inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.204):

Over leven

Omdat de zon opgaat, blauw,
rood en purper.
Wind mijn huid raakt,
de regen
in mijn gezicht slaat,
zacht
huid afstroopt
in
hete rode streepjes.
met
kleine metalen haakjes.

Een vlieg in mijn gezicht
blaast,
haren opwaaien, eksters
uit bomen,
zwarte kraaien.

Ik koud tot binnen in
mijzelf ben,
het ademen mij moeite kost, maar dat ik
ademen moet.

Dat jij er bent, zegt dat
je me nodig hebt,
wat ik betwijfel.

Ik soms een lied hoor. Dat me
meeneemt, meevoert.
Breekt.
In stukken.
Alleen.

Omdat ik alleen verder kan.
Als ik breek,
omdat er pas dan gebouwd kan worden.

Omdat
het morgen
wordt,

telkens weer.

Schrijver: Thomas A., 27 juni 2017


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 211

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)