Alle inzendingen van Toon Tellegen

Ik trok een streep: tot hier nooit ga ik verder dan tot hier. Toen ik verderging trok ik een nieuwe streep en nog een streep. De zon scheen overal zag ik mensen, haastig en ernstig, en iedereen trok een streep iedereen ging verder. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999', 2000.…

Ik schreef eens op papier van lucht en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht, en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht boven een bloeiende appelboom in het zonlicht naast een schutting, en ik hoorde iets scheuren in de verte, er werd moedwillig iets verscheurd ver weg, nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen, een…

Er zijn mensen die omzichtig, bijna onmerkbaar iemand willen kussen of alleen iets willen laten weten, iets teders. Er is daar geen verklaring voor. Anderen willen altijd net vertrekken, hebben een hand al aan de deur. Weer anderen liggen in elkaars armen en denken aan de vijand, houden soms even hun oor aan de grond. ----------------…

'Waar zullen wij afscheid nemen?' 'In de regen.' 'Zullen wij schuilen?' 'Nee!' 'Hoe zullen wij ons voelen?' 'Ziek, vals en verlegen.' 'Wat zullen wij zeggen?' 'Wij zullen het niet weten.' 'Wat zullen wij denken?' 'Was het maar gisteren, morgen of nooit.' 'Zal een van ons gelijk hebben?' 'Geen van ons zal gelijk hebben…

voor Mano Het was een warme avond, mensen zaten op balkons, leunden uit ramen, en iemand riep: 'Weten jullie wat er nu gebeurt?' 'Nee.' 'Iets bijzonders, iets heel bijzonders...!' iedereen probeerde het te raden, gedachten kraakten, harten bonsden, nú gebeurt er dus iets...iets heel bijzonders... de wind stak op bomen lieten…

Lange tijd gaat het goed, stromen de rivieren vriendelijk naar zee, bloeien de bloemen, dartelen de vlinders, slapen de filosofen in de brede schaduw van het dualisme, geven mensen elkaar gelijk, is het leven zacht en grootmoedig, fluisteren meisjes in een oor: 'Laten we..enzovoort, o laten we altijd...enzovoort...' Heel lang gaat het…

Het is ochtend. Geluk kan wel wachten. 'Ja, ik hoor u wel! Ik kom er aan!' Geluk is zo ongeduldig... 'Ik ben bezig! Wacht u nu toch even!' Het wordt middag, het wordt avond, het wordt nacht. Het lijkt of ik jaren heb geschreeuwd, maar ik heb gezwegen, ik was niet thuis. --------------------------------- uit 'Hemels en vergeefs…

Mijn vader schreeuwde moord, mijn moeder zette koffie mijn vader klom op stoelen, tafels, leunde uit ramen, schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen, schreeuwde brand en van iets onverstaanbaars het naderende einde mijn broers hielden hun oor tegen de grond, 'luister!' riepen ze en sprongen op, 'er komt stilte!' ze holden weg…

Wij zijn gelukkig. Buren bonken op onze muren: 'Wij ook! Wij zijn ook gelukkig!' Voorbijgangers blijven staan, drukken hun neus tegen ons raam, roepen: 'En wij dan... Vlak ons niet uit...! Alsof wij niet gelukkig zijn!' lopen peinzend verder, vragen elkaar: 'Wij zijn toch gelukkiger dan wie dan ook? Dat is toch zo?' Kinderen sluiten…

In het museum der Huiselijke Gezelligheid zag ik de beroemde scherven. Maar toen ik naar de Moeder vroeg keek de suppoost mij ernstig aan. Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij. Ik kwam in de zaal van Steeds Dezelfde Dromen. Ik rook daar de geur van een vergeten soep in een vitrine voor het raam, en op een rotan bank zat het bezoek dat even…

Wat doe ik met mijn leven? Uitstellen. Ik denk lang en diepzinnig na, stel dezelfde vraag, krijg hetzelfde antwoord en denk weer na. De zon komt op, een merel zingt. En als ik het nu eens niet meer uitstel... denk ik. Die gedachte is onverdraaglijk. Er schuift een wolk voor de zon en in de verte slaat een klok - ik stel mijn vraag,…

Ik ben de herfst. Ik ben de regen. Ik ben de storm. Zoek mij maar op, ik sta in alle gedichten. Houd mij maar vast, ik heb het koud en ik ben moe, en nog zoveel bladeren aan de bomen, nog zoveel bladeren overal. -------------------------------------------- uit: 'Daar zijn geen woorden voor', 2005.…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Mijn vader en dan urenlang, dagenlang niets en dan mijn moeder, sjokkend, zijn leed torsend, af en toe iets ervan morsend (maar met zulke zachte ogen, zij) en dan mijn broers, boos, zo boos dat zij dampten, dikke wolken sloegen van hen af, en dan weer niet maanden, jarenlang en dan weer mijn vader - 'waar zijn jullie?' - oud en haastig…

We zijn te laat, we hebben gedanst, hadden we niet moeten doen, we zijn wanhopig geweest, niet goed, we hebben reusachtige lasten op onze schouders genomen, we hadden moeten vragen: waarom zijn deze lasten niet licht, we hadden moeten denken: dit is verkeerd, we hebben over liefde gesproken in zorgvuldig gekozen bewoordingen, zorgvuldig??…

Stemmen in mijn hoofd - ze doen maar één ding: mij tegenspreken. 'We spreken jou helemaal niet tegen!' Ik wandel. 'Je wandelt helemaal niet! Je staat zoals gewoonlijk stil.' Ik denk aan iemand. 'Je denkt helemaal niet aan iemand! Je denkt nooit aan iemand.' Ik sta stil. 'Nu wandel je. Nu heb je blijkbaar opeens haast!' En heel even…

Ik maak een buiging voor mijzelf uit angst en eigenwaan mijn hoofd raakt de grond dieper! deemoediger! verdwijnt in de grond lager! smadelijker! volmaakte buigingen zijn fataal ik ben het, ik ben het maar er is een koninkrijk onder de grond onbeheerd en schitterend ik weet het. ------------------------------------ uit: 'Minuscule…

Een schreeuw, wat bloed, onrecht wordt geboren. Ik sta erbij, ik kijk ernaar, wikkel het in toegeeflijkheid en wollig stilzwijgen, was mijn handen en leg het weg, en onrecht slaapt, onrecht groeit, onrecht huilt tranen met modder in de maneschijn - nóg is onrecht tamelijk klein. ------------------------------- uit: 'Wie A zegt´,…

Wij liepen in een bos langs oude dennen, varens, berken mos en spinnewebben. Wij konden daar slechts fluisteren, durfden elkaar niet goed verstaan. Plotseling hoorden wij hoge stemmen: 'Ga weg! Straks vallen alle bomen om!' Wij stonden stil, hielden onze adem in. De zon scheen, het was het midden van een dag. Een beek leek wel te rinkelen…

Met gevaar voor eigen leven verkondigen filosofen de terugkeer van de rede, de rede die over mij zal vaardig worden... Ik klop op een deur, hoe vaak is hij niet opengegaan, werden vermoedens geen tranen en ondraaglijk ongeduld? Ik denk zoiets als: mijn moeder daarentegen werd door honden verscheurd, toen zij op…

De leugen kan traag zijn moe niet vooruit te branden, kan dik zijn kortademig amechtig of zelfs dood -op sterven na- maar als het om de waarheid gaat dan springt zij op en begínt toch te rennen... juich de waarheid toe maar geef nooit een cent voor haar kansen ------------------------------------ uit: 'Daar zijn woorden voor'…

Ik weet het: het mooiste zou zijn als ik onvindbaar was en altijd naar mijzelf bleef zoeken. Hoe interessant zou dat niet zijn! Maar ik ben zo vindbaar... zo voor het oprapen... doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1977-1999'.…