Alle inzendingen van Sabrina Bielac

de gekregen kledij, deze rustigere laag, wij dragen ze allemaal ze is onze etherische herinnering aan verlichting, emotionele verbondenheid emotionele ervaring een bewuste keuze van het grote eeuwige zich steeds meer openen kledij, de buitenste laag bedekend als mantel der liefde het fysieke lichaam, in ons zelfvertrouwen, gekleed…

de oude stem ligt bevend in haar bed, ziek geworden, vreest de tand des tijd de open ruimtes langst het oude zijn reeds volgebouwd, volzet zijn moedig hart kiest duizenden woningen..luisteren als beloning kan amper horen, luisterd vol respect, waakzame ogen volgen je blik, zoveel jaren wijzer ontsnapte aandacht beschrijft met vertedering,…

Had ik je niet gekend, was roekeloos aan jou voorbijgegaan. Niet bekend met betekenis, mijn liefde. Deze botsing van het hart escaleerde veroverde als een storm de gevoelens. Bestuurder van hier boven, please neem nauwkeurig de controle... alsof hij deze wereld niet gemaakt had zonder jouw langst mijn hart te sturen. Weet niet wat mijn…

Liefdevol lijk sprookjesijskristallen, zacht witblauw getint en opgewarmd. Ontdooit zacht dampend hete adem, op een besneeuwd gesloten vensterraam. Laat dagklaar in volle glaskristallen nacht winterlicht in opgewekter zielsrust stralen. Zacht kust de maan met winterglinsters het diepbevroren hart wakker welk hoopt. Schaatsend hart het…

Elke dag als ik in tranen eraan denk, verga en jou mijn hartspijn schenk. Elke dag als ik weer stil om je ween, terwijl jij onwetend liefde beloofd. Elke dag speelt wisselend succes om liefde, allermooist bescheiden parten. Mijn bloedend hart, ik geef het jou, adem sterk gekwetst zo echt emotie. Het centrum diep gewond getroffen, toch slaat…

Breng tot leven deze onvergetelijke prestatie eerst, winterse vertelling zet neer wat tijd lang niet meer kan. Muziekdromen worden wakker, vertellen mij al die jaren wat passie nooit kon laten voelen, symfonie deze kerst. Zie eerder fascinerende ogen de kerstverlichting zetten, componeren als men de oude klassieke muziek beheerst. Het hart…

de reden van je glimlach, valt ver te zoeken, je zuchten niet meer dempen, berust in opoffering je woorden trilden vol liefde zenuwachtiger terwijl je mijn zachte hand naam de dagdromen die je wilt delen ze zijn buitenweg, hoopvol zó dichtbij gekomen vragen gemakkelijker om geluk en dat beetje schuldig innig tevreden voelen de reden van je glimlach…

de onbekende koning gaat voor de sprookjeshoeken vraagt ontroering, niet duidelijk omschreven verzameld tragedie van het ruwe slaat een hoofdstuk over willekeurige voorwerpen verstopt de digitale grauwe wereld ontvlucht, laarzen maken geen reus, het glazen muiltje geen ware slimme dame zij die het antwoord gevonden hadden willen niet…

Zilvereigers zweven boven liefde, trekken cirkels, herinneren mij, maken liefde eenklank, een nestje, brengen tot leven, al die vele jaren nieuwsgierig verovert hij het hart. Het valt zo moeilijk om op te vangen, de pijnlijke levenskringen te zien, zelfvertrouwen waagt zich behoorlijk deze wanhoop in mij verder te dragen, angst voor opoffering…

De zachte brandende traan diep in mij, die ik niemand eigenlijk echt tonen kan, eerder bij veel gelegenheden verbruikt veilig en peilloos verborgen komt zij dan, ontzettend lieve zachte hartsontroering, ‘n diepte die niemand werkelijk evenaart omdat om wat ik geef, mijn hart omwoelt, niemand deze zielsgelegenheden aanvoelt waarmee men zacht…

Poppenkastverhalen waar volwassenen zeker puur van balen, het grote en kleine pantomimesteekspel van personages uit ons leven gegrepen die wisselen. Verhalen verzameld van prinsessen die rijk dromen. Van op visite gaan, het mooie kasteel binnen komen. Met scenario’s van verkrijgbare poppenkastpoppen, komt men meestal al een heel eind door de straat…

De sleutels van het eindeloze genieten, zijn de vroegere cirkels van zoete druiven, nostalgische kindsheidsherinneringen. Droog met een kruidig kundige frisheid, opgehaald in de rose tint van rosé. Opgelucht haald de fles kruidige rose wijn met leeg etiket, lucht, om kurk uit te spugen, die het frisse herfstarrangement, de kleur van een zachte…

Jeruzalem, stad met de vele poorten, GOD droeg je in zijn hart. Heilige stad, die de andere ruimte moet geven.. Jeruzalem, meest omstreden gebied ter wereld, jij bent niet weg te branden. Oude hoofdstad van het koninkrijk Israël. Stad van Jeruzalem bewaakt je vesting voor je gaat vallen. Jeruzalem, vrees met gemengde gevoelens, hoor…

Het geheime plaatsje in ons hart het kleine plekje van onszelf, waar niemand anders komen mag. Die stille plaats die groot genoeg, ons hart weer puur en bezegeld, en vol geloof getint gekleurd is. Delen, voelen, wat anderen willen, stemmingen in hun waarde laten. Leugens en gedachten stillen.. op dingen van de wereld gezet, op deze aarde…

Het zijn zo kleine kinderhanden, kinderzieltjes nog, zijn handiger en goedkoper dan volwassenen toch? Dagelijks doen zij werkjes met hun vingers dan, borduren glinsternde parels op rijke mensens kleren aan. Leren elendig verdragen, hun slagen, kunnen zich eigenlijk niet weren. Hebben veel te wenig, om te leven van. en ook een karig loon…

Geloof met jouw hart dit leven heeft een doel, er is een wonderbaarlijke fijne stille groei, haast ongezien, die mensen dichter, nader brengt, die vrolijkheid in onze alleengelaten harten zingt, rijk genoeg om afstand te verkleinen, want afstand in je hart, die is er niet. Toon mij al je geheime duizelige plaatsen, ik zie, en toch…

Zoveel hoger, zoveel dieper groener bos, soorten bomen, sterk een ieder. Groeien kris en kras, en dwars door al de pijnbeleving heen. Zuurstof die men afnam uit het binnenste van het bomenhart boomschors die men eerder schond. Wortels diep verankerd in de bruine grond. Je oude boomringen deden groei afdwingen. Men dacht dat het oude bos…

Onvergeten, herdacht ik jullie allemaal. Een ieder stil alleen heengegaan, een voor een pronkend fonkeln witte stenen op dit jaargetij. Trotse stijle graven herinneren staand in een rij, opgeruimd om plaats te maken voor het nieuwe. Mijmerend roep ik zachte afscheidssvragen op. De akkergrond die wij mochten ploegen is leeg, afgerond is het…

De toevertrouwde tijd staat stil, en als wij op zoek naar haar gaan, dan leren wij meteen.. het is niet wat men zoekt wat zo belangrijk is, wat zoveel geven kan. Omdat herinneringen tranen weer opwellend wegdromen laten. De minuten ze passeren dan. Ze gaan voorbij jouw wereld, in enigheid die enkele jaren in die je gelukkig leefde…

Baltische Zee ruwweg tussenweg, voel de ijzige koude bries van de Oostzee. In het gezicht slaat het opzwepende schuim, roept de zoutige geur van de brakke zee, laat een laatste groet aan je schip zeeman. Je bruine ogen zijn nog even waakzaam, je langzaam grijzende baard voelt de frisse wind. Jouw habitat ligt in de eenzame vreemde en aan het…

Filosofie in eindigheid, woorden in tranen. Confrontatie met dood. Verzet tegen hedendaagse aangrijpende dingen. De ware wereld, de dans ontsprongen, een kiezen dag voor dag weer. De deugdzamen en de vromen, ze troosten, ze falen.. vinden GOD niet in hun dwalen. Hoop, een vreugdefeest voor die zwijgt, wie luistert. In een zinloze…

Kansen heb je nooit gekregen, scheppingsmythen, verre verhalen, zul je later zelf ontdekken, sprookjes uit het donkere Afrika. Het trotse land bestaat uit droge en vochtige savannen, daar ben je wild en in vrijheid geboren, tussen miljoenen wilde dieren. Liefdevol heeft de ruwe natuur je ebbenhout gezoent. Soms glanst je huid, voelen…

Temidden van het prachtige puur, het zachtglooiende avondrood, temidden van het herfstlandschap, dorpjes en wonderlijke taferelen, neem ik afscheid van de natuur en kijk even stil en dankbaar om. Ik wil zo graag bij jullie behoren als mijn dag ontwaakt, het leek alsof ik niet verder mocht komen, mijn gezichtsveld duidelijkheid kreeg. Naar…

Draag mij op je sterke armen wind, vergeef mijn gekoesterd vragen en twijfeln. Bries, die de zang en ode van de liefde verdient eens bemind, zal ik trachten nooit meer te wijken. Jou diepe blikken hebben mij nooit echt bekoort, ik was enkel een passant der verzuchting. Troost herken ik zonder veel betekenis, zie de gevels van vlagen voorbijtrekken…

Inwoner van de tosende stad, druk is het, traumatisch de stress een angstvallig gemeden aspect, ongezien bruisend kort het leven. Toenemend de druk om indruk te maken, idealistische ruimte de uitgestotene mindere te geven, luister naar mijn woorden even. Het kleine meisje in de straat, de kindertijd van onze cultuur, de oude man die…

Waarom sterven jonge mensen, moeten ouders zo vroeg gaan, waarom kleine babies leed doorstaan? Waarom mogen er in Ghana veel zwarte kinderen niet naar school, waarom is er in sommige landen droogte en bij ons is het dan koel? Waarom kruipen arme mensen door het stof der aarde, in hun laatste wensen smekend, biddend, vragen achterlatend…

Zovele strijders trokken ten velde hun namen doorgaans zelfs onbekend. Stierven zo zinloos, met zoveel geweld dapper voor hun vaderland. De mythen over dood en oorlog, wereld vol oorlogsmelancholie, diep in het hart gebrand. Weemoedig klinkt het oude lied, diep gevangen in een houten viool. Mijn vriend de strijder, hij speelt een oud nostalgisch…

Een jaar lang gewacht heb ik, op grootvadertje vorst. De oerstrenge aardse winter blijft buiten staan, zijn vorstige ijzig strenge blik wil ik overleven. Wilde ganzen vliegen in de vorm van een v, Willen net als ik zo graag de kristalharde koude winter ontsnappen, in de winter schermen tegen de vorst en oostenwind. Koning winter…

Het opschuiven, uitstellen van kostbare tijd, niet dat wij het bewust doen..later. Niet alles wordt omhelsd als tijdsverandering. Niet alles wordt meer voor iedereen vergoed. Tijd verliezen met een saaie grote zucht, later. Later als wij groter, als wij sterker zijn.. Later als wij beter en volkomen zijn, Later als het is wat er ooit van komt…

De vogels, ze willen niet meer vliegen, het rijpe granen niet meer oppikken. Vissen blijven lui op het strand liggen. woelen happend in het bruine slik. De woorden die mij ontbreken.. zouden vertellen wat ik in mij voel. De zwarte smurrie, een nachtmerrie. Milieuverontreiniging is aantasting, een handicap en een onmogelijkheid. Verborgen in…