Alle inzendingen van Tjoke

plotseling zit je er en ik voel me betrapt bij mijn stille, heimelijke gevoelens, door het donkere vuur dat smeulend oplicht in de blauwe spiegels van je ogen, terwijl ik de lastige vragen stel, dansen grillige vlekken schaamteloos langs de ronding van je mooie borsten, je weet geen enkel antwoord, je stamelt, je bloost en zwijgt, je witte…

de naam doet denken aan droog gevallen waddenbank, waarop vet, gespierd en glimmend, de jonge zeehonden hun gevlekte sterke flanken keren naar de ochtendzon, de glanzende koppen draaien om en om, wijde neusgaten, sierlijk krullende snorren onder en boven donkere ogen, onrustig rustig rustend, neergevleid op het zand, onrustig, nu de ijzeren…

zachtroze of gelig, brozen puimsteen is alles wat nog rest van Rome's antieke stad, maar voor wie goed luistert, het oor dicht tegen de verweerde muren aangedrukt, ja, die hoort het krachtig fluisterend, sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen van Cicero en diens trotse medesenatoren, weerkaatst door de muren en stijle zuilen van de…

verwaaide merel fluit tegen een noorderwind vol regendruppels…

blauwe ogen peilen de ijskleurige diepte van gezandstraald, gouden waddenzand, Oerol klinken onbekende kreten, wulp, griet, zandloper, briljant schuivend en driftig pikkend in scherp geslepen korrels strand zilt klinkt de zouten wadstem, schuchter streelt de noordenwind de wuivende halmen, knipogend naar kleine pleviertjes, met hun tere…

Yan Sung heet je, zegt het persbericht, je bent van diep onder het puin gehaald, moedig glimlach je naar de camera, terwijl wij, westerse tv-kijkers je linkerarm zien, in bebloed verband geen idee hoe het jou daarna is vergaan, na die beelden op televisie, iemand zei me: 'Goh, ze lijkt best wel veel op de soldaten uit het Terra Cotta leger…

zilver kleeft fijn rag aan mijn vingers, de rond gesponnen kleine zwarte vliegjes trillen mee op de adem van lentewinden arachne strekt subtiel haar poot, de fijne haardraden raken de spandraad, registreren genadeloos elke trilling van teergazen, onbezorgde vleugeltjes, tot een brutale mus zich vertoont op dit koninklijk balkon, zonder…

zie de heldere stromen polaire lucht vol wit, opbollend en scherp katoen, en Freia biedt, door haar zuivere adem, de koude, blauwe, modder van dit land een krachtig licht, om te ontwaken licht kleurt het oosten, door pastel naar zachtblauw tot rose, bleekgoud doet de vroege zon het ijszilver langzaam smelten, zacht tinkelend breekt dit blauwe…

paartjes blauwzwarte kauwen, bijeengegroept, verbonden door een verbijsterend eeuwige trouw, ondanks kille en kale takken, biedt hun glanzendzwart silhouet, een rustig en vertrouwd beeld, vol stille troost aan deze stad met hun eigen, puntig heldere tonen, vertellen ze elk oud verhaal, glimmend in glanzend zwarte veren, vanaf een nest…

de trein vertraagt onverwacht vaart, knarsend schuren de ijzeren wielen roestige bouten raken verweerd ijzer, een bleke, jonge vrouw leest de krant soms blikt ze verveeld naar buiten, nipt rode wijn die hart, ziel en zinnen slechts even gloeien doet, treinreis naar het zuiden van Italië, proestend en slikkend, verdroogt en verstikt stof…

Tijd heeft mij een te kek brilletje opgezet, mijn lief vindt het mooi, cool, ja passend bij mijn grijze haren, maar ik staar naar het scherm, naar de Chinese vaas, met de nu onscherpe rode en gouden figuren, mijn ogen dwalen onzeker door de kamer, het gemis aan scherpte doet me verdriet, vooral wanneer de wind uit het noorden blaast, met zijn…

Slechts één keer in de vier jaar, prelude op de Olympiade, bestaat deze dag, deze datum, als je op deze dag bent geboren, ben je zo bijzonder, vierjarig slechts kun je vieren, dat je ooit geboren bent, mijn arme oom Henk geloofde dat zijn vader en zijn moeder welbewust hem geboren lieten worden op deze dag, welbewust, om hem te pesten…

Charlotte meldt, zakelijk, in de Volkskrant dat elke fietser weet hoe het kan stinken, wanneer je staat te wachten tussen brommers, voor een rood stoplicht, drukke wegen, getergd door langsrazend verkeer Gisteren, of was het vandaag misschien? waren wij in Amsterdam, het ijzeren spoor van de tram, trok vettige sporen Fijnstof, van vrachtwagens…

Antigone wankelt, treedt buiten Thebe's muren, nippend van haar whisky beziet ze het slagveld: daar, naakt, verminkt, afschuwelijk mishandeld, ligt het lijk van haar broer, Polyneikos terwijl Socrates rapt over demokratie, spreekt koning Kreon zijn bevel uit: Polyneikos moet tot prooi worden van de honden en spindoctors, niet mag hij begraven…

als donkerbronzend goud in krullend parelmoer, gloeit de zon nog even na, boven het blauw van zee en roze avondlucht, knipoogt naar het strand witzwarte vogeltjes rennen, pleviertjes zwart en bruin, pikkend met donkere snavels in levend, vlezig zand, woelend, onrustig, verward en verstrooid ligt het knoopjeswier dat de piepkleine,…

in duizeling glijdt door helder klanken langs gouden snaren, als tinkend kristal, de bronzen, diepe stem van de oerreus, als vlas golft zijn haar in de wind, met sterke handen klopt hij op de berg, luistert verwondert naar de echo's, hoort de bliksem donderrollen langs elke ruige helling, tot diepe stilte, zacht en schoorvoetend ruisend…

ze proeft gulzig Homerus' bronsgroene woorden met haar zachtsmeulende, intens roze lippen, terwijl haar sterke, slanke handen teder het vroege, gezeefde morgenlicht strelen, tot het van rood naar dieprood kleurt loom en traag strekt ze haar mooie lijf, de ronding van haar borsten zoekt uitdagend de stralen van de zon, een helder flonkerend…

twa blaue joggers rinnen mei harren koppen tsjin de hurde wyn lâns de iere Wetterskipdyk, de grize wolken yn 'e loft lizzen as een winterflues oer dit tsjokke, griene lân se sjoggen op harren horloazje, dat eltse fiif sekonden piepet, en se witten, oe sa krekt, hoefolle tiid ferlern is en foarby, sûnder dat se eat sjoen hawwen, fan de…

splinterend dwarrelt de rijp, bedekt de bronzen klokken met zachtsprankelende witte vlokken de diepdonkere contouren van deze robuuste kerk tekenen zich scherp af tegen het volle maanlicht de klokken mompelen koperkleurig, hun gebronsde klanken klinken dof, diep en wijds over stil land elk van hun klanken markeert scherp en helder de…

lage winterzon, vanuit verdorde struiken klinkt een roodborstje…

natuurlijk wil hij niet meer zien hoe zijn zachte huid verrimpelt en plooien trekt over zijn lijf de spiegel toont meedogenloos donkere wallen onder zijn ogen de scheurtjes langs zijn wangen de blauwgeaderde delta stroomt binnenzijds langs beide de polsen, vertakt in doorschijnend melkwit zijn donkere krullen vergrijzen de roze huid…

een gemarmerde en gespierde schoonheid, gebeiteld in hart en geest wil ze omhelzen, vasthouden, nooit vergeten hoewel deze lippen koud zijn, gevoelloos, deze armen haar niet dragen, deze ogen niet kijken, maar staren, leeg en dood in verlangen proeft ze een warme huid, laat haar lippen dwalen en verpozen, luistert dromend naar een stille…

de zachte zuiderwind streelt zijn zachte wangen, laat stromen goudgele bladeren neerdwarrelen langs zijn blauwe ogen: zie, hoe de muggen dansen elegant en zwierig in bleek novemberlicht de geur van paardenmest, vol stro gestoken, hangt in de lucht, ik zie de paarden draven, in diepzwart silhouet, langs een bronzig groen, en proef het parfum…

de ganzen roepen in hoge V-vormige vluchten, verbinden een ieder die luistert en tuurt, met de eeuwige oertijd van zomer en winter, steeds weer naar omhoog kijken dwingen ze af, terwijl op de grond rottend blad van populieren een zwaar herfstig parfum afgeeft, in ijle geuren, heldere manen overwinnen nu het bleke zonlicht, dat wikt en vecht…

de geur van vochtig zeemleer vervoert me naar oma, die fietsend in de tegenwind zich naar de markt spoedt, op haar tocht naar schol en schar, aardappelen, andijvie de blauwgrijze Keulse pot in haar keuken, gevuld met glinsterend zeezout, ik zie hoe oma's sterke hand een greep doet, en wit zeevlees glinsterend bestrooit die geur van petroleum…

stil dwarrelend blad verandert zwart asfalt in een gouden rivier…

Turina! Mooie Spanjaard, geselt genadeloos oren, hart en gevoel met zijn heftige ritmes, klanken, tonen, die veel dieper en scherper doordringen dan de oorspronkelijke, echte menselijke ziel zou kunnen verdragen of zelfs wensen Turina! Wat een schoonheid van tonen, klanken, ritmes! Jij hebt gekozen voor intrigante composities, die welhaast…

in het koninklijke blauw en roodgeel en goud, toont zich Oktober, stille maand van de herfst, voorzichtig glurend langs bronsgroene bladeren, traag en verstild tekent het silhouet van een ijle vlucht kraanvogels zich af, je hoort ze hoog en ver roepen, langs het pastelblauw van deze vroege, ja bijna droeve avondlucht; mijn vriend, de Noordenwind…

verleidelijke dromen naar onbekend verblijf, ver weg in hemelblauw, onder weidse sterren, verwonderd schittert maanlichtzilver, toont heldere, kristallen bronnen vol onbekende maar welluidende woorden, elk synoniem voor lange, mooie zomer kruidige geuren proeven in weids heelal, blijven dromen van lente, zomer, herfst tot roestige bladval,…

het zilverglanzende web fluistert met een teer ruisen in de wind, tooit zich met parelende druppels als heldere diamantjes en lokt en verleidt elk onervaren vliegje, de kruisspin glanst en flonkert, als een robijn, in briljant gezet, haar fijne zilverdraden verkleven de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes, met afgrijzen moet ik toezien hoe…