Alle inzendingen van Susan

De laatste dag van het jaar, we denken dan terug. De laatste dag van het jaar, wat ging het toch weer vlug. De eerste dag denk je kom ik er wel weer doorheen, maar ja het gaat nog steeds vanzelf. Het is voorbij in een zucht, Jij blijft toch echt alleen. Wat is de ultieme vlucht. Een ieder is gehaast, heeft eigenlijk geen tijd, jij denkt waar…

vandaag was weer zo'n dag je bent weer heel alleen. waar moet het toch naartoe waar gaan we dan wel heen. ja je bent nu zeventig kan nog heel veel zelf. moet maar wachten op wie je ooit helpt waar is die mantelzorg die steeds weer wordt beloofd. een heel dom mens die daar nog in gelooft. de meesten hebben kinderen maar die zijn…

Zo loop je samen zo ben je alleen wat is je toekomst waar ga je heen een ding is duidelik voor mij in ieder geval "In life unbeatable" "In death irreplaceble"…

Waar ben je wat doe je Hoe kan ik je zien ben je daarboven misschien Ik weet niet ik voel niet Ik ben je kwijt Alles is anders nu voor altijd Weet tot mijn einde dat ik je mis Want er is niks meer dat is wat het is love you…

Alles is niet meer hetzelfde zonder jou Elke dag een leeg gevoel wat is mijn doel Een grote leegte dat is mijn gevoel Ik betrap me erop ik praat tegen jou Weltrusten, goeiemorgen wat ik ook probeer zonder jou is niets hetzelfde meer…

De buurvrouw veegt haar stoep en daarbij haar onrust in de goot, ze kijkt de bomen kaal van 's ochtends vroeg tot avondrood. Ze heeft hem al zo vaak bij ‘t oud vuil gezet ook nadat hij is weggegaan, ze zoekt haar jas en voelt, de winter komt er aan. Het troost haar dat de dagen korten terwijl ze zucht, ‘er is alweer een jaar voorbij’ en…

Weinig wijsheid houdt stand Wanneer zij gaan dwalen Warend in witte sterrenglorie Zwevend over spitse toppen Als sneeuwtoefjes dwarrelen zij neer Zwierend en welig Gaan waar zij willen Zinderend van zaligheid…

Met de snelheid van licht overdonderd slaat hij in een zwarte dag Maar ik open deur en van violengeuren En achter een ieder Een zonnelach Dus beklim ik mijn berg verscholen Achter nevelige mist En stort me in pieken en dalen Als een ware alpinist dan wordt ik wakker verwarmd Door het morgenrood In staat van euforie Overspoeld door geluk…

Op de golven van mijn kloppend hart Vaart de angst van onwetendheid. Het zicht belemmerd door schemer Wanneer ik mijn levenspad doorloop. Niets is zeker En in de onzekerheid van het niets Wacht ik in het onbekende Als een waakzame uil Op een gebroken tak.…

Weet je nog die keren dat ik je haast smekend door gordijnen van tranen en natte haren aankeek en dat je je arm niet om mij heen sloeg hoe graag ik dat ook wou omdat ik je eerst vertellen zou van waar ik leef en dat ik dan uiteindelijk hortend en stotend mijn gevoelens beschreef? Zo wil ik je nou.…

En zij duwen, duwen en duwen maar schreeuwende woorden en rust gevulde pillen- en hoe moet gevoelloosheid mij leven geven? Ik ken die rust, ik ben die rust, die ontkenning die door aderen sluipt de levenloosheid die in ogen kruipt, waar ieder woord naar afstand ruikt. En zij maken, ontwaken in mij dromen waarin ik mezelf ophang aan bomen…

Papier zit in de weg van woorden die niet komen, waar tranen door de binnenkanten van wangen stromen en bitter vallen op mijn tong bevriezen op lippen dichtklappen van deuren het scheuren van mijn hart en nooit andersom.…

Toen warmte door mijn onderbuik kriebelde gedachten schreeuwden om jouw naam en jij mijn teksten kleurde, keerde ik naar achtergrondkoren droeg je dienbaar richting faam En nu mijn klanken tegengassen stop jij, nog voor de brug, enkel stilte dwaal je nog mijn richting in, zet jij je volgend nummer in, solo.…

Verlangend naar jou zit ik hier te wachten Wanneer zie ik je Bij jou voel ik me goed Ik weet niet wat ik moet Smachtend, ik kan niet meer Jaloers om wat je doet Verdriet om je verleden Wat wordt dat in het heden Nooit wou ik geloven Iemand anders dan mijn vriend Die mij zou veroveren Waar heb ik dit aan verdiend Mijn hart verscheurd…

Als ik weg ben. Als ik weg ben, Laat me dan los,ik heb zo veel te zien en te doen. Houd me niet vast met je tranen, Wees gelukkig met al onze jaren. Ik gaf je mijn liefde, En jij weet niet half hoeveel vreugd jij mij gaf. Dank voor de liefde die mij werd betoond. Maar ik moet nu alleen verder reizen. Rouw even om mij, als je echt…

En ik voel mijn hand door de jouwe heen gaan, ik droom dat je me vraagt in jouw voetsporen te komen staan -Maar de stilte is pijnlijk al worden er wat woorden gesproken- Je vertelt me dat je blij bent met de steun die ik bied, maar zeggen dat jij er ook voor mij bent nee, dat gebeurd nog steeds niet -En al zijn er zoveel mensen aanwezig…