Alle inzendingen van Thomas

Het is nooit één woord dat het leven vergelijkt het zijn er vele, het zijn vele gezichten verwrongen of versplinterd, met stoppels of met lichte make-up, met haar eraan of een hoedje dat nergens bij past in elk gezicht een kistje van huid in elk kistje dat open kan een schat van vlees en bloed waarmee elke bewering tot leven kan komen, elk…

Voor het eerst sinds hij hier zit neemt hij zijn handen voor zijn ogen weg neemt hij met de rand van zijn rechtermouw het vocht van zijn gladde voorhoofd af er trekt een rimpeling over en in het water buiten het licht binnen een muntje in zijn herinnering in zijn kamer met uitzicht voor het eerst sinds hij hier zit zoeken losse vormen…

Hoe zij zich voorbereidt op de thuiskomst van haar man: zij schuift een stoel tegen de zon, wrijft haar lichaam soepel, stemt haar inwendig orkest, legt onder haar korte zomerjurk een geur van naaktheid uit. Zij schudt haar hormonen op. Diep in zichzelf kijkt zij of de tijd haar niet teveel heeft aangetast. Zij droomt zich een pose, een opgetild…

Ik ga het uit de weg, ik stop ermee. Ik ga weg, ik ben er klaar mee. Ik zoek mijn eigen weg, ik wil je mee. Ik ga op weg, ik neem je mee.…

Indigo Een uniform met veel macht hij verdient zijn strepen PANG…

De Nikkei-index volgt de koers van aandelen, zwerfkeien zijn het naar meanderende rivierdalen van een nieuwe recessie…

Zoals mijn leraar me verzekerde is taal een middel om ons uit te drukken. Om te kunnen liegen wat onuitspreekbaar is. Om te benaderen wat ver weg lijkt. Voor mij is het een kelder waar ik me kan verschuilen, me in het donker mag vergissen en waar ik mezelf wijs kan maken Dat het zo slecht niet gaat.…

Vogel van Wijsheid Ik vlieg over de Zevende Zee Waar ik duizend of meer oorlogen dacht Mijn huid is helemaal bevederd, ik ben een Vogel Van Vrede, Vrede is het doel Wat ik wil bereiken, Vrede binnenin me Zelf En voor de Wereld, maar dat is van later zorg Ik heb mezelf verloren, op een boekenplank Waar ik het Laatste Woord trachtte te vinden…

De directeur van de Rotterdamse RET zit er niet mee: Hij spreekt van een 'relatief rustige nacht' maar na nog wat van die 'rustige ' nachten is aan het einde van het lied de RET dan wel failliet…

De voorpost Aarde is slechts een vermoeden van de werkelijke beschaving in dit universum……

BOEM BOEM slaat mijn hart slaat jouw hart JIJ en IK Liefde en Licht IN en UIT BOEM BOEM slaat het HART van de KOSMOS…

Klei is eigenlijk het enige dat helpt in een eeuw van afbraak en wederopbouw in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in een moegeprezen moegestreden…

Met opgetrokken jurkjes giechelend en springend in het uitvloeiende water. Dagen van weleer. Later is er de stille weemoed weer als ik, ver gezwommen keer en zie de kust - thalatta, thalatta! - even, zeer onvermoed en opgetrokken jurkjes bedenk: bij aardrijkskunde mocht ik boven de branding zweven (de leraar droeg zijn riem niet door…

Aan Irmlinda Zo maar een klein briefje een kort krabbeltje aan mijn liefje een vlot babbeltje met mijn hartendiefje Wat hebben we het goed samen ! elkaar gevonden na onze beden ze zijn verhoord ja en amen zorgen behoren bij het verleden voor deze heer en zijn dame We zijn elkaar trouw en zorgen voor elkaar dat is van iemand intens…

Voor Irmlinda Je ogen stralen zachtheid uit maar ook hartstocht en soms droefheid. Op een onbewaakt moment zie ik die blik, weet dan dat jij de vrouw bent van mijn dromen Jij bent mijn alles, de spil waar mijn leven om draait Al zou de wereld vervallen, dan nog blijf ik je teder beminnen, beschermen in de palm van mijn hand, mijn hart ligt…

Het is de laatste dag in mei 2011. Zegt de een: ’Er waren niet veel zonnige dagen in mei’. Zegt de ander: ‘Tot nu toe nog niet!’…

De bananenschil is leeg, toch neemt hij ruimte in.…

De toehoorders van de lezing van de neuroloog die vrijwillig aanwezig waren, konden geen touw vastknopen aan diens logica, want hij loog over de vrije wil....…

Spin pakte rode herfstdraden weer op, spon snel een doodlopend web…

Ze waren een hecht tussenneusenlippenberenpaar Steeds waren ze in de zomer bij elkaar Ze bedreven de liefde tussen neus en lippen door Die beide beren waren zogeheten smoor Hij droeg zijn snor graag tussen neus en lippen in Tot groot ongenoegen van zijn tussenneusenlippenberin Dus op een dag ging hij plots uit varen En keerde niet terug…

Morgen gebeurt het Vandaag wordt al gauw gisteren Ik zit hier maar ben al daar Toen wordt nu. Eeuwen geleden leefden dezelfde mensen met gelijke gedachten Wat is er van hen overgebleven behalve de herinneringen van enkelen ? De mens droomt echter van roem Naambekendheid over zijn dood heen Er bestaat een levensverzekering, maar de dood…

soms kom je bij een moment, dat je geen keuzes durft te maken, dat je onzeker bent, een moment waaruit je moet ontwaken, je bent bang voor die ene foute uitkomst, maar wanneer je er goed over na gaat denken, is niks doen nog wel het domst en ben je alleen maar jezelf aan het krenken, angst voor afwijzing is zonde van je tijd, wanneer je…

Aan Irmlinda De dievegge, die ook bezitter te goeder trouw was, bleek mijn hart te hebben gestolen...…

Hé jij daar, ja jij ! Judas, judas, judas Judas van jezelf….…

Een siddering ruist Als zachte werkelijkheid In boombladeren…

met pijn in mijn hart moet ik er aan toegeven, ik ben je aan het opgeven, je hebt me te veel laten doorstaan, ik kan gewoonweg niet meer door gaan, een weg terug is er nu niet meer, je hebt me teleur gesteld keer op keer, negativiteit zal blijven groeien, terwijl ik ons zo graag had willen zien bloeien, Helaas praat ik al in het verleden, en…

Zijn vleugelslag wiekt hoog boven de huizen de nek ver uitgestrekt aan kop Voorlopig nog geen zwanenzang als de verre stemmen in zijn oren suizen Een ogenblik kijk ik naar boven het lange witte lijf in zicht Traag maar soepel in het ochtendlicht bewegen vleugels die goden loven Dan ontnemen daken mijn staren Voorbij is de getergde vogel…

Mannen die van mannen houden raken van de buitenlucht verkouden maar sommigen die op ramjacht zijn ontgaat geen spoor zij willen macht Wat weegt voor hen een mensenleven waar ze nog nooit om hebben gegeven Vrijheid nemen ze alleen voor zichzelf Elk die zijn eigen graf delft laat een ander er in vallen Voor een pleziertje naar de Wallen…

Roerloos lag de zeehond op het vals plat Hij had het te bont gemaakt alsof hij rustte op het wad frontaal op zijn kop geraakt Het oog van de jager traande maar niet van verborgen leed Het was alsof het maande als je dit gedode leven maar vergeet De wind ijlde over de vlakte heen Het dier werd ruw gesleept Dit is waarom de mens moet wenen…

laten we een keer wat anders doen, een gedicht niet omdat ik van je houd, en toch geef ik je een zoen, gewoon om de gedachte 'hmm mooie vrouw' het is zoals ze zeggen, nu zijn we jong en vitaal, en we willen 'het' allemaal, soms kunnen we gevoel alleen niet opzij leggen, het begint met lust, maar opeens word het meer, het is meer dan…