Alle inzendingen van Tjoke

de noordenwind blaast koude lucht langs een teer vlinderskelet, waarvan de vleugels machteloos trillen in een spinneweb, de spandraad is gebroken, en arachne is verdwenen, stil zit ze, weggedoken in de koude holte van dit stalen hek de herfst spreidt nu zijn huiver, verblindt de wazige septemberzon, waarlangs het zwartkralen silhouet…

roomwitte parels blonken langs goudsnoer dat parelmoer glansde tussen de welving van haar borsten, haar linkerhand schitterde robijn haar rechterhand toonde saffier zijden windsels verhulden geraffineerd de tere rondingen, van dat mooie lichaam, gewikkeld in zachte spinsels van zijderups, dat alles zag ik duidelijk in de spiegels van mijn…

scherp geurt de aarde, geeft diepste geheimen prijs langs het spoor van mollen, die rul en kruidig hun sterke sporen trekken, door de malse, verse grond verdord eikenblad ontmoet nu een vroege kastanje, de gazige libelle tekent silhouetten, gevleugeld als papier is zij, ze fluistert de wind blauwglanzend ijs versmelt de pool, gletsjers…

ik wist dat het einde kwam, nabij was, bijna tastbaar, toen je rustig ging liggen op de rulle, okergele aarde je blik ging naar het blauw, je keek naar de wolken en je handen streelden teder het malse, groene gras, de Stradivarius speelde nog eenmaal het adagio, jouw adagio voor dit leven, liquide, sprankelende klanken vervulden ons…

pijn kronkelt mijn geschubde lijf, verschroeit hart, lever en nieren, mijn bloed stroomt dik en traag dodelijk gepunte pijlen, gedoopt in lood en kwik, vernietigen langzaam en geduldig alle oorspronkelijke kracht, die ooit veilig en diep geborgen lag in mijn ruige middenrif mijn ogen staan nog helder, ik spreek een duidelijke taal, en…

jij roept een hevig verlangen op, jij kust wakker wat al lang bestond, verlangen om hart, ziel, geest en lichaam te doen samensmelten, dat oeroude, eeuwige zoeken van iedere mens, ik wil je laten slapen in mijn armen en steeds kijken naar je gesloten ogen, en luisteren naar de geluidjes van je diepe, rustige ademhalen, ik wil je lieve,…

piepklein uiltje, de maan scheen als zilver, je kroop even warm weg in de holte van mijn hand natuurlijk, jouw teer silhouet met de mooie ronde ogen, als symbool van Athene, mijn dierbare godin ik heb je gezocht, steenuiltje, in elk verrommeld hoekje, langs het gescheurde riet of onder wijkende pannen je ontglipt me, telkens weer…

mijn zoon, ik heb je niet gebaard want ik sliep nooit met je vader, die stenen herstelde bij de Muur, en jou moest achterlaten jouw oom bikte stil het groene koper, en na de ramp met de rivier, liep zijn vrouw elke dag opnieuw naar het kantoor van de opzichter niemand wist iets van die mijn, geen krant wilde de geheimen kennen, en een…

Te grijze wolken, met hun scherpe, gouden randen, benemen mij geraffineerd de adem van de zomer, als dode vlinders vallen bruingele bladeren, dwarrelend weggeblazen door een stoere noordenwind Elk jaar opnieuw weet ik dat dit moment komt, het moment dat de zon zijn kracht verliest, dat het noordelijk halfrond gaat verkillen en elke hartstocht…

de wind blaast fel oranjeblauw, stuwt het groene, donkere water trekt en duwt aan de branding treurig jodelen de regenwulpen, hun opgekromde snavels peuren pieren en zagers uit het wad vlokken gelig zeeschuim rollen vluchtig over het gouden strand, verkleven soms heel even met het bronsgroen knoopjeswier, of met stugge, hard-oranje kabels…

mijn kind, mijn kind, in rafelige vodden snijd je met een smal, scherp mes tere, naar liefde geurende jasmijn, lang voor de ochtend zich opent je heldere, donkere ogen kijken maar je vraagt me niets, je snijdt met dat scherpe, kleine mes en legt de jasmijn in een rieten korf Ashamir, met zijn kreupele been, schreeuwt wat schorre bevelen…

een kakkerlak proeft het vermolmde hout, woont tussen muffe splinters, weigert zijn sterke schild te buigen, en reikt naar gezeefd, groenig licht met zijn lange sprieten, verlangt de verf is afgebladderd, roestige vlekken verraden gebrekkig onderhoud, een scherpe geur doordesemt dit oude, verlaten huis en besmeurt het behang met groezelige…

langs de Grote Muur ben ik gekomen, goudgroen wervelend, met vlammende tong, dansend in de rode ochtendzon ik keek naar de maan en zag mijn eigen, grillige silhouet, diepzwart gespannen langs de blauwe nachthemel de Boogschutter knikte me toe, zacht zilverlicht omlijstte mijn vuurdans tot de morgenster verscheen vandaag ontwaakte ik…

dit hart verstild en stil verstard onder een loodzwaar zwijgend nee dat scherper snijdt dan vlijmend staal onzichtbaar ziedt in de peilloze zee die golvend gevuld met zoutste tranen zoet verlangen koelt en voor altijd dooft…

zilver licht fluistert de maan door het bronsgroen blad, de nachtwind ritselt…

dit heftig woord spreekt de Pythia, vrouw van kennis, geduldig, 'Luister, jij sterveling, jij, mens van vlees en bloed, luister naar deze woorden: de eeuwigheid fluistert jouw en mijn goden alle geheimen in, van ooit en heden, de eeuwigheid heerst' ik schrik en ik zwijg, bedek mijn hoofd met sneeuwwitte banden, ik maak me nu nog kleiner…

sprankelende spreeuw, langs goudgesproete vleugels verstrooit zich jouw zang…

een te zacht klimaat drijft jou,schuwblauwe exoot, op naar het noordijs…

in een traag maar krachtig ritme, trekt een gespierde schoonheid een wit bruisend bellenspoor door het diepe, blauwe chloor de regelmatige, vinnige slagen van twee mooie, gebruinde benen, versterken de stuwing van soepel gebogen armen dansend langs het oppervlak, terwijl de mond regelmatig contact zoekt met de lucht, glijdt de zwemmer…

scarabee, mestkever, gesneden uit carneool, gezet in goud, op je buik draag je een boodschap in subtiel hieroglyf jij behoort aan farao, je siert de ring om zijn vinger, Aton kust jou als de zoon van een eeuwige god jouw boodschap in tekens die ik niet begrijp, vervult me met eerbied voor het oude Nijlvolk…

mooi, dit olijfolie glanzend lichaam, blinkend wit, uit marmer gehouwen, zo soepel, in verleidelijke torsies, onderhuids, sterk en krachtig zijn de soepele, gespannen spieren van zijn geheven rechterarm, die trots de bronzen, scherp gepunte speer draagt, hier en nu, mijn beeld, is het moment, nu, vlak voordat de bronzen speer jouw sterke…

een jonge boomvalk grijpt met gretige klauwen de blauwe juffer…

ik geef het toe, dit is cliché, hoe jij teder de snaren streelt van je cello, zo liefdevol, je ontlokt tonen die zich laten vergelijken, zegt men, met de menselijke stem ik sta geleund tegen de deurpost en hoor de hartstocht zingen van de metalen snaren, ik hoor hoe jouw adem tel na tel versnelt, je mond verstrakt, je lichaam schokt, je…

kleine zeemeermin het zeezout glanst op je huid teer monumentje…

laatste gierzwaluw verkent stil de blauwe lucht en sluit de zomer…

ze stamelt geluiden en klanken waarnaar geen sterveling met aandacht wil luisteren haar eigen woord vertelt van pijn omdat haar hart verscheurd is en haar ziel voor eeuwig gewond alles wat zij heeft verloren brandt gaten in haar wezen, de taal heeft haar verlaten ik zie haar dwalen door deze tuin der dwazen, gelijk de Pythia spreekt…

de blauwbeige gaai snoept van te vroege bramen herfst in augustus…

lamplicht vangt een mot de wrede vuurgloed verzengt het vleugelpapier…

de koele morgen van augustus sluipt zachtjes naar binnen, jij draait je, zacht kreunend, op je zij, je oogleden trillen want vol van zoete dromen een zwartgrijze bromvlieg zoemt langs de gordijnen, onrustig zoekend naar de mooiste en helderste plek in het ochtendlicht ik leun op mijn elleboog, kijk op je neer en laat mijn ogen dwalen…

honger rimpelt zelfs een zachte, zoete huid en gore, zwarte vliegen stelen de allerlaatste zoute tranen uit bijna dode ogen ergens ver weg leeft de honger, geselt kinderen en mensen, zie ze schuilen onder een plastic zeil, terwijl scherp zand hun huid schuurt ik met mijn laptop op schoot, een mooi, koel glas Chablis onder handbereik…