inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.203):

HERFST

Te grijze wolken, met hun scherpe, gouden randen,
benemen mij geraffineerd de adem van de zomer,
als dode vlinders vallen bruingele bladeren,
dwarrelend weggeblazen door een stoere noordenwind

Elk jaar opnieuw weet ik dat dit moment komt,
het moment dat de zon zijn kracht verliest,
dat het noordelijk halfrond gaat verkillen en
elke hartstocht koelt bij de eerste sneeuwval

Wat is het toch, dat mij zo droevig maakt
over dit afscheid, ieder jaar opnieuw, van alles
wat warmte, kracht en schoonheid in zich draagt?
Het onomkeerbaar wijken voor eeuwenoude wetten.

Schrijver: Tjoke, 8 september 2007


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

2.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 604

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)