Alle inzendingen van Saskia

Een haag van rode rozen, Tranen vallen als druppels van regen, Geen woord wordt gesproken, Een snik verbreekt de stilte. Daar komt zij aan, Omringd door haar geliefden, Langzaam komt zij voorbij, Begroet door een haag van rode rozen. Langzaam volgt de menigte, Schuifelend haar achterna, Het begin van een nieuw bestaan. Die dag vol regen…

Bedachtzaam turend denkend aan vandaag hopend op morgen vogels zingend het ochtendgloren een perfecte dag het schijnt dat lachenden niet huilen kunnen een strak gelaat teveel gevoel om los te laten angstaanjagend niet makkelijk, wel noodzakelijk om door te gaan mijmeren over gisteren maakt het heden niet bijzonder vandaag is kort lang…

Levenslust ontbreekt, Een glimlach is daar, Als een masker, Niet gezien willen worden, Rust, Een verzilte huid verraadt, Een opgedroogd verdriet, De tijd niet gekomen, Om te baden in geluk, Bekeken in tranen, Is deze bedwongen ziel, Een spiegel bedrogen, Dapper bekeken, Rust, Strategisch strijden, De dorheid verdwijnt, Zorgen weggespoeld…

Een knipoog, een lach, een nacht, een dag. Alles gaat gewoon voorbij, want de wereld draait niet meer om mij. Als ik eens wensen kon, wenste ik mezelf een luchtballon. En dan vlieg ik hoog in de lucht, voor de tijd op de vlucht. Weg van de agenda en de klok, tot ik ineens van mezelf schrok. De tijd, het hoort er gewoon bij,…

Ik ben wie ik ben maar ben niet hoe ik lijk. Je kunt het niet merken aan hoe ik praat of hoe ik kijk. Had je maar een mes dan kon je in me snijden. En heel diep in me zou je me zien lijden. Genoeg gedachten en tranen maak me maar snel weer dicht. Zo wordt al het leed onttrokken aan ieders gezicht.....…

Een mens... qua leeftijd aan het einde van haar leven, maar qua gedachten er nog midden in. Een vrouw... vol vrolijkheid en praatjes, probeert er het beste van te maken. Een kanjer... wordt plotseling, een herinnering.…

Veel paardenbloemen in de weiden langs de weg maar weinig paarden.…

Rabarberbladen Groeien prehistorisch groot naast de compostbak.…

Man, ik word nog eens helemaal gek hou toch eens je grote bek zeur niet, als je het toch niet snapt denk eens na, voor je me weer trapt. Snap je dan niet dat het de leeftijd is dat ik juist nu zoveel liefde mis ik weet wel dat ik zoveel op je lijk dan ben jij dus ook gek, als je't zo bekijkt. Ik heb ook wel altijd het laatste woord…

Huilend zet ik dit op papier ik verlang naar hier of toch naar daar wist ik het maar Ik voel me zo rot de wereld is kapot op een plek als deze had het zo mooi kunnen wezen Kijk eens om je heen allemaal glas, hout en steen overal huizen, wegen en gebouwen en overwerkte mannen en vrouwen Soms waan ik me een kind altijd…

Terwijl jij al dromenland verkent streel ik stiekem door je haar lach om je sputterreactie want ondertussen weet ik waar jij heen gaat als je slaapt en fluister: dag lief, ik zie je zo.…

Lege handen vingers gespreid niets te bieden niks gedijt lang bij mij Vol hoofd niets beklijft niks blijft lang hetzelfde bij mij Maar lees mijn woorden voel de warmte en de kracht die leeft tussen de regels en slechts wacht op jou en je vraag om aandacht alles is voor jou.…

Zoals de storm raast om mijn lichaam de wind rukt aan mijn kleren als grijpgrage grote handen die zonder dat ik ze af kan weren trekken aan mijn haar en peuteren aan mijn sjaal jagen gedachten door mijn geest als kinderen, duwend en trekkend om de eerste te zijn geweest die voor het raam van mijn bewustzijn mag zitten en mijn denken kan…

Jij kijkt me steeds weer aan met woede en wanhoop in je blik alleen voor mij bedoeld alleen voor mij omdat ik niet verder leven kan met een liefde die verdwenen is de bel gaat, jij moet gaan en je laat me staan, alleen in de gang. De deur valt achter je dicht met een klik als een dreun in mijn hoofd ik heb nooit geloofd dat jij echt zou…

Het is zaterdagavond net half elf ik zwerf door het huis en weet van mezelf wil niet meer voelen, toe laat me vergeten een wurgende haast, ik weiger te weten echt te zien hoe leeg het is vluchtend in een muur van geluid voordat ik stik in dit teveel aan niks kan niet meer ademen zonder jou. Dansend met mijn ziel ontbloot zoek ik…

Kom liefste kom schuilen in mijn armen laat mijn warmte je verwarmen ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom wonen in mijn gedachten voor altijd zal ik op je wachten ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom luchtkastelen bouwen dat we voor altijd van elkaar houden ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom, toe, droog je tranen…

Ik wil de woorden laten stromen die dan voor altijd zullen wonen in jouw hoofd maar ik ken je niet. Zou gedachten willen beschrijven die dan voor altijd gaan beklijven in jouw hart maar ik ken je niet. Wil je mijn wereld laten voelen zullen we dwalen zonder doelen en naar elkaar op verkenning gaan?…

Jij slaapt met je hoofd in mijn armen zwaar en toch licht in mijn schoot jouw ogen die knipperen een beetje je nek en je rug liggen bloot langzaam trek ik lange strepen met mijn nagels over je rug verken het gebied, boven en beneden maar trek mijn hand vlug terug als ik zie dat je wakker wordt. Schuldig kijk ik naar boven maar je opent je…

Hij koos niks hij wilde mij niet alleen de aandacht warmte en tijd die wilde hij niet kwijt. Zij koos niks zij gaf niks meer maar eiste aandacht warmte en tijd die wilde ze niet kwijt. Ik kies alles maar er is niks niets te krijgen niets meer te geven ik kies alles maar heb alleen veel niks in mijn leven.…

Mijn liefde voor jou is als vuur En de warmte ervan vloeit als water De hittegolf die ik voel is zo puur En de stoom ervan dringt door tot in mijn ader Vuur en Water zijn onafscheidelijk Ze kunnen niet zonder elkaar Het is net een haat-liefde relatie feitelijk Ze voelen elkaar zo goed aan Waar vuur vlamt, vloeit water Om samen te smelten…