Vers gevallen wit

splinterend dwarrelt de rijp,
bedekt de bronzen klokken met
zachtsprankelende witte vlokken

de diepdonkere contouren van
deze robuuste kerk tekenen zich
scherp af tegen het volle maanlicht

de klokken mompelen koperkleurig,
hun gebronsde klanken klinken
dof, diep en wijds over stil land

elk van hun klanken markeert
scherp en helder de grenzen
van deze eindeloze stilte,

de stilte van de diepe midwinter,
van verlangen naar zachte voetstappen,
dat stille hunkeren, onbenoembaar,
naar het gekraak van verse sneeuw,

dat heldere, zachte, witte knersen,
teer en erotisch, verlammend,
koud, stil en zo meedogenloos

Vers gevallen sneeuw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 17 stemmen 478