een moment die onze verbintenis niet zal raken:
het is niet dat ik mij niet aan jou wil overgeven,
maar in mijn hoofd zijn beelden overgebleven
en die raak ik niet zo gauw ooit weer kwijt.
Lieverd, ik vraag hierbij nederig om mededogen,
ik hou heel veel van jou en dat is niet gelogen,
ik wil je niet kwijt, maar gun mij nog wat respijt.
... Opgedragen aan Anneke Aaldrecht ...
Schrijver: Ruurd van der Weij Fortin, 3 februari 2020Geplaatst in de categorie: liefde
Zo veel dichterlijk liefdeslied is geschreven
en door de poëet op papier gezet
als het binnenskamer was gebleven,
stond menig poëem nu buiten het net.
't heeft even geduurd
dat van die man met mariniersgeheimen
en andere, die hij
zijn lief verstuurt
Om en publique l'amour
te gaan bedrijven
gaat jou -terecht-
en anderen te ver
en evenzeer Ami,
genaamd Jean-Pierre:
ik wilde hen iets anders
laten schrijven...
Woorden vormen slechts zinnen
en dan hebben we het alweer gehad,
maar ik haal jou voorgoed binnen
met mijn vurige woordenschat.
voorgoed in mij beklijven laat
zijn je lippen niet, mijn lief,
als het intiemst van mijn geheimen...
Wat is het dan, zul je me vragen
vol ongeloof en ongeduld
Het is de liefde in je woorden
die zich van binnenuit onthult
als de meester van je daden
daarnaar wil ik blijven talen
mijn gevoel van jou vervuld