Netgedichten

netgedicht (nr. 28.982):

- De oude stem -

de oude stem
ligt bevend in haar bed, ziek geworden, vreest de tand des tijd
de open ruimtes langst het oude zijn reeds volgebouwd, volzet
zijn moedig hart kiest duizenden woningen..luisteren als beloning

kan amper horen,
luisterd vol respect, waakzame ogen volgen je blik, zoveel jaren wijzer
ontsnapte aandacht beschrijft met vertedering, stervensverdriet in strijd
zo liefdevol weggetreurd in zijn eigen wereld, aandachtig in gedachten

zijn stem herinnert mij,
per jaar moet hij vaststellen dat hij de strijd verloren heeft
klimop overwoekert het volume van de oude stem, zijn leven over dat hij verteld
steeds een beetje meer ingrijpend veranderd elke zin, doordrenkt de levensstijl

zo moedig, zo voorspelbaar
sterk als een oorlogsverteraan..amper hoorbaar nog, die oude man
zijn naamloze verlorene grauwe weemoed viel uit de vergaane zomerhemel
het statige huis een vaag pijnlijk omhulsel, waar niet meer in geleefd wordt
wat ik ooit lief had is gegaan, droefheid vuld mijn hart als ik mijn vader zie gaan