Een locomotief

Er staat en locomotief op een zijspoor,
tot in haar merg verroest, met distels overgroeid.

Als het regent weent zij bruine tranen.

Ik loop langs haar, raak haar aan,
aai haar,
zeg iets tegen haar, iets bemoedigends
klim op de resten van een treeplank.

In de verte slaat een klok.
Misschien ben ik wel een prins. Je weet het nooit!
Misschien is dit wel Doornroosje.
Locomotiefje, liefje... open je ogen..!

Hoog aan de hemel staat de zon.
'Hé!' roepen ze. 'Ho!', 'Wacht eens even!' en 'Sta stil!'.
Maar wij vertrekken en horen niets en niemand meer.

---------------------------------------------------
uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 1999.

Biografie van deze schrijver

geloof doorgaan droom

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 42 stemmen 17.078