Netgedichten

netgedicht (nr. 45.479):

Verjaren

De buurvrouw veegt haar stoep en daarbij
haar onrust in de goot, ze kijkt de bomen kaal
van 's ochtends vroeg tot avondrood.

Ze heeft hem al zo vaak bij ‘t oud vuil gezet
ook nadat hij is weggegaan, ze zoekt haar jas
en voelt, de winter komt er aan.

Het troost haar dat de dagen korten
terwijl ze zucht, ‘er is alweer een jaar voorbij’
en dat het maar weer moet gaan waaien.