inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.289):

oergrond

scherp geurt de aarde,
geeft diepste geheimen prijs
langs het spoor van mollen,
die rul en kruidig
hun sterke sporen trekken,
door de malse, verse grond

verdord eikenblad ontmoet
nu een vroege kastanje,
de gazige libelle tekent silhouetten,
gevleugeld als papier is zij,
ze fluistert de wind

blauwglanzend ijs versmelt de pool,
gletsjers breken het spectrum
van bruisende stromen,
de zon kust veel te vroeg
de koele ijstong van de winter

ik speur de blauwe hemel af
en zoek Orion en de Weegschaal,
ik eis hun helder antwoord omdat
zij alle eeuwigheid verbeelden,
ik wil dat zij vertellen,
al wat ze weten van ons lot

Schrijver: Tjoke, 16 september 2007


Geplaatst in de categorie: heelal

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 878

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Zenzin
Datum:
19 september 2007
Het Heelal is geheel en al Al. En daar moeten wij het mee doen. Van de Schoonheid en de Troost gedicht. Prachtig!
Naam:
Johanna M
Datum:
16 september 2007
Dag Tjoke, jij bent niet (altijd) te volgen in wat je schrijft en bedenkt, maar je bent wel beeldend!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)